INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 29 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania ponownego zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania ponownego zwolnienia podmiotowego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie świadectwa kwalifikacyjnego Ministerstwa Finansów, uprawniającego do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe. Ze względu na wysokość rocznych obrotów przekraczających 50 000 zł jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach działalności Zainteresowana prowadzi:

• podatkowe księgi przychodów i rozchodów oraz wszelkie ewidencje z nimi związane,

• ewidencje przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych,

• ewidencje sprzedaży i zakupu VAT,

• rozliczenia płacowe i rozliczenia z ZUS oraz

• nie prowadzi ksiąg rachunkowych.
  
  

Na podstawie prowadzonych ksiąg i ewidencji Wnioskodawczyni dokonuje wyliczeń podatków dochodowego i VAT oraz przygotowuje odpowiednie deklaracje, które po podpisaniu przez klienta składa we właściwym urzędzie skarbowym. Po zakończeniu roku podatkowego Zainteresowana przygotowuje deklaracje PIT-4R, PIT-11 oraz rozliczenia roczne (PIT-28, PIT-36, PIT-36L) na rzecz klientów. Umowy na prowadzenie usług Wnioskodawczyni zawiera z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą informując, iż nie świadczy usług z zakresu doradztwa podatkowego. Nie reprezentuje klientów biura przed organami podatkowymi, ani nie podpisuje w ich imieniu żadnych deklaracji podatkowych, ani korespondencji z urzędem skarbowym.

Dodatkowo na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności, na podstawie dostarczonych dokumentów, Zainteresowana sporządza rozliczenia roczne PIT oraz wnioski o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (VZM-1).

Działalność, którą Wnioskodawczyni prowadzi jest sklasyfikowana pod symbolem PKWiU (2004) – 74.12.20-00.00, a PKWiU (2008) – 69.20.2 – „usługi rachunkowo-księgowe”.

W roku 2010 Zainteresowana osiągnie obrót z tytułu świadczonych usług nieprzekraczający kwoty 150 000 zł netto.

W uzupełnieniu z dnia 2 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż świadczy usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaklasyfikowane wg PKWiU z roku 1997 do grupowania 74.12 – „rachunkowość, księgowość i kontrola ksiąg, a szczegółowo PKWiU 74.12.20-00.00 – „usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc wyżej wymienione usługi Wnioskodawczyni nie jest na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT wykluczona ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ze względu na wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2010, może w roku 2011 powrócić do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wykonywanych usług nie należy zaliczać do usług doradczych, chociaż Zainteresowana wykonuje je na rzecz swoich klientów, będących podatnikami czy płatnikami to nie robi tego w ich imieniu – nie podpisuje swoim nazwiskiem przygotowanych, na podstawie dostarczanych dokumentów, deklaracji. Wykonywane czynności mają zatem charakter techniczny. W związku z tym art. 113 ust. 13 pkt 2 nie ma zastosowania do świadczonych przez Wnioskodawczynię usług i może ze względu na obroty nieprzekraczające limitu, uprawniającego do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, powrócić w roku 2011 do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy zaznaczyć, że w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W art. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666) postanowiono, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100 000 zł.

Z kolei od dnia 1 stycznia 2011 r. zgodnie z art. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług przepis art. 113 ust. 1 ustawy otrzyma brzmienie – zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do zapisu art. 2 ust. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, w 2011 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100 000 zł i nie przekroczyła 150 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., (…).

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (art. 113 ust. 4 ustawy).

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnienia, o którym, mowa w ust. 1, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,

• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Odnośnie natomiast postanowień cyt. art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, iż przepis ten dotyczy wyłącznie takich podatników, którzy korzystali w roku 2010 ze zwolnienia od podatku VAT, jako podmioty kontynuujące działalność i:

• przekraczając kwotę 100 000 zł utracili w roku 2010 prawo do tego zwolnienia, przy czym nie przekroczyli nowego, podwyższonego limitu określonego na rok 2011 (tj. 150 000 zł) lub

• zrezygnowali w roku 2010 ze zwolnienia, przy czym łączna wartość ich sprzedaży opodatkowanej w roku 2010 była wyższa niż 100 000 zł, ale nie przekroczyła 150 000 zł.
  
  

W stosunku do takich podatników na mocy cyt. przepisu przejściowego nie znajdzie zastosowania zasada wyrażona w art. 113 ust. 11 ustawy, stosownie do której podatnik może powrócić do zwolnienia najwcześniej po upływie roku, licząc od końca roku, w którym stał się czynnym podatnikiem podatku VAT. U tych podatników utrata prawa do zwolnienia od podatku wskutek przekroczenia limitu obrotów w roku 2010 (100 000 zł) skutkowałaby wyłączeniem ich na rok z możliwości powrotu do tego zwolnienia na podstawie wskazanego art. 113 ust. 11 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że Minister Finansów w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią, iż co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej identyfikuje się za pomocą tych klasyfikacji. Zatem określając czy świadczenie usług powoduje wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, czy też nie należy mieć na uwadze klasyfikację statystyczną świadczonych usług oraz stan faktyczny konkretnej sprawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU. W tym miejscu należy wskazać, iż „usługi doradztwa podatkowego” według ww. klasyfikacji mieszczą się w grupowaniu 74.12.3. Skoro więc nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie księgowości od usług doradztwa podatkowego, to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja oraz istota wykonywanych czynności.

Tym samym w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 74.12.3), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe. Ze względu na wysokość rocznych obrotów przekraczających 50 000 zł jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach działalności Zainteresowana prowadzi:

• podatkowe księgi przychodów i rozchodów oraz wszelkie ewidencje z nimi związane,

• ewidencje przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych,

• ewidencje sprzedaży i zakupu VAT,

• rozliczenia płacowe i rozliczenia z ZUS oraz

• nie prowadzi ksiąg rachunkowych.
  
  

Umowy na prowadzenie usług Wnioskodawczyni zawiera z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą informując, iż nie świadczy usług z zakresu doradztwa podatkowego.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż świadczy usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaklasyfikowane są wg PKWiU z roku 1997 do grupowania 74.12 – „rachunkowość, księgowość i kontrola ksiąg, a szczegółowo 74.12.20-00.00 – „usługi w zakresie księgowości, z wyłączeniem deklaracji podatkowych”.

W roku 2010 Zainteresowana osiągnie obrót z tytułu świadczonych usług nieprzekraczający kwoty 150 000 zł netto.

Mając powyższe na uwadze oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż jeżeli łączna wartość sprzedaży opodatkowanej u Wnioskodawczyni w roku 2010 nie przekroczy kwoty 150 000 zł, a przekroczy kwotę 100 000 zł, to może ona – od dnia 1 stycznia 2011 r. – ponownie skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w oparciu o art. 113 ust. 11 ustawy, bowiem świadczone usługi – jak wskazała Zainteresowana – nie są usługami w zakresie doradztwa (sklasyfikowanymi pod symbolem PKWiU 74.12.3), czyli usługami wymienionymi w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, że organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji statystycznych – na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) – zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Tylko w przypadku prawidłowego zaklasyfikowania do właściwego grupowania PKWiU możliwe jest rozstrzygnięcie o zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług danego towaru lub usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.