INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem garażowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem garażowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jedną z podstawowych działalności Wnioskodawcy jest wykonawstwo robót budowlano -montażowych polegających na robotach związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych zgodnie z PKD 42.21Z. Usługi te polegają głównie na budowie sieci kanalizacyjnych wraz z uzbrojeniem i obiektami kanalizacyjnymi, budowie sieci i magistrali wodociągowych oraz budowie oczyszczalni ścieków i przepompowni. Przedmiotem umów zawieranych przede wszystkim z urzędami miast i gmin są wyżej wymienione usługi budowlane, pozyskiwane w trybie przetargów w ramach zamówień publicznych. Prócz tego Zainteresowany zajmuje się budownictwem mieszkaniowym w ramach prowadzonej działalności developerskiej.

W obszarze prowadzonych inwestycji budowlanych, których jest generalnym wykonawcą, jego zleceniodawcy (urzędy miast i gmin) otrzymują dotacje w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego – w ramach Programu Regionalnego „Narodowa Strategia Spójności”, „Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013” i innych programów finansowanych z Funduszy Unijnych.

Oprócz realizacji obiektów inżynieryjnych oraz infrastruktury podziemnej Wnioskodawca prowadzi również realizację inwestycji dotyczących budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego sklasyfikowanego pod numerem PKD 45.21.12 (o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 150 m). Zainteresowany nabył grunt, na którym trwa budowa budynków mieszkalnych, składających się z samodzielnych lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości. Do lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą podziemne pomieszczenia garażowe. Część inwestycji została zakończona, a ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych i ich sprzedaż dokonane zostały aktami notarialnymi. Przy sprzedaży lokali mieszkalnych bez garaży Wnioskodawca stosował w 2010 r. stawkę VAT 22%, natomiast przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz garażami stanowiącymi przynależne części składowe Zainteresowany zastosował podział na stawkę 7% od lokalu mieszkalnego oraz 22% od lokalu garażowego. W roku 2011 Wnioskodawca planuje sprzedaż kolejnych lokali mieszkalnych wraz z przynależącymi do nich garażami, oraz sprzedaż lokali mieszkalnych bez garaży. W ramach jednej nieruchomości następować będzie sprzedaż jako jedna transakcja na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych. Sposób korzystania z części wspólnej nieruchomości określono w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego. Jak widać w powyższym jest tu mowa o jednej transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży w roku 2011 lokali mieszkalnych wg przedstawionego stanu faktycznego wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami garażowymi Wnioskodawca może powołując się na wyrok NSA z dnia 14 maja 2010 sygn. akt I FSK 607/09 w analogicznej sytuacji – przyjąć stawkę VAT 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na wyrok NSA z dnia 14 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 607/09 oraz na wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 września 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 891/10), sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku (garaż podziemny) podlegać będzie jednej stawce podatku VAT, która jest właściwa w 2011 r. dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 oraz art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.

Z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania w wydzielonego miejsca postojowego powinna podlegać jednej stawce VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki patrząc jedynie na prawo podatkowe, jeśli przepisy cywilnoprawne określają ten przypadek jako jeden przedmiot obrotu. Zainteresowany odwołuje się tu do pojęcia lokalu mieszkalnego określonego w ustawie o własności lokali. W myśli art. 2 ust. 2 i art. 2 ust 4 ww. ustawy do lokalu mogą przynależeć jako części składowe pomieszczenia choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w szczególności jest to piwnica, strych czy garaż, które nazwane zostały pomieszczeniami przynależnymi. Natomiast w ustawie o VAT brak jest definicji lokalu mieszkalnego i użytkowego. Istnieje jedynie zapis, iż stawka preferencyjna przypisana jest tylko do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Sekwencją w tej sprawie jest zdanie NSA, że pomieszczenia garażowe, znajdujące się w budynku mieszkalnym, nie są pomieszczeniem użytkowym, albowiem stanowiąc część składową samodzielnego lokalu, nie mogą być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów.

Sąd wskazał iż dostawą w analogicznej sytuacji jest niewątpliwie część budynku, która jak wspomniano nie jest lokalem użytkowym. Wskazał też, iż przedmiotem obrotu nie mogły być pomieszczenia garażowe, gdyż nie jest to samodzielny lokal o innym przeznaczeniu niż mieszkalne. Lokal ten nie został wyodrębniony w odrębną nieruchomość. Zdaniem NSA – Ustawodawca w ustawie o VAT mając na myśli lokale użytkowe, które wyłączone zostały spod preferencyjnej stawki podatku VAT 8% na myśli miał takie lokale użytkowe jak lokale sklepowe, usługowe, biurowe. Pomieszczenia garażowe winny być traktowane w analogiczny sposób jak piwnica, strych, suszarnia, które stanowią część składową samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Stanowisko tu wyrażone znajduje potwierdzenie także w innych orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego. I tak w wyroku z dnia 23 marca 2010 r. sygn. akt I FSK 299/09 Sąd ten wskazał, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż, na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych i w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT w zw. z § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 ze zm.), podlega opodatkowaniu stawką 8%. Podział taki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jedynie sprzedaż lokalu i towarzyszącego mu udziału w nieruchomości wspólnej. Podobnie wypowiedział się NSA w wyrokach z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/05, z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1798/07, z dnia 14 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 607/09.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę iż przytoczone wyroki zarówno NSA jak WSA z Warszawy nie dotyczą bezpośrednio jego, ale opisują analogiczną sprawę. Dlatego też rozpatrując opisaną sytuację Zainteresowanego, stoi on na stanowisku, iż wydane wyroki NSA oraz WSA są wyrokami kluczowymi dla omawianej sprawy, dając jednocześnie możliwość skorzystania w 2011 r. ze stawki 8% przy sprzedaży lokali garażowych wraz z lokalami mieszkalnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki.

I tak, na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Należy również podkreślić, że na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2 wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Art. 2 pkt 12 ustawy, zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi;
• pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo piwnicę, strych, komórkę, garaż.
  
  

Przedstawiona analiza przepisów ustawy o własności lokali nie może jednak prowadzić do wniosku, że pomieszczenia przynależne nigdy nie stanowią części obiektu budownictwa mieszkaniowego, bądź iż jest to pojęcie równoznaczne z wyrażeniem: „lokal użytkowy”. Na takie stwierdzenie nie pozwala literalne brzmienie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, który:

• po pierwsze nie wskazuje, że zawsze pomieszczenia przynależne mają być położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem,
• po drugie wymienia w tej samej kategorii co garaż odmienne funkcjonalnie pomieszczenia np. strych, piwnicę, czy komórkę.
  
  

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść – pomocniczo i posiłkowo – do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.).

Na mocy § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynkami są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto z objaśnień do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, iż część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem sprzedaży samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu właśnie „mieszkaniowych” potrzeb społeczeństwa.

Mając na uwadze powyższe przepisy zawarte we wskazanym rozporządzeniu stwierdza się, że wielostanowiskowy parking w części podziemnej budynku jest lokalem użytkowym. Należy również zauważyć, że pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie część wielostanowiskowego parkingu nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym jest wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie podziemne, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce postojowe jest więc ułamkową częścią pomieszczenia przynależnego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że 8% stawka podatku od towarów i usług może być zastosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem sprzedaży samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku VAT nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli nie pełniących funkcji mieszkalnych.

Biorąc pod uwagę fakt, iż sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe, podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką 8%, to sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi również realizację inwestycji dotyczących budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego sklasyfikowanego pod numerem PKD 45.21.12 (o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 150 m). Zainteresowany nabył grunt, na którym trwa budowa budynków mieszkalnych, składających się z samodzielnych lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości. Do lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą podziemne pomieszczenia garażowe. W roku 2011 Wnioskodawca planuje sprzedaż kolejnych lokali mieszkalnych wraz z przynależącymi do nich garażami, oraz sprzedaż lokali mieszkalnych bez garaży. W ramach jednej nieruchomości następować będzie sprzedaż jako jedna transakcja na odrębną własność lokalu mieszkalnego ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych. Sposób korzystania z części wspólnej nieruchomości określono w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego.

Reasumując, stwierdzić należy, iż obniżona do wysokości 8% stawka podatku VAT będzie miała zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego (lokal mieszkalny) – z wyłączeniem miejsc postojowych znajdujących się w pomieszczeniu garażowym. Natomiast sprzedaż praw do korzystania z miejsc postojowych podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%.

Zaznaczyć bowiem należy, że jeżeli z przepisów wynika konieczność zastosowania dwóch różnych stawek dla jednej dostawy, to należy się do nich stosować. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego nie występuje obowiązek zastosowania dwóch odrębnych stawek podatkowych.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołane przez Spółkę wyroki sądów administracyjnych wydane zostały w indywidualnych sprawach osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem garażowym.

Natomiast w dniu 15 kwietnia 2011 r. w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia w zakresie:

• stawki podatku przy odsprzedaży kosztów ponoszonych na zakup wody związanych z najmem lokali użytkowych – Nr ILPP2/443-109/11-4/AD,
• prawidłowości wystawiania faktur korygujących oraz ustalania obowiązku podatkowego w przypadku korekt faktur VAT dotyczących inwestycji budowlanych dofinansowywanych z Funduszy Unijnych – Nr ILPP2/443-109/11-5/AD,
• prawidłowości ustalania obowiązku podatkowego w przypadku korekty faktur VAT – Nr ILPP2/443-109/11-6/AD.
  
  

Dodatkowo w zakresie sposobu dokumentowania obciążenia podwykonawców kosztami ubezpieczenia zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Z kolei w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w dniu 15 kwietnia 2011 r. zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia o nr ILPB3/423-27/11-2/MM oraz ILPB3/423-27/11-3/MM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.