INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010r. (data złożenia 1 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2010r. (data wpływu 18 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2010r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 listopada 2010r. (data wpływu 18 listopada 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 1975r. otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne o powierzchni 1,44 ha. W bieżącym roku Wnioskodawca dokonał podziału jednej działki (o powierzchni ok. 1 ha), która kilka lat temu została przekształcona na działkę budowlaną – na działki mniejsze. Obecnie Wnioskodawca chciałby sprzedać kilka z nich. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, ani nie był płatnikiem VAT. Obecnie jest na emeryturze. Pieniądze ze sprzedaży działek chce przeznaczyć na bieżące potrzeby oraz remont domu.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT.

Gospodarstwo przejął po rodzicach w celu kontynuowania działalności rolniczej (hodowla zwierząt i uprawa roślin na własne potrzeby).

Przedmiotem sprzedaży mają być dwie działki. W momencie sprzedaży działki będą niezabudowane. Wnioskodawca nie zamierza budować żadnych zabudowań na tych działkach.

Przez pierwsze lata działki były wykorzystywane do celów rolniczych dla własnych potrzeb. Obecnie Wnioskodawca jest osobą starszą i nie ma już siły aby je uprawiać. Działki były nieodpłatnie dzierżawione przez zięcia Wnioskodawcy przez okres 2 lat. Wnioskodawca nie otrzymywał dopłat unijnych.

W związku z tym, że są to działki blisko drogi gminnej gmina sama przekształciła je na działki budowlane. Wnioskodawca dowiedział się o tym niedawno.

Przyczyną podziału i sprzedaży działek jest trudna sytuacja materialna Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Nie wie na co przeznaczą nowi właściciele działki. Obecnie działki są ujęte jako budowlane.

Wnioskodawca posiada jeszcze inne działki wydzielone z tego pola. Obecnie nie są do sprzedaży, chyba że sytuacja materialna Wnioskodawcę do tego zmusi. Nigdy wcześniej Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tych działek jest objęta podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie prowadzi on działalności gospodarczej i uważa, że nie można uznać sprzedaży działek budowlanych z majątku osobistego za czynność mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, tak więc sprzedaż wg Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż kilku działek należących do Wnioskodawcy będzie zdarzeniem sporadycznym, okazjonalnym i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru. Nie jest związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Grunt ten Wnioskodawca nabył w formie spadku. Nie został on nabyty w celu jego odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż została wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w 1975r. otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne o powierzchni 1,44 ha w celu kontynuowania działalności rolniczej (hodowla zwierząt i uprawa roślin na własne potrzeby). Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT, a obecnie jest na emeryturze. W bieżącym roku Wnioskodawca dokonał podziału jednej działki (o powierzchni ok. 1 ha) na działki mniejsze, i obecnie zamierza sprzedać dwie z nich. W związku z tym, że są to działki blisko drogi gminnej gmina sama przekształciła je na działki budowlane. Wnioskodawca dowiedział się o tym niedawno.

Przez pierwsze lata działki były wykorzystywane do celów rolniczych dla własnych potrzeb. Obecnie Wnioskodawca jest osobą starszą i nie ma już siły aby je uprawiać. Działki były nieodpłatnie dzierżawione przez zięcia Wnioskodawcy przez okres 2 lat. Wnioskodawca nie otrzymywał dopłat unijnych. W momencie sprzedaży przedmiotowe działki będą niezabudowane. Wnioskodawca nie zamierza budować żadnych zabudowań na tych działkach, nie dokonywał też żadnego uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Wnioskodawca posiada jeszcze inne działki wydzielone z tego pola. Obecnie nie są do sprzedaży, chyba że sytuacja materialna Wnioskodawcę do tego zmusi. Nigdy wcześniej Wnioskodawca nie sprzedawał żadnych nieruchomości.

Przyczyną podziału i sprzedaży działek jest trudna sytuacja materialna Wnioskodawcy, a pieniądze ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na bieżące potrzeby oraz remont domu.

Z powyższego wynika, iż dostawę obu działek uznać należy za transakcję okazjonalną, czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT, gdyż nic nie wskazuje, aby dokonując incydentalnej sprzedaży działek będzie on działał w takim charakterze, zwłaszcza, że otrzymane od rodziców działki nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Wprawdzie działki przez okres 2 lat były użytkowane nieodpłatnie przez członka rodziny tj. zięcia Wnioskodawcy lecz Wnioskodawca nie czerpał z tego tytułu żadnych korzyści. Działki nie były nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w tym do działalności rolniczej (hodowla zwierząt i uprawa roślin prowadzone były jedynie na własne potrzeby), Wnioskodawca nie uzyskiwał tzw. dopłat unijnych w związku z przedmiotowymi działkami, nie jest też podatnikiem podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek, a przyczyną ich podziału i sprzedaży jest jego trudna sytuacja materialna, natomiast pieniądze ze sprzedaży zostaną przeznaczone na bieżące potrzeby oraz remont domu.

Mając powyższe na względzie, sprzedając dwie niezabudowane działki Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.