INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie remanentu likwidacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie remanentu likwidacyjnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 października 2010 r. znak ILPB1/415-1081/10-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 października 2010 r., a w dniu 11 października 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jeden ze wspólników prowadzącej działalność gospodarczą spółki jawnej chce z końcem 2010 r. wystąpić z tej spółki.

Wspólnicy spółki, działając jako osoby fizyczne, aktem notarialnym z dnia xx lutego 1997 r. nabyli prawo wieczystego użytkowania działki o powierzchni 24 arów i 86 m² wraz z budynkiem stanowiącym odrębną własność za cenę 28.574,22 zł. Udział występującego wspólnika w zakupionej nieruchomości wyniósł 5/20.

Po upływie 2 (dwóch) lat prawo wieczystego użytkowania zostało zamienione na prawo własności. W późniejszym okresie przeprowadzone zostały prace remontowo-modernizacyjne nieruchomości: utwardzenie i ogrodzenie terenu, remont, rozbudowa starego budynku, budowa drugiego budynku.

Pozwolenie na użytkowanie pierwszego budynku zostało wydane dnia xx czerwca 1998 r., a nowego budynku w dniu xx marca 2000 r. Jak wcześniej wspomniano, te same osoby są wspólnikami działającej od 1990 roku spółki cywilnej, która została następnie przekształcona w spółkę jawną. Udział występującego wspólnika w spółce wynosi 25%. Zakupioną nieruchomość wspólnicy spółki wykorzystywali do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Pierwszy z budynków amortyzowany był wg stawki 10% rocznie i został już całkowicie zamortyzowany. Amortyzacja drugiego budynku odbywa się od kwietnia 2000 roku wg stawki 2,5%. Grunty, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie były amortyzowane.

Obecna wartość całej nieruchomości (tj. gruntu i 2 budynków) wynosi ok. 600.000 zł. Spółka przez cały okres działalności osiągała dochody, od których wspólnicy Spółki uiszczali należny podatek dochodowy.

Z końcem 2010 roku jeden ze wspólników Spółki jawnej chce wystąpić ze spółki i nie zamierza kontynuować działalności gospodarczej samodzielnie lub w ramach innej spółki osobowej. Należy więc traktować go jako osobę fizyczną likwidującą działalność gospodarczą.

Taki wspólnik zobowiązany jest do ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego i zapłaty 10% zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 24 ust. 3 w zw. z art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ten ustała się przy zastosowaniu - do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Jednak nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, m.in. wtedy, gdy osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem.

Potwierdzają to również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które przewidują możliwość zwolnienia niektórych dochodów z opodatkowania tym podatkiem. Jeden z takich wyjątków zawarty jest w art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według tego przepisu wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni albo wkładów w spółce osobowej, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni albo wkładów do spółki osobowej.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W uzupełnieniu podano, iż wspólnikiem występującym ze spółki jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wymieniona wyżej nieruchomość (grunt, stary budynek, nowy budynek) powinna znaleźć się w sporządzanym remanencie likwidacyjnym i występujący ze spółki wspólnik winien zapłacić od niej zryczałtowany podatek w wysokości 10%...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie powoływanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydaje się, iż występujący wspólnik nie musi odprowadzać 10% podatku od nieruchomości, w skład której wchodzą grunt, stary i nowy budynek.

Wynika to z faktu, iż nieruchomość została wniesiona przez wspólników do spółki osobowej, co zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione jest od opodatkowania tym podatkiem. Ponadto nadmienić trzeba, iż stary budynek został już w pełni zamortyzowany. Wspólnicy od osiąganych corocznie dochodów w spółce odprowadzali należny podatek.

Potwierdza to stanowisko, jakie zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew w piśmie z 25 maja 2006 r. (sygn. IX-005/167/ /2/K/06), stwierdzając: „(..) Biorąc pod uwagę powyższe, wystąpienie wspólnika ze spółki i wiążący się z tym faktem zwrot przypadającego temu wspólnikowi majątku spółki nie skutkuje powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu, pod warunkiem, że dochody uzyskane dla spółki w czasie jej trwania podlegały opodatkowaniu w każdym roku podatkowym. Zobowiązanie występującego ze spółki wspólnika do uiszczenia podatku dochodowego od spłaty udziału w majątku spółki oznaczałoby opodatkowanie już wcześniej opodatkowanego dochodu. (...)”.

Podobne tezy znalazły się także w orzecznictwie sądów. Na przykład w wyroku z dnia 7 października 2004 r. (sygn. akt FSK 594/04) NSA orzekł: „Wystąpienie wspólnika ze spółki i wiążący się z tym faktem zwrot przypadającego temu wspólnikowi majątku spółki nie skutkuje powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie występującego ze spółki wspólnika do uiszczenia podatku dochodowego od spłaty udziału w majątku spółki oznaczałoby opodatkowanie już wcześniej opodatkowanego majątku”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1. w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy,
2. nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży,
3. osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem,
4. nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.

Z powyższego przepisu wynika, że remanent likwidacyjny nie obejmuje środków trwałych, w przedmiotowej sprawie nieruchomości gruntowej wraz z budynkami.

W myśl art. 44 ust. 4 powołanej ustawy podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności, a w przypadku podatników, którzy wybrali kwartalny sposób wpłacania zaliczek - w terminie płatności zaliczki za ostatni kwartał prowadzenia działalności. W tym przypadku podatnik jest obowiązany w terminie płatności tego podatku złożyć w urzędzie skarbowym spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, niebędących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku z planowaną likwidacją działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, posiadana przez spółkę jawną nieruchomość gruntowa wraz z budynkami, wprowadzona do ewidencji środków trwałych nie będzie podlegała ujęciu w remanencie likwidacyjnym i opodatkowaniu z tego tytułu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.