INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 27 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla badań archeologiczno-architektonicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla badań archeologiczno-architektonicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzi m.in. usługi ochrony zabytków:

• archeologiczne badania wykopaliskowe (o charakterze ratowniczym) - prace archeologiczne polegające na przebadaniu, zadokumentowaniu i opracowaniu stanowisk archeologicznych (tj. zabytków nieruchomych w rozumieniu ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), na które składają się obiekty i nawarstwienia zabytkowe oraz zabytki ruchome;
• nadzór archeologiczny - prace archeologiczne polegające na nadzorowaniu prac ziemno-budowlanych w celu wykrycia i zadokumentowania ewentualnych reliktów zabytkowych;
• archeologiczne badania powierzchniowe - prace archeologiczne polegające na zlokalizowaniu w terenie i nanoszeniu na mapy zabytków nieruchomych (stanowisk archeologicznych) poprzez odszukanie na powierzchni pól zabytków ruchomych lub obiektów zabytkowych (np.: wałów, kopców itd.);
• archeologiczna dokumentacja zabytków - polega na sporządzaniu Kart Ewidencji Stanowisk Archeologicznych (KESA), planów warstwicowych stanowisk, dokumentacji rysunkowej i fotograficznej stanowisk, obiektów, zabytków ruchomych, inwentarzy zabytków;
• analizy archeologiczne badanych stanowisk, analizy stratygrafii warstw, określenie chronologii zabytków ruchomych;
• ekspertyzy archeologiczne, pozwalające ustalić stan zachowania stanowisk, zabytków, zakres prowadzonych prac archeologicznych;
• konserwacja zabytków ruchomych, mająca na celu utrzymanie zabytków w dobrym stanie technicznym w celu zachowania ich i uniknięcia ich zniszczenia - przeprowadza się ją po dokładnym oczyszczeniu i zinwentaryzowaniu zabytku, przeprowadzeniu badań techniczno-naukowych mających na celu ustalenie stanu zabytku, zakresu prac, wybraniu odpowiedniej metody itp. Prace te pozwalają na wykonanie restauracji a nawet rekonstrukcji brakujących elementów;
• opracowanie wyników badań - etap końcowy archeologicznych badań stanowiący ich podsumowanie. W jego wyniku powinien zostać zrekonstruowany w możliwym zakresie pierwotny wygląd stanowiska, określona funkcja i charakterystyka społeczno-kulturowa, scharakteryzowany materiał zabytkowy oraz przedział chronologiczny wraz z rozbiciem na poszczególne fazy funkcjonowania stanowiska;
• przygotowanie dokumentów wymaganych od archeologa do uzyskania decyzji Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków zezwalających na prowadzenie prac archeologicznych, archeologiczno-architektonicznych i archeologiczno -antropologicznych określonych w rozporządzeniu Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych (Dz. U. Nr 150, poz. 1579).
  
  

Do opisanych powyżej usług stosowany był symbol 92.52.12-00.00, zgodnie z PKWiU obowiązującą dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskiwane od dnia 1 stycznia 2011 r. z badań archeologiczno -architektonicznych są zwolnione od podatku VAT, czy są opodatkowane stawką 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi przez niego świadczone należą w pełni do „usług ochrony zabytków” ujętych w klasyfikacji PKWiU z 2008 r. pod symbolem 91.03.10.0 i podlegają stawce VAT 23%. Na podstawie zmian wprowadzonych do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r., został uchylony art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz załącznik nr 4 do ustawy, na podstawie których opisane usługi korzystały ze zwolnienia od podatku. Obowiązująca od dnia 1 stycznia 2011 r. treść art. 43 ust. 1 mówiąca o zwolnieniach od podatku VAT, nie zawiera ww. usług świadczonych przez Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach swojej działalności prowadzi m.in. usługi ochrony zabytków, tj. archeologiczne badania wykopaliskowe (o charakterze ratowniczym), nadzór archeologiczny, archeologiczne badania powierzchniowe, archeologiczną dokumentację zabytków, analizę archeologiczną badanych stanowisk, analizę stratygrafii warstw, określenie chronologii zabytków ruchomych, ekspertyzy archeologiczne, konserwację zabytków ruchomych, opracowanie wyników badań, przygotowanie dokumentów wymaganych od archeologa do uzyskania decyzji Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków. Świadczone przez niego usługi należą w pełni do „usług ochrony zabytków” ujętych w klasyfikacji PKWiU z 2008 r. pod symbolem 92.52.12-00.00.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywał art. 8 ust. 3 ustawy, który stanowił, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119

Świadczenie usług, sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 92.52.12-00.00, polegających na ochronie zabytków korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy. Od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) na mocy art. 1 pkt 8 lit. a, uchylono art. 43 ust. 1 pkt 1, który stanowił, iż zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Art. 146a pkt 1 ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia – art. 43 ust. 17 ustawy.
   
   

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że kluczową rolę w przedmiotowej sprawie odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż zwolnione są od podatku VAT usługi wykonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru kultury, bądź indywidualnych twórców i artystów wykonawców, wynagradzane w formie honorariów.

Zainteresowany wskazał, że świadczone przez niego usługi wykonywane są w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, zatem nie została spełniona przesłanka podmiotowa wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

W związku z powyższym, usługi ochrony zabytków, świadczone przez Wnioskodawcę takie jak: archeologiczne badania wykopaliskowe, nadzór archeologiczny, archeologiczne badania powierzchniowe, archeologiczna dokumentacja zabytków, analizy archeologiczne badanych stanowisk, analizy stratygrafii warstw, określanie chronologii zabytków ruchomych, ekspertyzy archeologiczne, konserwacja zabytków ruchomych, opracowanie wyników badań, przygotowanie dokumentów wymaganych od archeologa do uzyskania decyzji Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków, od dnia 1 stycznia 2011 r. nie korzystają ze zwolnienia i podlegają opodatkowaniu wg stawki podatku 23%.

Reasumując, od dnia 1 stycznia 2011 r. usługi będące przedmiotem pytania są opodatkowane stawką 23%, zgodnie z art. 146a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.