INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu: 23 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest najem lokali użytkowych podmiotom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą. Zainteresowany nie prowadzi działalności najmu na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przychody osiągane przez Podatnika, to przychody z tytułu najmu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które rozlicza na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej na podstawie prowadzonej podatkowej księgi przychodów rozchodów.

Ponadto, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, opłacającym VAT z tytułu przychodów z najmu.

Wynajmowaniu lokali użytkowych towarzyszą usługi dodatkowe - dostawa energii elektrycznej, gazu, usługi wodno - kanalizacyjne i komunalne. Koszty tych usług zgodnie z zawartymi umowami nie są wkalkulowane w czynsz za lokal, są ponoszone najpierw przez Zainteresowanego - jako nabywcę i adresata faktury za dane media, a następnie są przenoszone (zgodnie z umowami) na faktycznych odbiorców usługi poprzez wystawianie przez Wnioskodawcę, tzw. refaktur, z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla danego produktu.

Refaktury nie zawierają żadnej dodatkowej marży, rozliczanie na poszczególnych najemców jest precyzyjne i jest powtórzeniem wartości z faktur podstawowych, rozliczenie dodatkowo ułatwiają zainstalowane podliczniki. Refakturowane przez Zainteresowanego, tzw. media to: energia elektryczna, gaz sieciowy, usługi wodno - kanalizacyjne.

Numer klasyfikacji statystycznej na otrzymywanych przez Podatnika fakturach za energię elektryczną, to PKWiU 40.10.30, co oznacza, że Zainteresowany refakturując zużycie energii elektrycznej, refakturuje dostawę energii z takim właśnie symbolem PKWIU.

Natomiast, w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. (w aktualnym stanie prawnym ), w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b, ustawodawca, wskazując wyłączenia ze zwolnienia od podatku VAT, jako wyjątek wskazuje dostawę energii elektrycznej PKWiU 40.10.10.

Wnioskodawca od kilku lat opłaca podatek VAT. Obroty opodatkowane podatkiem VAT z tytułu najmu, w tym również z refaktur za media, za rok 2009 wyniosły 81.288,17 zł (netto).

W roku 2010 obrót z pewnością nie przekroczy kwoty 100.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie sprawy, mimo że Zainteresowany dokonuje refakturowania dostaw energii elektrycznej i gazu sieciowego, mógłby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, opisanego w ustawie o VAT z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów usług, jeśli w roku 2010 nie przekroczy pułapu obrotów, po przekroczeniu którego traci się prawo do zwolnienia od podatku VAT...
2. Czy w sytuacji, gdy refakturowanie energii elektrycznej gazu nie stanowiłoby przeszkody do korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku VAT (oczywiście przy nieprzekroczeniu określonego pułapu obrotów), Zainteresowany mógłby powrócić do zwolnienia od podatku VAT w każdym dowolnym momencie roku, tak jak zapisano w art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, przy zachowaniu wszystkich uwarunkowań tam zapisanych, czy też dopiero od dnia 1 stycznia 2011 r., jak mówi art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Jakkolwiek w ustawie o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b zapisano, że zwolnienia podmiotowego od podatku VAT nie stosuje się w przypadku dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWIU 40.10.10), to intencją ustawodawcy nie było pozbawienie zwolnienia od podatku VAT podmiotów refakturujacych takie dostawy. Podatnik uważa, że pomimo, że refakturuje ww. media, ale przy nieprzekroczeniu określonych obrotów (100.000 zł w roku 2010 i 150.000 zł w roku 2011), może skorzystać z powrotu do zwolnienia od podatku VAT.

Ad. 2

W sytuacji, gdy odpowiedź na pierwsze pytanie byłaby pozytywna, powrót do zwolnienia od podatku VAT byłby możliwy na zasadach opisanych w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, czyli dopiero od 1 stycznia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy zaznaczyć, że w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Kwestie zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ k.c., w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji najem lokali użytkowych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jeżeli zatem z zawartej umowy najmu, jak wskazał Wnioskodawca, wynika, że najemca oprócz kosztów samego czynszu ma ponosić także koszty mediów i usług napraw, oznacza to, że ww. wydatki są świadczeniem należnym wynajmującego w związku ze świadczeniem usługi najmu i winny być one wliczane do podstawy opodatkowania usługi najmu.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Należy zauważyć, iż art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Natomiast stosownie do zapisu art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w 2010 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009 r. była wyższa niż 50.000 zł i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 15 stycznia 2010 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto, na podstawie art. 2 ust. 4 cyt. ustawy, w roku 2011 podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2010 była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 15 stycznia 2011 r.

Z kolei, w myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. (art. 113 ust. 4 ustawy).

Stosownie do treści art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali;
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;
   3. nowych środków transportu;
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy, będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest najem lokali użytkowych podmiotom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą.

Wynajmowaniu lokali użytkowych towarzyszą usługi dodatkowe - dostawa energii elektrycznej, gazu, usługi wodno – kanalizacyjne i komunalne. Koszty tych usług zgodnie z zawartymi umowami nie są wkalkulowane w czynsz za lokal, są ponoszone najpierw przez Zainteresowanego - jako nabywcę i adresata faktury za dane media, a następnie są przenoszone (zgodnie z umowami ) na faktycznych odbiorców usługi poprzez wystawianie przez Wnioskodawcę, tzw. refaktur, z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla danego produktu. Refaktury nie zawierają żadnej dodatkowej marży, rozliczanie na poszczególnych najemców jest precyzyjne i jest powtórzeniem wartości z faktur podstawowych, rozliczenie dodatkowo ułatwiają zainstalowane podliczniki. Refakturowane przez Zainteresowanego, tzw. media to: energia elektryczna, gaz sieciowy, usługi wodno - kanalizacyjne.

Symbol klasyfikacji statystycznej na otrzymywanych przez Podatnika fakturach za energię elektryczną, to PKWiU 40.10.30, co oznacza, że Zainteresowany refakturując zużycie energii elektrycznej, refakturuje dostawę energii z takim właśnie numerem PKWIU.

Wnioskodawca od kilku lat opłaca podatek VAT. Obroty opodatkowane podatkiem VAT z tytułu najmu, w tym również z refaktur za media, za rok 2009 wyniosły 81.288,17 zł (netto). W roku 2010 obrót z pewnością nie przekroczy kwoty 100.000,00 zł.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. pod symbolem PKWiU 40.10.30 mieszczą się „usługi w zakresie dostarczania energii elektrycznej”.

Z powyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca:

1. w roku 2010 jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który w roku 2009 osiągnął obrót w kwocie 81.288,17 zł, natomiast w roku 2010 mniejszy niż 100.000 zł,
2. od kilku lat opłaca podatek VAT (nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego od ponad roku),
3. nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podatnicy, którzy w całym roku 2010 są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług i którzy w tym roku nie przekroczyli kwoty obrotów w wysokości 100.000 zł, w roku 2011 będą nadal podatnikami VAT czynnymi, chyba, że zechcą skorzystać z przysługującego im z mocy prawa zwolnienia od podatku. Wybór zwolnienia w takim przypadku zależy wyłącznie od ich indywidualnej decyzji, przy czym należy zaznaczyć, iż nie jest on uzależniony od uprzedniego złożenia stosownego zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego. Należy jednak mieć na uwadze, że o ile podatnik zdecyduje się na wybór zwolnienia, to powinien poinformować o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12 ustawy. Przepis ten nakazuje bowiem zgłosić zmianę danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Zatem w przedstawionym przypadku podatnik wybierając zwolnienie w roku 2011 winien złożyć takie zgłoszenie aktualizacyjne, co do zasady, do 7 stycznia 2011 r., przy czym zwolnienie, w przypadku dokonania przez podatnika takiego wyboru, ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 2011 r., bowiem przewidziany termin w przepisie art. 96 ust. 12 jest jedynie terminem na poinformowanie właściwego organu podatkowego o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania w roku 2011 ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w roku 2010 kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy (150.000 zł).

W przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia, określone w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, bowiem w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca świadczy usługę najmu w skład której wchodzą koszty związane z mediami, np. dostawa energii i z tytułu której to usługi nie podlega wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Ponadto, jeżeli Zainteresowany zdecyduje się wybrać zwolnienie od podatku od towarów i usług, to powinien poinformować o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z art. 96 ust. 12 ustawy. Zwolnienie będzie miało zastosowanie od 1 stycznia 2011 r.

Podkreśla się ponadto, że kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego powołanej klasyfikacji statystycznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.