INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (w dalszej części - Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług elektronicznych, m.in. będąc operatorem xx Miejscem pracy personelu zatrudnianego przez Spółkę jest miejscowość y bezpośrednio granicząca z miastem x.

W celu zapewnienia sprawnego dojazdu pracowników z y do zakładu pracy i z powrotem, Spółka zamierza podjąć się organizacji przejazdów pracowniczych we własnym zakresie. Przewóz pracowników odbywać się będzie w ustalonych godzinach na trasie: pętla autobusowa w pobliżu centrum x - zakład pracy.

W związku z korzystaniem z przewozów organizowanych przez Wnioskodawcę od pracowników Spółki nie będą pobierane żadne opłaty. Uprawnionymi do korzystania z bezpłatnego transportu będą wszyscy pracownicy Spółki którzy zgłoszą chęć uczestnictwa w przejazdach. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, iż świadczenie usług przewozów pasażerskich nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej Spółki. Do transportu pracowników do i z zakładu pracy Wnioskodawca będzie wykorzystywać samochód typu bus, użytkowany przez Spółkę na podstawie umowy leasingu. Oprócz dowozu pracowników do zakładu pracy, pojazd ten będzie wykorzystywany również w innych celach związanych z działalnością Spółki.

Zakładając, że w związku z korzystaniem z nieodpłatnych przewozów organizowanych przez Spółkę pracownicy będą osiągali przychód z tytułu otrzymywania nieodpłatnego świadczenia, Spółka, jako płatnik, będzie zobowiązana do pobierania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o PIT.

Wnioskodawca zamierza ustalać wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z transportu organizowanego przez Spółkę, stanowiącą dla jej pracowników przychód ze stosunku pracy, w oparciu o cenę rynkową usług tego samego rodzaju i gatunku.

W ocenie Spółki wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia powinna odpowiadać aktualnej cenie biletu uprawniającego do przejazdu na takiej samej trasie środkami komunikacji publicznej. W związku z powyższym Spółka zamierza ustalać wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia (w skali jednego miesiąca) w oparciu o cenę imiennego biletu 30-dniowego uprawniającego do przejazdu środkami komunikacji publicznej na trasie x - y. Zgodnie z cennikiem Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w x, które obsługuje ruch autobusowy na wskazanej trasie, na dzień składania niniejszego wniosku opłata za przejazd w formie imiennego biletu 30-dniowego wynosi 48,00 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przy założeniu, że w związku z korzystaniem z nieodpłatnych przewozów organizowanych przez Spółkę pracownicy będą uzyskiwali przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości metody ustalania wartości pieniężnej tego świadczenia w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego tj. w oparciu o cenę imiennego biletu 30-dniowego uprawniającego do przejazdów środkami komunikacji publicznej na trasie centrum x – y.

Jeżeli natomiast przedstawiona przez Spółkę metoda ustalania wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia w ocenie Organu, nie jest zgodna z przepisami ustawy o PIT, Spółka wnosi o szczegółowe wyjaśnienie właściwego sposobu ustalenia wysokości przychodu pracownika, w tym w szczególności poprzez wskazanie :

• rodzaju usług, których ceny rynkowe powinny być podstawą ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia,
• pozostałych okoliczności mogących mieć wpływ na wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o PIT „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za „przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o PIT „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b”.

Na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia”.

Przyjmując założenie, zgodnie z którym wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracowników w postaci zapewnienia nieodpłatnych przejazdów do pracy stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy, Spółka - jako płatnik, będzie zobowiązana do pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o PIT.

W takim przypadku świadczenie na rzecz pracowników w postaci organizacji nieodpłatnego transportu do zakładu pracy stanowić będzie inne nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o PIT.

Ponieważ przedmiotem świadczenia nie są:

• usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej Spółki,
• usługi zakupione od podmiotu trzeciego,
• usługi polegające na udostępnianiu lokalu lub budynku,

wartość pieniężna przedmiotowego świadczenia powinna zostać ustalona w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT wartość nieodpłatnego świadczenia będącego przychodem pracownika należy określić na podstawie cen usług tego samego rodzaju i gatunku, obowiązujących na danym rynku. W ocenie Spółki, charakter organizowanych przejazdów wskazuje, iż są one tożsame z usługami polegającymi na przejazdach środkami transportu publicznego. Świadczy o tym m.in. fakt, iż:

• przejazdy organizowane będą na trasie, na której kursuje regularna linia autobusowa Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w x, tzn. z pętli autobusowej w pobliżu centrum x do miejscowości y, w której położony jest zakład pracy,

• transport prowadzony będzie przy wykorzystaniu pojazdu typu bus przystosowanego do przewozu większej liczby pasażerów,

• odjazdy odbywać się będą w z góry ustalonym miejscu czasie (tj. nie będą dostosowywane do indywidualnych potrzeb pracowników korzystających z transportu).
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, w celu ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnych świadczeń, Spółka powinna odwołać się do cen obowiązujących w przypadku przejazdów na danej trasie środkami transportu publicznego. Przejazdy na trasie centrum x - miejscowość y organizowane są przez Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji w x (linia podmiejska nr 612). Koszt biletu 30-dniowego (imiennego, bez zniżek) uprawniającego do przejazdu na tej trasie wynosi 48,00 PLN. Z uwagi na fakt, iż przejazdy pracownicze organizowane przez Spółkę swoim charakterem odpowiadają usługom przewozowym świadczonym przez Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w x, Spółka powinna ustalić wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia w oparciu o ceny biletów 30-dniowych komunikacji miejskiej uprawniających do przejazdów na takiej samej trasie.

Reasumując, w ocenie Spółki wskazany w opisie zdarzenia przyszłego sposób ustalania przychodu pracownika z tytułu korzystania z nieodpłatnych przejazdów organizowanych przez Spółkę jest zgodny z brzmieniem art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.