INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur korygujących oraz ustalania obowiązku podatkowego w przypadku korekt faktur VAT dotyczących inwestycji budowlanych dofinansowywanych z Funduszy Unijnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur korygujących oraz ustalania obowiązku podatkowego w przypadku korekt faktur VAT dotyczących inwestycji budowlanych dofinansowywanych z Funduszy Unijnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jedną z podstawowych działalności Wnioskodawcy jest wykonawstwo robót budowlano -montażowych polegających na robotach związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych zgodnie z PKD 42.21Z. Usługi te polegają głównie na budowie sieci kanalizacyjnych wraz z uzbrojeniem i obiektami kanalizacyjnymi, budowie sieci i magistrali wodociągowych oraz budowie oczyszczalni ścieków i przepompowni. Przedmiotem umów zawieranych przede wszystkim z urzędami miast i gmin są wyżej wymienione usługi budowlane, pozyskiwane w trybie przetargów w ramach zamówień publicznych. Prócz tego Zainteresowany zajmuje się budownictwem mieszkaniowym w ramach prowadzonej działalności developerskiej.

W obszarze prowadzonych inwestycji budowlanych, których jest generalnym wykonawcą, jego zleceniodawcy (urzędy miast i gmin) otrzymują dotacje w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego – w ramach Programu Regionalnego „Narodowa Strategia Spójności”, „Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013” i innych programów finansowanych z Funduszy Unijnych.

Dla kontraktów zawartych z urzędami miast i gmin, które otrzymują dofinansowane z funduszy europejskich po wykonaniu usługi (lub częściowym jej wykonaniu) na bazie odpowiednich dokumentów odbiorowych, Wnioskodawca wystawia fakturę VAT od której nalicza i odprowadza podatek należny zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak na 30 dnia licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych (zgodnie z protokołem zdawczo-odbiorczym). Protokół ten jest jednocześnie przejściowym świadectwem płatności, który wystawiany i podpisywany jest przez Inżyniera Kontraktu danej inwestycji. W związku z tym, że zleceniodawca otrzymuje dofinansowanie z funduszy unijnych na część inwestycji wykonywanej przez Zainteresowanego – w treści faktury Wnioskodawca wyróżnia prace, które podlegają refundacji przez UE jako „środki (koszty) kwalifikowane” oraz prace które finansowane są przez dany urząd gminy czy miasta z funduszy własnych jako „środki niekwalifikowane”. Na prośbę niektórych zleceniodawców Zainteresowany wystawia osobną fakturę na środki kwalifikowane i osobną na niekwalifikowane. Taki podział niezbędny jest dla zleceniodawcy do przedłożenia rozliczenia dla organów kontrolnych sprawdzających zgodność wydatkowania przydzielonych dotacji unijnych. Po wystawieniu faktury z podziałem na środki kwalifikowane i niekwalifikowane (lub dwóch osobnych faktur) – zdarza się wystawiać Wnioskodawcy faktury korygujące. Powodem wystawienie faktur korygujących jest otrzymanie od zleceniodawcy korekty przejściowego świadectwa płatności. Po czynnościach kontrolnych przeprowadzonych w urzędzie miasta czy gminy przez organy kontrole lub przez zmiany dokonane przez Inżyniera Kontraktu – następuje zmiana kwalifikacji niektórych prac, co skutkuje przeniesieniem ich z pozycji kosztów kwalifikowanych na niekwalifikowane (czyli na te, na które dofinansowania z UE zleceniodawca nie otrzymał). Kwota, stawki VAT oraz inne elementy nie ulegają zmianie. W związku z tym, iż zleceniodawca dla rozliczeń wydatkowania otrzymanych funduszy unijnych potrzebuje wyodrębnione pozycje na środki kwalifikowane i na niekwalifikowane – faktura korekta dotycząca przeniesienia tych środków wystawiana jest osobno dla środków kwalifikowanych – jednocześnie umniejszając podstawę opodatkowania, a osobno – w tym samym dniu – dla środków niekwalifikowanych zwiększając podstawę opodatkowania. Tak więc suma tych dwóch faktur wynosi zero, gdyż kwoty nie ulegają zmianie, a jedynie następuje przeniesienie samych pozycji. Przykładowo, pierwsza z nich wystawiona zostaje na kwotę minus 5 mln zł netto (środki zostają przeniesione z kwalifikowanych) druga faktura korygująca wystawiona zostaje na plus 5 mln zł (środki zaliczone zostają do niekwalifikowanych). Zdarza się, że po jakimś czasie na skutek kolejnych rozliczeń zleceniodawcy i wystawienia przez niego kolejnej korekty świadectwa płatności – wystawiona jest druga lub trzecia faktura korygująca (z tych samych przyczyn – czyli przekwalifikowania środków z finansowanych przez UE na finansowane z funduszy własnych – (na plus i na minus) a więc w tym samym dniu wystawiona jest jedna faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania, i druga umniejszająca na tą samą kwotę. Każda kolejna faktura korygująca wystawiana jest do faktury korygującej poprzedzającej (czyli korekta nr 2 wystawiana jest do korekty nr 1) a nie do faktury VAT pierwotnej. W treści faktury VAT korygującej podane są m.in. pozycje korygowane (umniejszone koszty kwalifikowane) oraz kwoty w wysokości prawidłowej co w rezultacie umniejsza podstawę opodatkowania. W korekcie nr 2 podane są pozycje korygowane (zwiększające koszty kwalifikowane) oraz kwoty w wysokości prawidłowej co w rezultacie zwiększa podstawę opodatkowania. Jeśli Wnioskodawca otrzyma kolejne korekty świadectwa płatności, korekta nr 3 wystawiona jest do korekty nr 1 na analogicznych zasadach – ujmowana jest pozycja (ale z faktury korygującej nr 1 a nie z faktury VAT pierwotnej) przed korektą, oraz pozycja po korekcie umniejszając podstawę opodatkowania (umniejszane są kolejne koszty kwalifikowane) oraz wystawiana jest korekta nr 4 do korekty nr 2 podając pozycję przed korektą widniejącą na korekcie nr 2 (nie na fakturze pierwotnej) oraz pozycję po korekcie zwiększając jednocześnie podstawę opodatkowania na skutek przeniesienia kosztów z kwalifikowanych na niekwalifikowane o tą samą kwotę. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów, korekty faktur winny być wystawiane na skutek podwyższenia ceny; pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku lub w innej pozycji faktury; na skutek udzielenia rabatu po wystawieniu faktury; zwrotu towaru, zaliczki. Jednakże w opisanej sytuacji zaznaczyć należy, że faktury korygujące wystawiane osobno na koszty kwalifikowane i niekwalifikowane podyktowane są specyfiką rozliczeń wydatków unijnych zleceniodawców Zainteresowanego i po przekwalifikowaniu kosztów ostatecznie podstawa opodatkowania nie ulega zmianie, a jedynie „na chwilę” w momencie wystawienia faktury korekty. Formalnie i merytorycznie nie jest możliwe wystawienie faktury korekty nr 2 i kolejnych do faktury pierwotnej ponieważ odejmując pozycję przed korektą z faktury VAT pierwotnej i pozycję po korekcie z faktury VAT korekty nr 2 różnica nie byłaby zgodna ze stanem faktycznym, gdyż kwota z faktury VAT pierwotnej została juz raz umniejszona lub powiększona przy wystawieniu faktury VAT korygującej nr 1. Zainteresowany nie ma także możliwości wykazywania na fakturze VAT korygującej tylko pozycji korygowanej, bez podawania pozycji przed korektą i po korekcie, ponieważ są to elementy niezbędne dla rozliczeń w wydatkowaniu funduszy unijnych. Podsumowując jeśli do faktury VAT pierwotnej wystawiona jest więcej niż jedna faktura korygująca, wystawiana jest ona nie do faktury VAT pierwotnej ale do poprzedniej faktury VAT korygującej ze względu na zapis techniczny – Wnioskodawca podaje pozycję przed korektą oraz jej zmniejszenie lub zwiększenie oraz pozycję po korekcie (czyli różnice pozostającą do zapłaty lub zwrotu).

Jeśli chodzi o moment powstania obowiązku podatkowego VAT – w opisanej sytuacji – Zainteresowany nie uznaje przyczyny wystawionych faktur korygujących jako swój błąd (faktury VAT korygujące zostały wystawione na podstawie otrzymanej od zleceniodawcy, tj. Inżyniera Kontraktu korekty świadectwa płatności, na które Wnioskodawca nie ma wpływu) i podatek VAT od korekt na plus i na minus (co sumarycznie nie zmienia podstawy opodatkowana, gdyż powiększa ją i pomniejsza o tą samą kwotę) rozlicza sumarycznie w miesiącu otrzymania potwierdzenia odbioru faktur przez kontrahenta (zwrotki lub podpisane faktury korekty).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo ustala obowiązek podatkowy VAT przy omawianych korektach na plus i na minus wystawionych po raz kolejny (a więc korekty do korekt) w tym samym dniu, których podstawą do wystawienia jest korekta świadectwa płatności dokonana przez kontrahenta (dotyczy to przekwalifikowania kosztów nie powodując sumarycznie zmiany podstawy opodatkowania)...
2. Czy Zainteresowany prawidłowo rozlicza podatek VAT do faktur korygujących wystawionych po raz pierwszy (czyli do faktury VAT pierwotnej) w tym samym dniu, których podstawą do wystawiania jest korekta świadectwa płatności dokonana przez kontrahenta (dotyczy to przekwalifikowania kosztów nie powodując sumarycznie zmiany podstawy opodatkowania)...
3. Czy Wnioskodawca prawidłowo wystawia kolejne faktury korygujące do poprzedzającej faktury korygującej (a nie do faktury VAT pierwotnej)... Jeśli powinien on wystawiać kolejne faktury korekty do faktur pierwotnych – kwoty z której faktury netto, VAT, brutto winny widnieć w pozycji przed korektą, a jakie kwoty po dokonaniu korekty (różnice pozostające do zapłaty lub zwrotu), a także jaki winien być określony miesiąc sprzedaży...
4. Jakie informacje powinny znaleźć się na omawianych fakturach VAT korygujących, jeśli ze względów formalnych i koniecznych do rozliczeń wydatków unijnych kontrahentów Zainteresowanego winna być ujęta treść dotycząca wydatków kwalifikowanych ujętych przed dokonaniem korekty oraz ich wartość po jej dokonaniu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Prawidłowo ustala on podstawę opodatkowania VAT przy przedstawionych we wniosku fakturach korygujących. W związku z tym, iż kolejna korekta dokonywana jest bez jego winy, a dokonywanie jej na dwóch oddzielnych fakturach (korekta kosztów kwalifikowanych na jednej oraz niekwalifikowanych na drugiej) dokonywana jest na potrzeby rozliczeń wydatków unijnych – sumarycznie obie kwoty in plus, a zaraz in minus nie wpływają na podstawę opodatkowania, gdyż suma tych zmian zawsze wynosi zero. Korekta faktury nie dotyczy bowiem zmian samych kwot, a jedynie przekwalifikowania kosztów. W związku z tym, podatek na plus i na minus ujmowany jest w tym samym okresie dla uniknięcia rozbieżności – tj. w okresie otrzymania przez Zainteresowanego potwierdzenia odbioru faktury VAT korekty.

Ad. 2. Wnioskodawca uważa, iż prawidłowo rozlicza VAT z faktur VAT korygujących wystawionych po raz pierwszy (do faktury VAT pierwotnej). Przyczyna ich wystawienia oraz sposób rozliczania podatku VAT dokonywany jest w analogiczny sposób jak w punkcie 1.

Ad. 3. Zainteresowany uważa, iż prawidłowo wystawia faktury VAT korygujące nr 2 i kolejne do faktur VAT korygujących poprzednich, ponieważ w związku z wymogami rozliczeń wydatków unijnych – na fakturze VAT korygującej winny być ujęte kwoty kosztów kwalifikowanych (jak i pozostałych) przed korektą jak i po jej dokonaniu. Wpisując pozycję z faktury pierwotnej a nie z faktury VAT korekty nr 1 kwota po dokonaniu korekty byłaby niezgodna ze stanem faktycznym.

Ad. 4. Na fakturach korygujących nr 2 i kolejnych wystawianych przez Wnioskodawcę widnieje numer oraz data sprzedaży dotyczące poprzedniej faktury VAT korygującej; kwota netto, VAT oraz brutto kosztów, które uznane zostały (przed korektą) za kwalifikowane, następnie pozycja informująca o dokonaniu korekty, a więc kwota zmniejszająca kwotę netto, VAT oraz brutto kosztów kwalifikowanych oraz pozycja informująca o kwocie kosztów kwalifikowanych pozostających po dokonaniu korekty. Analogicznie te same kwoty, ale ze znakiem plus pojawiają się na drugiej fakturze korygującej nr 3, zwiększając tym samym kwotę netto, VAT i brutto kosztów niekwalifikowanych, które widniały przed korektą oraz kwota netto, VAT i brutto kosztów niekwalifikowanych po dokonaniu korekty (reasumując kwota z pozycji kosztów kwalifikowanych pojawia się w pozycji kosztów kwalifikowanych korygując poprzednia korektę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Uregulowania dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu ich przechowywania, zawarte zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży – § 5 ust. 1 rozporządzenia – powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż jedną z podstawowych działalności Wnioskodawcy jest wykonawstwo robót budowlano-montażowych polegających na robotach związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych. Usługi te polegają głównie na budowie sieci kanalizacyjnych wraz z uzbrojeniem i obiektami kanalizacyjnymi, budowie sieci i magistrali wodociągowych oraz budowie oczyszczalni ścieków i przepompowni. Przedmiotem umów zawieranych przede wszystkim z urzędami miast i gmin są wyżej wymienione usługi budowlane, pozyskiwane w trybie przetargów w ramach zamówień publicznych. Prócz tego Zainteresowany zajmuje się budownictwem mieszkaniowym w ramach prowadzonej działalności developerskiej.

W obszarze prowadzonych inwestycji budowlanych, których jest generalnym wykonawcą, jego zleceniodawcy (urzędy miast i gmin) otrzymują dotacje w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego – w ramach Programu Regionalnego „Narodowa Strategia Spójności”, „Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013” i innych programów finansowanych z Funduszy Unijnych.

Dla kontraktów zawartych z urzędami miast i gmin, które otrzymują dofinansowane z funduszy europejskich po wykonaniu usługi (lub częściowym jej wykonaniu) na bazie odpowiednich dokumentów odbiorowych, Wnioskodawca wystawia fakturę VAT od której nalicza i odprowadza podatek należny zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych (zgodnie z protokołem zdawczo-odbiorczym). Protokół ten jest jednocześnie przejściowym świadectwem płatności, który wystawiany i podpisywany jest przez Inżyniera Kontraktu danej inwestycji. W związku z tym, że zleceniodawca otrzymuje dofinansowanie z funduszy unijnych na część inwestycji wykonywanej przez Zainteresowanego – w treści faktury Wnioskodawca wyróżnia prace, które podlegają refundacji przez UE jako „środki (koszty) kwalifikowane” oraz prace które finansowane są przez dany urząd gminy czy miasta z funduszy własnych jako „środki niekwalifikowane”. Na prośbę niektórych zleceniodawców Zainteresowany wystawia osobną fakturę na środki kwalifikowane i osobną na niekwalifikowane. Taki podział niezbędny jest dla zleceniodawcy do przedłożenia rozliczenia dla organów kontrolnych sprawdzających zgodność wydatkowania przydzielonych dotacji unijnych.

W art. 29 ust. 1 ustawy określono, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powołanego ww. przepisu ustawy wynika, że kwotę należną z tytułu sprzedaży (obrót) należy rozumieć jako należne sprzedawcy całe wynagrodzenie z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 ze zm.) nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Z uwagi na powyższe, tym bardziej brak jest podstaw do rozbijania (a tym samym odrębnego fakturowania) sprzedaży z powodów leżących po stronie nabywcy, a dotyczących źródeł finansowania należności z tytułu dostawy towarów czy świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę dotyczą realizacji inwestycji budowlanych, które nie powinny być dzielone, ponieważ podział nie ma na celu wyodrębnienia usług, które miałyby charakter samoistny, lecz wyodrębnienie którego jedyną podstawą jest podział należności do zapłaty na własne środki nabywcy – inwestora oraz środki pochodzące z dotacji unijnych. Wobec powyższego, sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę, w takim przypadku winna być udokumentowana jedną fakturą obejmującą całość należności z tytułu zrealizowania świadczenia na rzecz nabywcy.

Jak wynika z opisu sprawy – po wystawieniu faktury z podziałem na środki kwalifikowane i niekwalifikowane (lub dwóch osobnych faktur) – zdarza się wystawiać Wnioskodawcy faktury korygujące. Powodem wystawienie faktur korygujących jest otrzymanie od zleceniodawcy korekty przejściowego świadectwa płatności. Po czynnościach kontrolnych przeprowadzonych w urzędzie miasta czy gminy przez organy kontrole lub przez zmiany dokonane przez Inżyniera Kontraktu – następuje zmiana kwalifikacji niektórych prac, co skutkuje przeniesieniem ich z pozycji kosztów kwalifikowanych na niekwalifikowane (czyli na te, na które dofinansowania z UE zleceniodawca nie otrzymał). Kwota, stawki VAT oraz inne elementy nie ulegają zmianie. W związku z tym, iż zleceniodawca dla rozliczeń wydatkowania otrzymanych funduszy unijnych potrzebuje wyodrębnione pozycje na środki kwalifikowane i na niekwalifikowane – faktura korekta dotycząca przeniesienia tych środków wystawiana jest osobno dla środków kwalifikowanych – jednocześnie umniejszając podstawę opodatkowania, a osobno – w tym samym dniu – dla środków niekwalifikowanych zwiększając podstawę opodatkowania. Tak więc suma tych dwóch faktur wynosi zero, gdyż kwoty nie ulegają zmianie, a jedynie następuje przeniesienie samych pozycji. Przykładowo pierwsza z nich wystawiona zostaje na kwotę minus 5 mln zł netto (środki zostają przeniesione z kwalifikowanych) druga faktura korygująca wystawiona zostaje na plus 5 mln zł (środki zaliczone zostają do niekwalifikowanych). Zdarza się że po jakimś czasie na skutek kolejnych rozliczeń zleceniodawcy i wystawienia przez niego kolejnej korekty świadectwa płatności – wystawiona jest druga lub trzecia faktura korygująca (z tych samych przyczyn – czyli przekwalifikowania środków z finansowanych przez UE na finansowane z funduszy własnych – (na plus i na minus) a więc w tym samym dniu wystawiona jest jedna faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania, i druga umniejszająca na tą samą kwotę. Każda kolejna faktura korygująca wystawiana jest do faktury korygującej poprzedzającej (czyli korekta nr 2 wystawiana jest do korekty nr 1) a nie do faktury VAT pierwotnej.

Kwestią wystawiania faktur korygujących oraz zasady ich rozliczania reguluje cyt. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do zapisu § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

W myśl § 13 ust. 3 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust. 3 rozporządzenia).

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny – w myśl § 14 ust. 2 rozporządzenia – powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Ponadto zgodnie z § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Zatem, jak wynika z ww. regulacji prawnych, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, tj. zmiany u nabywcy proporcji kosztów kwalifikowanych i kosztów niekwalifikowanych stanowiących łącznie należność dla Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług budowlanych – brak jest jakichkolwiek podstaw do wystawienia faktury korygującej do faktury pierwotnej, jeśli ta w prawidłowy sposób dokumentuje całość zrealizowanego świadczenia, za które nabywca zapłacił częściowo z własnych środków, a częściowo z dotacji unijnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie prawidłowości wystawiania faktur korygujących oraz ustalania obowiązku podatkowego w przypadku korekt faktur VAT dotyczących inwestycji budowlanych dofinansowywanych z Funduszy Unijnych.

Natomiast w dniu 15 kwietnia 2011 r. w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia w zakresie:

• stawki podatku przy odsprzedaży kosztów ponoszonych na zakup wody związanych z najmem lokali użytkowych – Nr ILPP2/443-109/11-4/AD,
• prawidłowości ustalania obowiązku podatkowego w przypadku korekty faktur VAT – Nr ILPP2/443-109/11-6/AD,
• stawki podatku przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem garażowym – Nr ILPP2/443-109/11-7/AD.
  
  

Dodatkowo w zakresie sposobu dokumentowania obciążenia podwykonawców kosztami ubezpieczenia zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Z kolei w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w dniu 15 kwietnia 2011 r. zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia o nr ILPB3/423-27/11-2/MM oraz ILPB3/423-27/11-3/MM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.