INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży kuponów – cegiełek (znaczków) oraz monet kolekcjonerskich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży kuponów – cegiełek (znaczków) oraz monet kolekcjonerskich. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Program „KOLEKCJA (…)” ma na celu pozyskanie środków na dokończenie budowy domu parafialnego oraz budowy nowego kościoła. Program adresowany będzie do właścicieli sklepów i punktów usługowych, którzy zakupią od Parafii kupony – cegiełki oraz otrzymają książeczki. Klient dokonujący zakupu powyżej 30 zł brutto otrzyma 1 kupon – cegiełkę. Zebranie w książeczce określonej liczby kuponów upoważnia do zakupu jednej z monet serii kolekcjonerskiej, wytłoczonej specjalnie na potrzeby programu, w preferencyjnej cenie 5 zł. Kupon – cegiełka w cenie 0,15 zł za sztukę rozdawany będzie klientom podczas zakupów za min. 30 zł. Kupony – cegiełki w arkuszach po 400 sztuk kupuje od Parafii właściciel sklepu biorący udział w programie pomocowym. Monety kolekcjonerskie (Nordic Gold), 12 różnych wzorów, ukazywać się będą przez minimum 2 lata. Monety będą również pełniły funkcję cegiełek, których koszt nabycia w Parafii wyniesie 39 zł. Wymiana punktów – cegiełek zebranych do książeczek na monetę kolekcjonerską dokonywać się będzie na terenie Parafii.

Jednym z podstawowych punktów zaproponowanego mechanizmu programu jest wspieranie lokalnych przedsiębiorców, poprzez zachęcenie klientów do dokonywania u nich zakupów. Punkty usługowe oraz sklepy będą specjalnie oznaczone, aby każdy konsument mógł je łatwo zidentyfikować. Poprzez wsparcie lokalnej prasy lista punktów biorących udział w programie będzie publikowana. Dzięki programowi każdy mieszkaniec będzie mógł przyczynić się do powstania nowego kościoła bez nadmiernego zaangażowania finansowego i czasowego. w najbliższym czasie Parafia planuje pozyskanie kredytu bankowego – środki z programu „KOLEKCJA (…)” byłyby przeznaczone na spłatę rat kredytu.

Ze złożonego w dniu 3 grudnia 2010 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż:

1. Parafia nie jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w urzędzie skarbowym.,
2. Monety mają jedynie charakter kolekcjonerski, nie stanowią środka płatniczego, nie zawierają też kruszców szlachetnych, tj. złota i srebra. Zawierają jedynie stop „Nordic Gold”.
3. Parafia nie świadczy usług na rzecz lokalnych przedsiębiorców. Nie reklamuje konkretnych sklepów, ani usługodawców. Dzięki zaangażowaniu lokalnej społeczności, w tym m. in. przedsiębiorców, właścicieli sklepów, członków lokalnych stowarzyszeń i władz lokalnej gazety, Zainteresowany pragnie pozyskać fundusze na dokończenie budowy domu parafialnego i spłatę kredytu zaciągniętego na ten cel. Wnioskodawca wskazał ponadto, że od chwili powstania pomysłu na program „KOLEKCJA (…)”, w pomoc nowej parafii zaangażowało się wiele instytucji w tym władz samorządu lokalnego, przedsiębiorców oraz osób prywatnych – życzliwie wspierając te działania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż zarówno kuponów – cegiełek (znaczków), jak i monet będzie podlegała podatkowi VAT, czy będzie zwolniona...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż taka nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu, a więc należy zastosować przepisy dotyczące limitu obrotu, po przekroczeniu którego należy zarejestrować się jako podatnik VAT, przy czym sprzedaż kuponów – cegiełek (znaczków) będzie z tego wyłączona, gdyż nie stanowi towaru wg definicji ustawowej, zawartej w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku – jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę, łącznie z pośrednictwem, dotyczącą walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem przedmiotów kolekcjonerskich, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Skutkiem powyższych unormowań jest zwolnienie od podatku VAT dostawy, łącznie z pośrednictwem, walut, monet oraz banknotów używanych jako prawny środek płatniczy. Jednakże zwolnieniu od podatku nie podlega każda dostawa monet lub banknotów. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 7 wyłącza ze zwolnienia przedmioty kolekcjonerskie. Zgodnie z definicją legalną tego pojęcia zawartą w tym przepisie za przedmioty kolekcjonerskie należy uznać monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które:

• nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub
• mają wartość numizmatyczną.

Zatem dla określania danego banknotu lub monety jako przedmiotu kolekcjonerskiego zasadnicze znaczenie będzie miało czy jest zwykle używany jako prawny środek płatniczy lub czy posiada wartość numizmatyczną.

W związku z faktem, że w ustawie brak jest definicji słowa „zwykle” oraz „numizmat” należy posłużyć się definicjami tych określeń zawartymi w Słowniku języka polskiego. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN (htp://sjp.pwn.pl) słowo „zwykle” oznacza „najczęściej, przeważnie”, a więc mający charakter powszechny, zaś słowo „numizmat” oznacza „dawną monetę mającą wartość zabytkową”.

Z opisu sprawy wynika, iż Parafia zamierza wprowadzić program „KOLEKCJA (…)”, mający na celu pozyskanie środków na dokończenie budowy domu parafialnego oraz budowy nowego kościoła. Program adresowany będzie do właścicieli sklepów i punktów usługowych, którzy zakupią od Parafii kupony – cegiełki oraz otrzymają książeczki. Klient dokonujący zakupu powyżej 30 zł brutto otrzyma 1 kupon – cegiełkę. Zebranie w książeczce określonej liczby kuponów upoważnia do zakupu jednej z monet serii kolekcjonerskiej, wytłoczonej specjalnie na potrzeby programu, w preferencyjnej cenie 5 zł. Kupon – cegiełka w cenie 0,15 zł za sztukę rozdawany będzie klientom podczas zakupów za min. 30 zł. Kupony – cegiełki w arkuszach po 400 sztuk kupuje od Parafii właściciel sklepu biorący udział w programie pomocowym. Monety kolekcjonerskie (Nordic Gold), 12 różnych wzorów, ukazywać się będą przez minimum 2 lata. Monety będą również pełniły funkcję cegiełek, których koszt nabycia w Parafii wyniesie 39 zł. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż Parafia nie jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w urzędzie skarbowym. Monety mają jedynie charakter kolekcjonerski, nie stanowią środka płatniczego, nie zawierają też kruszców szlachetnych, tj. złota i srebra. Zawierają jedynie stop „Nordic Gold”. Parafia nie świadczy usług na rzecz lokalnych przedsiębiorców. Nie reklamuje konkretnych sklepów, ani usługodawców. Dzięki zaangażowaniu lokalnej społeczności, w tym m. in. przedsiębiorców, właścicieli sklepów, członków lokalnych stowarzyszeń i władz lokalnej gazety, Zainteresowany pragnie pozyskać fundusze na dokończenie rozpoczętych inwestycji i spłatę kredytu zaciągniętego na ten cel.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż monety, o których mowa we wniosku są przedmiotami kolekcjonerskimi, gdyż nie są one zwykle używane jako prawny środek płatniczy. Tym samym ich sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, lecz jest opodatkowana stawką 22%, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast, stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, iż art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie: zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, w oparciu o art. 2 ust. 1 ww. ustawy, kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Z kolei, zgodnie z brzmieniem art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na mocy art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

W świetle art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż dopóki wartość sprzedaży monet kolekcjonerskich, o których mowa we wniosku nie przekroczy kwoty limitu, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Ponadto należy zauważyć, iż sprzedaż kuponów – cegiełek (znaczków) nie będzie stanowić ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie będzie się mieścić w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wyznaczonym przez art. 5 ust. 1 ustawy. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (htp://sjp.pwn.pl) „kuponem” jest odcinek biletu, karty rabatowej, papieru wartościowego itp., odrywany od nich na znak ich wykorzystania lub skorzystania z oferty; też: dokument, na który składają się takie odcinki, natomiast „cegiełka” oznacza „niewielki wkład w coś”. Powszechnie uznaje się cegiełkę za rodzaj niewielkiej darowizny. Sprzedaż „cegiełek” jest też jedną z form zbiórki publicznej (wymienioną w ozporządzeniu MSWiA z roku 2003, dotyczącym zbiórek publicznych) i ma na celu przede wszystkim zgromadzenie środków finansowych z przeznaczeniem na realizację celów statutowych. Zatem, kupon – cegiełka, nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy. Sprzedaży kuponów – cegiełek, ze względu na ich specyfikę, nie można także uznać za świadczenie usług. Kupony – cegiełki same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb – nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Tym samym, sprzedaż kuponów – cegiełek (znaczków) przez Wnioskodawcę na rzecz właścicieli sklepów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, do momentu przekroczenia kwoty limitu Parafia, przy sprzedaży wskazanych monet kolekcjonerskich, będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy. Natomiast, sprzedaż kuponów – cegiełek (znaczków) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie są one towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, ani też nie spełniają definicji usługi zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży kuponów – cegiełek (znaczków) oraz monet kolekcjonerskich.

Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego została załatwiona interpretacją indywidualną z dnia 17 grudnia 2010 r. nr ILPB3/423-779/10-4/JG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.