INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.10.2010 r. (data wpływu 02.11.2010 r.), uzupełnione pismem w dniu 07.12.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 25.11.2010 r., oraz ponownie uzupełnione w dniu 27.01.2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 17.01.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadanego potwierdzenia dostawy sporządzonego przez spedytora dla Spółki, uprawniającego do zastosowania stawki podatku 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.10.2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 07.12.2010 r.(data wpływu) oraz w dniu 27.01.2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadanego potwierdzenia dostawy sporządzonego przez spedytora dla Spółki, uprawniającego do zastosowania stawki podatku 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową środków ochrony roślin.

Od 1 stycznia 2011 r. dokonywać będzie sprzedaży swoich towarów do klientów krajów bałtyckich: Litwy, Łotwy i Estonii. Wywóz towarów dokonywany będzie przez spedytora- firmę sp. z o.o. Spółka w celu możliwości zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% dla WDT podejmuje działania mające na celu skompletowanie dowodów, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby dokumentacji, o której mowa powyżej, Spółka będzie posiadać następujące dokumenty:

1. wydane i podpisane przez spedytora potwierdzenie dostawy, zawierające następujące dodatkowe informacje:
   • nr przesyłki,
   • miejsce odbioru przesyłki,
   • miejsce dostawy przesyłki,
   • datę dostawy do odbiorcy.
   Na podstawie takiego potwierdzenia przewoźnika Spółka będzie mogła łatwo określić, gdzie towar z danej faktury został dostarczony. Potwierdzenie sporządzane jest przez niezależny podmiot, niezwiązany z podatnikiem i opatrzony podpisem pracownika - przewoźnika firmy transportowej, co zapewnia, że dokument można uznać za autentyczny, rzetelny i wiarygodny. Potwierdzenie podatnik będzie otrzymywał w formie oryginalnej, papierowej.
2. kopię faktury podpisaną jedynie przez osobę wystawiającą fakturę, czyli pracownika spółki.
3. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku potwierdzoną podpisem i pieczątką w miejscu wydania towaru - załadunku, z magazynu wynajmowanego przez spółkę. Na fakturze i na specyfikacji załadunku będzie ten sam numer zamówienia.
   
   

W momencie kiedy będą realizowane dostawy Spółka oprócz dokumentów wymienionych we wniosku będzie dysponować dodatkowymi dokumentami:

• umowami dostaw,
• zamówieniami na dostawy,
• potwierdzeniami płatności,
• elektroniczną korespondencją handlową.
  
  

Dodatkowo, Spółka dysponować będzie elektroniczną korespondencją handlową w tym korespondencją mailową, w której pracownicy lub przedstawiciele nabywcy potwierdzać będą fakt dostarczenia i odebrania towarów, dołączając potwierdzenie zamówienia w formacie PDF.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadanie przez Spółkę potwierdzenia dostawy wystawionego przez przewoźnika/ spedytora można traktować jako dokument przewozowy wymagany przez art. 42 ust. 3 pkt 1 do zastosowania stawki 0% przy WDT...

Zdaniem Spółki na gruncie art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dokumenty wymienione w opisie zdarzenia przyszłego stanowią łącznie wystarczający dowód na to, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1, pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Wobec braku definicji dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3, pkt 1 ustawy należy uznać, że wydane i podpisane przez spedytora potwierdzenie dostawy, zawierające następujące dodatkowe informacje: nr przesyłki, miejsce odbioru przesyłki, miejsce dostawy przesyłki, datę dostawy do odbiorcy spełnia wymogi ustawowe i uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców będących podatnikami z Litwy, Łotwy i Estonii. Towary będą dostarczane do klientów za pośrednictwem firmy spedytorskiej.

Dla potwierdzenia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, Wnioskodawca będzie posiadać następujące dokumenty:

1. wydane i podpisane przez spedytora potwierdzenie dostawy, zawierające następujące dodatkowe informacje:
   1. nr przesyłki,
   2. miejsce odbioru przesyłki,
   3. miejsce dostawy przesyłki,
   4. datę dostawy do odbiorcy.
2. kopię faktury podpisana jedynie przez osobę wystawiającą fakturę, czyli pracownika spółki.
3. specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku potwierdzona podpisem i pieczątką w miejscu wydania towaru - załadunku, z magazynu wynajmowanego przez spółkę. Na fakturze i na specyfikacji załadunku będzie ten sam numer zamówienia.
   
   

Ponadto Wnioskodawca będzie dysponować, w momencie dokonywania dostawy wewnątrzwspólnotowej towaru, dokumentami dodatkowymi, takimi jak: umowy dostaw, zamówienia na dostawy, potwierdzenia płatności, elektroniczna korespondencja handlowa, w tym korespondencja mailowa w której pracownicy lub przedstawiciele nabywcy potwierdzać będą fakt dostarczenia i odebrania towarów.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości uznania potwierdzenia dostawy wydanego i podpisanego przez spedytora za dokument przewozowy o którym mowa w art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy i możliwości opodatkowania dostaw towarów stawką podatku w wysokości 0%.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji „dokumentu przewozowego”. Odwołując się do przepisów o międzynarodowym przewozie towarów, należy stwierdzić, że listem przewozowym jest dokument określający warunki umowy o przewóz przesyłek towarowych. W zależności od rodzaju transportu może to być: Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (CIM) lub Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (SMGS), które są dokumentami stwierdzającymi zawarcie z koleją umowy o przewóz, Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy oraz Międzynarodowy Lotniczy List Przewozowy (AWB), który stwierdza zawarcie umowy o przewóz w transporcie lotniczym.

Wszystkie te dokumenty stanowią jedynie dowód zawarcia umowy przewozu, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, a nie stanowią - w przypadku kopii posiadanej przez dostawcę (nadawcę towaru) - jednoznacznego dowodu jego dostarczenia odbiorcy w innym kraju.

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238) stwierdza, że w praktyce list przewozowy CRM jest sporządzany w czterech egzemplarzach (art. 5 ust. 1 Konwencji wymaga wystawienia 3 oryginalnych egzemplarzy):

• oryginał – dla przewoźnika, wydawany jest odbiorcy,
• oryginał (grzbiet) – dla przewoźnika, zostaje w stacji nadania,
• oryginał (ceduła) – dla przewoźnika, służy do pokwitowania odbioru,
• wtórnik (kopia) – dla nadawcy.
  
  

Wynika z tego, że dostawca towaru samym takim dokumentem przewozowym (kopią) nie jest w stanie wykazać faktu, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla niego, a nie dla nadawcy, dowód doręczenia towarów.

Odnosząc się do treści art. 42 ust. 3 ustawy, należy uznać, że co do zasady Wnioskodawca posiada komplet dokumentów wymaganych ustawą, uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Z dokumentu, który Spółka będzie posiadać, wynikać będzie m. in. data dostawy do odbiorcy a także fakt, gdzie dany towar z faktury został dostarczony. To ten aspekt fizycznego przemieszczenia towaru poza terytorium kraju przy jednoczesnym dostarczeniu go do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest najistotniejszy. Zwłaszcza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości jest to bardzo wyraźnie akcentowane (wyroki ETS w sprawie C-409/04 i C-146/05). Na podstawie zapisu art. 28a ust. 3 akapit pierwszy i art. 28c część A lit. a, określenie „wysyłane” użyte w tych przepisach należy interpretować w ten sposób, że wewnatrzwspólnotowe nabycie towaru następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz, że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Co do wymogów formalnych dostaw wewnątrzunijnych, to żaden przepis Dyrektywy nie reguluje tej kwestii bezpośrednio. Do państw członkowskich należy określenie warunków, na jakich zwalniają one od podatku wewnatrzwspólnotowe dostawy towarów.

Zatem, według Dyrektywy, celem określonych wymogów formalnych, które nakłada każde państwo członkowskiego na swoich podatników, jest udowodnienie, że podatnik spełnił warunki merytoryczne dla WDT, głównie w zakresie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego, lecz ich niespełnienie w całości, gdy okoliczność ta zostanie jednak wykazana innymi dowodami, nie może uniemożliwiać stosowania tego zwolnienia – w Polsce jest to stawka 0% podatku.

Przenosząc to na grunt polskiej ustawy, należy stwierdzić, że uwzględniając normę zawartą w ust. 11 art. 42, katalog podstawowy dokumentów z ust. 3 tego artykułu może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami. We wniosku Spółka wskazuje, że w momencie realizacji dostaw będzie dysponować dodatkowymi dokumentami:

• umowami dostaw,
• zamówieniami na dostawy,
• potwierdzeniami płatności,
• elektroniczną korespondencją handlową.
  
  

Dodatkowo, Spółka dysponować będzie korespondencją mailową, w której pracownicy lub przedstawiciele nabywcy potwierdzać będą fakt dostarczenia i odebrania towarów, dołączając potwierdzenie zamówienia w formacie PDF.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że z dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę wynikać ma fakt fizycznego przemieszczenia towarów do kontrahenta w innym kraju członkowskim. W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie posiadać dokument sporządzony i podpisany przez przewoźnika, który zawiera niezbędne dane dokumentu przewozowego a dodatkowo korespondencję mailową, w której pracownicy lub przedstawiciele nabywcy potwierdzać będą fakt dostarczenia i odebrania towarów, uznać należy, że wraz z pozostałymi dokumentami, tj. kopią faktury i specyfikacja ładunku posiada dowody, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Reasumując, posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentu sporządzonego przez spedytora, z którego wynika miejsce i data dostawy towaru do nabywcy, przy jednoczesnym posiadaniu przez Wnioskodawcę kopii faktury i specyfikacji ładunku oraz innych dokumentów, które zawierają się w katalogu dowodów dodatkowych z art. 42 ust. 11 ustawy, potwierdzające, że towar został przyjęty do nabywcy, jak wskazuje się w zdarzeniu przyszłym, są spełnione niezbędne przesłanki dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle art. 42 ust. 1 i ust. 3 ustawy a co za tym idzie dają prawo Wnioskodawcy do zastosowania dla dostawy wewnątrzwspólnotowej stawki podatku 0%.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.