INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010r. (data wpływu 13 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2010r. (data wpływu 7 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej dla nabywcy oraz ustalenia, czy opisana we wniosku usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej dla nabywcy oraz ustalenia, czy opisana we wniosku usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 grudnia 2010r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 listopada 2010r. znak: IBPP2/443-730/10/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca 10 sierpnia 2009r. zawarł umowę z krajową firmą na dostawę dokumentacji projektowej, dotyczącej urządzeń technologicznych baterii koksowniczej w Koksowni (Czechy).

Za wykonaną usługę Wnioskodawca wystawiał faktury sukcesywnie w 2009 i 2010 roku, z naliczeniem podatku VAT 22%. Odbiorca zapłacił za te faktury, ale w dniu 20 sierpnia 2010r. zwrócił się z prośbą o dokonanie korekt faktur 2010 roku z uwagi na art. 28e ustawy o podatku VAT, oraz zarejestrowanie swojej firmy w Czechach. Z przysłanych pism Wnioskodawca wnioskuje, że jego kontrahent sugeruje dwie korekty: zmianę podatku VAT ze stawki 22% na sprzedaż nieopodatkowaną w Polsce oraz zmianę nr NIP odbiorcy z polskiego na czeski.

Nabywca w momencie zawarcia umowy z Wnioskodawcą (19 sierpnia 2009r.) posłużył się NIP-em: XXX XX XX XXX.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w oparciu o zapis § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca ma prawo wystawić faktury korygujące dotyczące roku 2010 w związku z faktem, że nabywca usługi nie zgłosił Wnioskodawcy wcześniej faktu zarejestrowania w dniu 12 czerwca 2009r. jego firmy na terenie Czech, gdzie otrzymał NIP: CZ YYYYYYYYY...
2. Czy Wnioskodawca, sprzedając usługę projektowania kontrahentowi krajowemu, który odsprzedaje tą usługę na obszarze UE, ma prawo zakwalifikować tą sprzedaż jako nieobjętą podatkiem VAT w Polsce...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że cytowany przepis dopuszcza korektę faktury w razie pomyłki w stawce podatku VAT.

Ad.2.

Wnioskodawca uważa, że w świetle art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, powyższa usługa projektowania powinna być opodatkowana na terenie położenia nieruchomości której projekt dotyczy, to znaczy w Republice Czeskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 6 grudnia 2010r. (data wpływu 7 grudnia 2010r.) Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w opisie zdarzenia przyszłego, zadanych pytań, jak też we własnym stanowisku, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 1 września 2010r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 6 grudnia 2010r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 26 listopada 2010r. znak: IBPP2/443-730/10/RSz o poszerzenie opisu zdarzenia przyszłego, przeredagowanie zadanych we wniosku pytań oznaczonych we wniosku jako nr 1 i 2, a także jednoznaczne przedstawienie stanowiska w odniesieniu do zadanych pytań, przyjęto, że pytania oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytań i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, szczegółowe zasady dotyczące faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

W myśl § 25 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem - § 25 ust. 2 rozporządzenia.

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 25 ust. 3 rozporządzenia).

Zgodnie z § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z wniosku wynika, iż nabywca usługi nie zgłosił Wnioskodawcy faktu zarejestrowania w dniu 12 czerwca 2009r. jego firmy na terenie Czech, gdzie otrzymał NIP: CZ YYYYYYYYYY.

Wnioskodawca zamierza wystawić dla kontrahenta korekty z tytułu zmiany podatku VAT ze stawki 22% na sprzedaż nieopodatkowaną w Polsce oraz zmiany nr NIP odbiorcy z polskiego na czeski.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, dopuszcza korektę faktury w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jednakże należy zauważyć, iż korekta faktur winna zostać dokonana w taki sposób, aby było możliwe prawidłowe rozliczenie transakcji w Czechach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż cytowany przepis dopuszcza korektę faktury w razie pomyłki w stawce podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie, czy w sytuacji gdy Wnioskodawca, sprzedając usługę projektowania kontrahentowi krajowemu, który odsprzedaje tą usługę na obszarze UE, ma prawo zakwalifikować tę sprzedaż jako nieobjętą podatkiem VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r. w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

W art. 28a ww. ustawy o VAT wskazano, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

W myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Od przyjętych ogólnych zasad określenia miejsca świadczenia usług przyjęto wyjątki. Wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT jest świadczenie usług związanych z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tę usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Zasada zapisana w polskiej ustawie podatkowej odpowiada przepisom art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stanowi:

„Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.”

Biorąc pod uwagę zasady wyznaczania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami oraz pamiętając o zasadzie terytorialności, należy stwierdzić, że jeżeli usługa związana jest z nieruchomością położoną na obszarze innego państwa niż Polska, to nawet jeżeli świadczącym jest krajowy podatnik, nie podlega ona opodatkowaniu polskim VAT. W świetle polskich regulacji czynność ta musi być obciążona podatkiem od wartości dodanej państwa, w którym nieruchomość jest położona.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 10 sierpnia 2009r. zawarł umowę z krajową firmą na dostawę dokumentacji projektowej, dotyczącej urządzeń technologicznych baterii koksowniczej w Koksowni (Czechy).

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane przepisy ustawy należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi projektowe dotyczą konkretnej nieruchomości położonej na terenie Czech, której lokalizacja jest znana i nie budzi wątpliwości, to wówczas miejscem ich świadczenia są Czechy i będą one podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w miejscu położenia tej nieruchomości, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT. Tym samym, oznacza to, iż ww. usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem, Wnioskodawca sprzedając usługę projektowania kontrahentowi krajowemu, który odsprzedaje tę usługę na obszarze UE, ma prawo zakwalifikować tę sprzedaż jako nieobjętą podatkiem VAT w Polsce, pomimo iż nabywca usługi posłużył się nadanym mu numerem identyfikacji podatkowej NIP dla transakcji na terytorium kraju.

Wskazać jednocześnie należy, że o sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w świetle art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, powyższa usługa projektowania powinna być opodatkowana na terenie położenia nieruchomości której projekt dotyczy, to znaczy w Republice Czeskiej, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja nie odnosi się do kontrahenta krajowego, który odsprzedaje przedmiotową usługę na obszarze UE.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.