INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialności z dnia 01 grudnia 2010 r. (data wpływu 06.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego środków otrzymanych na współfinansowanie budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego środków otrzymanych na współfinansowanie budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest przedsiębiorstwem wodociągowo - kanalizacyjnym. W związku z prowadzoną działalnością dostarczania wody i odprowadzania ścieków, Spółka realizuje budowę sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Niektóre sieci wod. – kan. są współfinansowane przez właścicieli gruntów przeznaczonych pod zabudowę. W tych przypadkach Spółka zawiera umowę o wspólną realizację inwestycji z właścicielem gruntu, na mocy której strony dzielą się kosztami finansowania inwestycji po 50%.

Pozwolenie na budowę wystawione jest na Spółkę. Realizację inwestycji prowadzi Spółka, a właściciel gruntu wpłaca określoną w umowie kwotę na rachunek Spółki. Na mocy umowy właścicielem wybudowanej sieci jest Spółka. Po zakończeniu budowy, Spółka wprowadza sieć do ewidencji środków trwałych. Umowa nie nakłada na Spółkę żadnych ekwiwalentnych świadczeń w stosunku do właściciela gruntu, ani nie korzysta on z żadnych preferencji przy korzystaniu z usług dostarczania wody – dostawa wody odbywa się na podstawie standardowej umowy zawieranej z odbiorcami usług, na takich samych zasadach i po takich samych cenach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy środki otrzymane od właścicieli gruntów na budowę sieci wodociągowych i kanalizacyjnych korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane kwoty korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21, ponieważ spełnione są oba warunki zwolnienia:

• otrzymane kwoty przeznaczone są na pokrycie kosztów budowy środków trwałych,
• są to świadczenia nieodpłatne, ponieważ Spółka nie jest zobowiązana do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego na rzecz właściciela gruntu. Wprawdzie właściciel gruntu uzyskuje korzyść w postaci dostępu do infrastruktury, ale nie jest to przysporzenie majątkowe uzyskane od Spółki, gdyż wybudowana sieć jest własnością Spółki, a właściciel gruntu w zamian za dofinansowanie Jej budowy nie otrzymuje, ani nie otrzyma w przyszłości żadnych preferencji w korzystaniu z usług świadczonych przez Spółkę.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (…).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Pojęcie to można rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Jednakże, pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” oparte na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści.

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; (….).

Natomiast, ust. 2 ww. przepisu stanowi, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Wobec tego, dla celów podatkowych za „świadczenia” należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy.

Tak więc, powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, bowiem Spółka, otrzymując środki od właścicieli gruntów na budowę sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, zobowiązuje się do współpracy na podstawie umowy z odbiorcami usług, do dostarczania im wody.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są, dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zwolnienie swym zakresem obejmuje subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, wchodzące do dochodów podatników, pochodzące ze środków publicznych, a więc z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pochodzące ze środków publicznych, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych, czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Nie obejmuje więc dochodów otrzymanych z innych źródeł.

Aby miało zastosowanie ww. zwolnienie muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. środki winny stanowić dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie,
2. zostały otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższego, korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie cytowanego przepisu jest możliwe tylko wówczas, gdy otrzymane środki pochodzą ze środków publicznych oraz gdy z dowodów księgowych jednoznacznie wynika, że takie świadczenie zostało udzielone na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem konkretnego środka trwałego, dającego się zidentyfikować w oparciu o dokumenty zakupu, otrzymania lub wytworzenia przy jego pomocy danego środka trwałego.

Spółka realizuje budowę sieci wodociągowo – kanalizacyjnych. Spółka jest właścicielem tych sieci, które po wybudowaniu stają się Jej środkami trwałymi. Budowa niektórych sieci wodociągowo – kanalizacyjnych odbywa się przy współudziale właścicieli gruntów, na których jest prowadzona.

Na mocy warunków, wynikających z umów spisanych z właścicielami gruntów, strony dzielą się kosztami finansowania inwestycji po 50%. Umowa nie nakłada na Spółkę żadnych ekwiwalentnych świadczeń w stosunku do właściciela gruntu, ani nie korzysta on z żadnych preferencji przy korzystaniu z usług dostarczania wody – dostawa wody odbywa się na podstawie standardowej umowy zawieranej z odbiorcami usług, na takich samych zasadach i po takich samych cenach.

Jak zatem wskazano wyżej, art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych swym zakresem obejmuje tylko subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące ze środków publicznych. Zwolnienie, nie obejmuje dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, w szczególności od wspólników lub osób trzecich, a więc otrzymanych - nie ze środków publicznych. Dodanie do przepisu określenia "inne nieodpłatne świadczenia", nie zmienia charakteru ani celu tego przepisu. Jest to jedynie dopełnienie kategorii pomocy publicznej, o którą chodzi w tej normie. Nie każda bowiem dotacja, subwencja, bądź też dopłata ze środków publicznych będzie nosiła w ustawie szczególnej taką właśnie nazwę, choć swoim charakterem może być identyczna lub zbliżona do wymienionych rodzajów pomocy. Zatem, ww. zwolnienie może być stosowane tylko w razie zaistnienia przesłanek określonych tym przepisem, a nie w każdym przypadku wystąpienia nieodpłatnego świadczenia.

Reasumując, środki otrzymane od właścicieli gruntów, na których Spółka prowadzi budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, niekorzystający ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.