INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, którą rozpoczęła dnia 1 lipca 2007 r. Głównym przedmiotem działalności są psychotechniczne badania kierowców i kandydatów na kierowców (około 95% przychodów firmy). Rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej Zainteresowana korzystała z dofinansowania z Funduszu Pracy jako osoba bezrobotna. Warunkiem koniecznym i niezbędnym do prowadzenia powyższej działalności jest ukończenie podyplomowych studiów w zakresie psychologii transportu. Wskazane studia Wnioskodawczyni rozpoczęła we wrześniu 2006 r., a ukończyła w czerwcu 2007 r. Uzyskane uprawnienia pozwoliły Zainteresowanej rozpocząć i zarejestrować działalność gospodarczą w lipcu 2007 r. Dla potrzeb tej działalności Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jako dowód poniesienia wydatku Wnioskodawczyni posiada potwierdzenie dokonania przelewu na rzecz Uniwersytetu z dnia 12 września 2006 r. na całą kwotę czesnego za studia podyplomowe. Wnioskodawczyni nie wzięła jednak faktury, gdyż wówczas nie wiedziała o możliwości zaliczenia w koszty wydatków poniesionych przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej.

W dniu 19 marca 2007 r. Wnioskodawczyni zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji w powyższej sprawie. Urząd skarbowy w piśmie z dnia 14 czerwca 2007 r. stwierdził, iż: „Wydatki poniesione na studia podyplomowe, nie mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu, ponieważ nie są związane ze źródłem przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem źródło to jeszcze nie istnieje”.

Do chwili obecnej Wnioskodawczyni uzyskuje co miesiąc przychody z tytułu wykonywania psychotechnicznych badań kierowców. Obecnie więc powyższy wydatek na studia podyplomowe jest związany ze źródłem przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może wydatki na studia podyplomowe, których ukończenie jest niezbędne dla prowadzenia tego rodzaju działalności gospodarczej, poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia tej działalności, udokumentowane przelewem z konta Zainteresowanej na konto uczelni, zaliczyć w koszty związane z prowadzoną działalnością, podwyższyć koszty roku 2007 i skorygować PIT-36 za 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, konieczność wcześniejszego odbycia studiów celem uzyskania uprawnień niezbędnych do prowadzenia opisanej powyżej działalności wynika jednoznacznie z regulacji ustawowych, a zatem koszty poniesione na ich uzyskanie stanowią nieunikniony wydatek związany jednoznacznie z przyszłymi dochodami, a więc może być uznany za koszt uzyskania przychodu roku 2007 w dacie rozpoczęcia działalności.

Powyższy koszt ma bezpośredni związek z uzyskanym przychodem, a nie został wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatek, który nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis ten wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,
• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

W świetle powyższego przepisu, istotna jest celowość wydatku oraz potencjalna możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu. Musi zatem istnieć związek między danym wydatkiem, a możliwością uzyskania przychodu z tego tytułu. Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów podyplomowych nie zostały ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. w takiej sytuacji do stwierdzenia czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na opłacenie studiów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Zatem jako racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki, które mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mają wpływ na powstanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości przychodu. Wydatki spełniające powyższe warunki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z podjęciem w 2006 r. rocznych podyplomowych studiów w zakresie psychologii transportu Wnioskodawczyni poniosła wydatki na opłacenie czesnego. Ukończenie tych studiów było warunkiem koniecznym i niezbędnym do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wykonywanie psychotechnicznych badań kierowców i kandydatów na kierowców. Uzyskane w związku z powyższym uprawnienia, umiejętności i wiedza pozwoliły Zainteresowanej uruchomić i prowadzić ww. działalność gospodarczą.

W świetle powyższego wydatki poniesione w związku z podjęciem przez Wnioskodawczynię nauki na ww. kierunku studiów podyplomowych, jako niezbędne do uruchomienia i prowadzenia działalności gospodarczej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowania, które zabraniałoby zaliczenia do kosztów, wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Zatem koszty poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające związek z uzyskiwanym później przychodem stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności należy zaksięgować w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów („pozostałe wydatki”) w dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej, przy czym w kolumnie 2 („data zdarzenia gospodarczego”) należy wpisać datę poniesienia wydatku.

Należy również mieć na uwadze, iż warunkiem zaliczenia wydatków poniesionych na studia podyplomowe jest ich należyte udokumentowanie. Zagadnienia dotyczące dokumentowania przedmiotowych wydatków regulują, w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, przepisy dotyczące prowadzenia tej księgi. Zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. u. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim, w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Na podstawie ust. 3 pkt 1) i 2) powołanego wyżej § 12 podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 powyższego rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazanego kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w art. 12 ust. 3 pkt 2.

Według natomiast § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Stosownie do przepisu § 14 ust. 2 tego rozporządzenia dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

   8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Z przedstawionego powyżej stanu prawnego wynika, że opłaty za studia, stanowiące koszt uzyskania przychodu mogą być udokumentowane nie tylko fakturami VAT, lecz również innymi dowodami księgowymi, np. rachunkami lub dowodami wpłaty, które spełniają warunki, określone w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż jeżeli posiadany przez Wnioskodawczynię dowód księgowy spełnia warunki, określone w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów możliwe jest zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów roku 2007 i skorygowanie zeznania podatkowego za ten okres.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.