INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010r. (data wpływu 25 października 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2011r. (data wpływu 5 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy całość czynności, opisanych we wniosku, wykonywanych na podstawie Umowy powierniczej, należy potraktować jako świadczoną usługę przez F na rzecz E - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy całość czynności, opisanych we wniosku, wykonywanych na podstawie Umowy powierniczej, należy potraktować jako świadczoną usługę przez F na rzecz E.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 stycznia 2011r. (data wpływu 5 stycznia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 grudnia 2010r. znak: IBPP2/443-886/10/RSz IBPBII/1/436-275/10/MZ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną F. F zamierza zawrzeć ze spółką akcyjną (dalej E) umowę o zarząd powierniczy akcjami i udziałami w spółkach kapitałowych, będącymi w posiadaniu E (dalej „Umowa powiernicza” lub „Umowa”). Powodem zawarcia umowy jest potrzeba i chęć wyzbycia się w chwili obecnej przez E z listy swych aktywów przedmiotowych akcji i udziałów (prawdopodobnie ze względów związanych ze sprawozdawczością finansową i rachunkową) z jednoczesnym zachowaniem kontroli nad momentem definitywnego wyzbycia się tychże aktywów oraz uwolnienie się od obowiązków związanych z zarządem prawami wynikającymi z tychże akcji i udziałów.

Zgodnie z preambułą Umowy powierniczej „Powierzający w ramach stosunku powiernictwa zamierza zlecić Powiernikowi poszukiwanie w okresie powiernictwa Ostatecznego Nabywcy, tj. podmiotu innego niż Powiernik, który nabędzie udziały/akcje na warunkach zaakceptowanych przez Powierzającego, a w szczególności za cenę rynkową nie mniejszą jednak niż Cena Minimalna wskazana w § 2 Umowy, Powierzający poprzez pisemne oświadczenie może upoważnić Powiernika do zbycia akcji/udziałów za cenę inną niż określona w § 2.”. Zbycie akcji nastąpi po cenie nie niższej niż określona w Umowie powierniczej cena minimalna, chyba że E wyrazi zgodę na odstępstwo od tego warunku.

Zgodnie z § 2 Umowy powierniczej:

1. „ Powierzający na warunkach określonych w niniejszej Umowie przenosi na Powiernika powierniczo (tymczasowo) własność Akcji/Udziałów określonych w § 1 niniejszej Umowy, z obowiązkiem poszukiwania Ostatecznego Nabywcy oraz obowiązkiem wzajemnego rozliczenia zgodnie z określonymi niżej zasadami.
2. Powierzający jednocześnie przenosi na Powiernika posiadanie dokumentów akcji. Powiernik tub Ostateczny Nabywca po dokonaniu Rozliczenia ma prawo do odbioru akcji w każdym czasie, po uprzednim poinformowaniu z 2 dniowym wyprzedzeniem. Akcje pozostają w depozycie powierzającego. Jednocześnie Powiernik może wystąpić o wydanie nieposiadanych przez Powierzającego dokumentów akcji od podmiotów trzecich. Powiernik po ich otrzymaniu zdeponuje je u Powierzającego.
3. Powierzający zobowiązuje Powiernika do wykonywania zarządu Akcjami/Udziałami za wynagrodzeniem przez czas nieoznaczony. Zarząd Akcjami/Udziałami polega przede wszystkim, ale nie wyłącznie na poszukiwaniu Ostatecznego Nabywcy Akcji/Udziałów za Cenę Minimalną określoną w ust. 3 lub wyższą, prowadzeniu negocjacji oraz przygotowaniu stosownej dokumentacji.”
   
   

Za wykonywane usługi powiernicze F otrzyma procentowe wynagrodzenie prowizyjne liczone od ceny sprzedaży akcji i udziałów powierzonych F. Stosownie do § 2 pkt 5 Umowy powierniczej „W chwili sprzedaży na rzecz Ostatecznego Nabywcy Akcji/Udziałów Powiernik przekaże w terminie 7 dniu, na rzecz Powierzającego uzyskaną w ten sposób kwotę pomniejszoną o kwotę Wynagrodzenia Prowizyjnego brutto określonego powyżej w § 2 ust 4 Umowy. Na równi z ceną sprzedaży będzie traktowane odszkodowanie z tytułu umorzenia (przymusowego wykupu lub odkupu) („Rozliczenie”).”

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 7 i 8 Umowy powierniczej:

„7. Do czasu Rozliczenia Powiernik będzie przekazywał na rzecz Powierzającego wszystkie korzyści i pożytki jakie uzyska z Akcji/Udziałów, takie jak np. dywidenda, w terminie 30 dni od ich uzyskania. Przekazane korzyści i pożytki nie będą pomniejszane o Wynagrodzenie Prowizyjne.
8. Powierzający, nie częściej niż raz w miesiącu może zwrócić się do Powiernika o przygotowanie pisemnego raportu z wykonanych w ramach niniejszej Umowy czynności.”

Przewidując, iż akcje i udziały będące przedmiotem powierzenia mogą nie zostać zbyte na rzecz ostatecznego nabywcy za cenę odpowiadającą co najmniej cenie minimalnej, strony zawarły w § 3 Umowy powierniczej zobowiązanie zwrotne do przeniesienia własności przedmiotu powierzenia:

„W razie niezawarcia przez Powiernika umowy sprzedaży udziałów i akcji z Ostatecznym Nabywcą w terminie pięciu lat, Powiernik przeniesie zwrotnie na rzecz Powierzającego własność niesprzedanych Akcji/Udziałów, które nie zostały jeszcze przez niego zbyte.”

Zbycie akcji i udziałów przez E nie będzie zakwalifikowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku ORD-IN z dnia 3 stycznia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Umowa powiernicza będąca przedmiotem zapytania została już podpisana i jest w trakcie wykonywania. Akcje i udziały będące przedmiotem powierzenia zostały już częściowo przeniesione na F (Wnioskodawcę). Tym samym zdarzeniem przyszłym, które jeszcze nie nastąpiło jest w chwili obecnej zbycie akcji i udziałów przez Wnioskodawcę (Powiernika) na rzecz ewentualnego ostatecznego nabywcy oraz rozliczenie końcowe z tytułu wykonywania usług w ramach Umowy powierniczej. Tym samym pytanie pierwsze we wniosku dotyczące zakwalifikowania jako jednej usługi całości czynności wykonywanych na rzecz E dotyczy w części stanu faktycznego już zaistniałego, a w części zdarzeń przyszłych. Pytanie drugie dotyczy zdarzenia przyszłego w tym sensie, iż wykonywanie usług do tej pory nie zostało zakończone, a więc nie powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług (tym samym nie możliwe jest określenie w tej chwili podstawy opodatkowania).
2. W związku z wezwaniem do uiszczenia brakującej opłaty od wniosku o interpretację w wysokości 160 zł Wnioskodawca przedstawił potwierdzenie uiszczenia stosownej opłaty w celu umożliwienia rozpatrywania wniosku. Wnioskodawca wnosi o sprecyzowanie, w jaki sposób zapytania nr 1 i 2 dotyczą czterech stanów faktycznych (a nie dwóch). Fakt, iż w części wniosku ORD-IN poz. 37 i poz. 38 zaznaczono zarówno fakt skierowania wniosku o zdarzenie przyszłe jak i już zaistniałe nie oznacza, iż wszystkie opisane we wniosku stany faktyczne są zarówno zaistniałe jak i przyszłe (zdaniem Wnioskodawcy we wniosku występują 3 odrębne stany faktyczne będące przedmiotem interpretacji i od tylu powinna zostać uiszczona opłata).
3. Odnosząc się do kwestii uprawnienia do ubiegania się o wydanie interpretacji indywidualnej to F stanowczo podkreśla, iż to ona jest Wnioskodawcą, a zapytanie dotyczy jej indywidualnej sprawy. Zdanie „Wnioskodawca jest osobą fizyczną, akcjonariuszem w spółce komandytowo–akcyjnęj pod nazwą F jest oczywistą pomyłką, i powinno ono brzmieć: „Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną pod nazwą F”.
4. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania pierwszego przedstawionego we wniosku, w którym to uzasadnieniu Wnioskodawca podnosi, iż rozważenia wymagają m.in. kwestie, „czy przeniesienie własności udziałów na F. przez E w wykonaniu Umowy powierniczej” może stanowić odrębną usługę, nie stoi w sprzeczności z faktem, iż zapytanie dotyczy wyłącznie sprawy indywidualnej Wnioskodawcy. W celu udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy dokonać analizy wykonywanych w ramach Umowy powierniczej czynności. Jedną z takich czynności jest przeniesienie własności akcji i udziałów na Powiernika. Należy zauważyć, iż określona operacja gospodarcza (np. przeniesienie określonych praw i obowiązków) w zależności od okoliczności może stanowić albo usługę świadczoną przez nabywającego (tak np. w przypadku nabycia wierzytelności pieniężnych w celu obrotu nimi), bądź przez zbywającego (np. w przypadku przeniesienia wierzytelności niepieniężnych), lub też może nie stanowić w ogóle odrębnej usługi, stanowiąc element usług złożonych świadczonych przez nabywcę (tak jak to ma miejsce zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji przedstawionej we wniosku). Jednocześnie należy zauważyć, iż zakwalifikowanie określonej operacji gospodarczej lub czynności jako usługi świadczonej przez jednego z podatników uniemożliwia równoczesne potraktowanie tej samej czynności jako usługi świadczonej przez innego podatnika (por. orzeczenie wyrok ETS z dnia 2 maja 1996r. w sprawie C-231/94 Faaborg Gelting Linien, w którym Trybunał uznaje, iż jeżeli określona czynność stanowi usługę to nie może równocześnie stanowić dostawy towarów). Dlatego też kwestia zakwalifikowania czynności zbycia udziałów i akcji przez Powierzającego na rzecz Powiernika w wykonaniu Umowy powierniczej ma znaczenie dla sytuacji przedstawionej we wniosku i dlatego też konieczne jest rozważenie sposobu potraktowania tej czynności również z perspektywy zbywającego, tj. E. Jednocześnie należy stanowczo zaznaczyć, iż celem Wnioskodawcy jest nie tyle odpowiedź odnośnie zaklasyfikowania poszczególnych operacji wykonywanych na podstawie Umowy powierniczej (a więc nabycia akcji i udziałów, zarządzanie nimi, poszukiwanie nabywców i ich ewentualne zbycie) jako usług, lecz uzyskanie potwierdzenia stanowiska, iż całość tych czynności będzie stanowić kompleksową usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz E Potwierdzenie, iż Wnioskodawca świadczy jedną usługę kompleksową, składającą się z wymienionych czynności, pozwoli na zakwalifikowanie świadczonych usług do odpowiedniej kategorii.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy całość czynności wykonywanych przez F na podstawie Umowy powierniczej, tj. przyjęcie własności akcji i udziałów, zarządzanie powierzonymi akcjami i udziałami oraz ich ewentualną sprzedaż w imieniu własnym lecz na rachunek E, należy potraktować jako usługę świadczoną przez F na rzecz E...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej uptu) przez towary na gruncie tejże ustawy należy rozumieć „rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty”.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 uptu „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)”.

Mając na uwadze fakt, iż udziały i akcje nie zostały zaliczone do towarów na gruncie uptu czynności dokonywane w stosunku do nich lub których są one przedmiotem należy zakwalifikować jako świadczenie usług. W celu ustalenia kto świadczy usługę i na czyją rzecz w ramach Umowy powierniczej należy dokonać analizy czynności dokonywanych na jej podstawie.

Z zapisów Umowy wynika, iż na gruncie umowy należy wyróżnić dwie główne kategorie czynności wykonywanych przez F jako powiernika:

• zarządzanie (administrowanie) akcjami i udziałami w niezbędnym zakresie w trakcie trwania Umowy powierniczej;
• szukanie nabywców pakietów akcji lub udziałów i ewentualna ich sprzedaż w toku trwania Umowy.
  
  

W obu przypadkach niewątpliwym jest, iż beneficjentem czynności dokonywanych przez F jest E, gdyż to w interesie E wykonywane są te czynności, ten podmiot uzyskuje korzyści z tytułu wykonania określonych czynności i to on jest wierzycielem z Umowy powierniczej, na podstawie której czynności te są świadczone.

Zasadniczym celem Umowy określonym zgodnie przez strony jest powierzenie F zarządu nad przekazanymi akcjami i udziałami do czasu znalezienia przez F ostatecznego nabywcy. Jako, że pojęcie „zarządu” nie zostało na gruncie umowy rozwinięte, należy wypełnić je treścią tego pojęcia powszechnie przyjętą w judykaturze prawniczej i przyjąć, iż obejmuje ono całokształt czynności prawnych i faktycznych dotyczących zarządzanego majątku oraz całokształt okoliczności faktycznych i prawnych, które dotyczą tego majątku bezpośrednio lub pośrednio przez osiągnięty skutek gospodarczy (na gruncie relacji w zarządzie majątkiem wspólnym w małżeństwie treść pojęcia „zarządu” została wyjaśniona w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 25 marca 1994r., III CZP 182/93, OSNCP 1994, nr 7-8, poz. 146). Do takich czynności zaliczyć należy przykładowo uprawnienie do głosowania z akcji oraz czynności związane z poborem należnej dywidendy lub też uzyskiwanie niezbędnych informacji na temat stanu spółki. Ograniczeniem w zarządzie jest konieczność sprawowania zarządu nad aktywami przez powiernika z punktu widzenia interesu E, jako powierzającego, co zostało wyrażone w § 2 pkt 1 Umowy poprzez stwierdzenie, że własność przechodzi na F „tymczasowo” i „powierniczo”, oraz określenie celu Umowy (zbycie akcji i udziałów na rzecz osoby trzeciej za cenę co najmniej równą cenie minimalnej lub ich zwrot po upływie zastrzeżonego okresu), który to cel ogranicza uprawnienia właścicielskie przysługujące powiernikowi wobec przedmiotu powierzenia.

Oznacza to, iż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług świadczącym usługę w ramach Umowy powierniczej jest F, a jej odbiorcą E.

Pozostają do rozważenia dwie kwestie:

1. czy przeniesienie własności udziałów na F przez E w wykonaniu Umowy powierniczej oraz
2. czy zbycie udziałów przez F na rzecz osoby trzeciej w imieniu własnym lecz na rachunek E,

stanowią odrębną i niezależną od czynności opisanych powyżej, tj. zarządzania (administrowania) oraz szukania nabywcy dla pakietów akcji i udziałów, usługę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy zdecydowanie nie.

Zgodnie z przyjętym w doktrynie cywilnoprawnej i akceptowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem czynności powiernicze zawierają dwa elementy:

• przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa, w następstwie czego powiernik może z niego korzystać względem osób trzecich w pełnym zakresie wyznaczonym treścią tego prawa, oraz
• zobowiązanie powiernika wobec powierzającego, że będzie z tego prawa korzystać w ograniczonym zakresie, wskazanym treścią umowy powierniczej, w szczególności, że przeniesie to prawo z powrotem na powiernika w razie zaistnienia określonej sytuacji (por. Z. Radwański, Prawo cywilne - część ogólna, Warszawa 1999, s. 315 oraz Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2008r., sygn. II FSK 534/07).
  
  

Niewątpliwie z oboma tymi elementami, jak zostało wskazane wyżej, mamy do czynienia w przypadku Umowy powierniczej. Jak podkreśla się w literaturze „Celem przewłaszczenia w czynnościach typu zarządzającego jest ułatwienie powiernikowi wykonywania praw w cudzym interesie. Drugorzędnym motywem jest chęć wyłączenia tego majątku z majątku osobistego przysparzającego. Odpowiedź na pytanie, dlaczego dokonano przysporzenia, mogłaby zatem brzmieć "daję, by ułatwić zarząd" (P. Stec, Powiernictwo w prawie polskim na tle porównawczym, Zakamycze 2005 Lex Prestige).

Oznacza, iż dokonanie przewłaszczenia jest jedynie czynnością podrzędną w stosunku do zasadniczego celu umowy jakim jest umożliwienie sprawowanie zarządu na majątkiem w taki sposób, aby po zakończeniu stosunku powierniczego powierzający odniósł z niej zamierzoną przez siebie korzyść (korzyścią może być też wydanie pieniędzy, które weszły na zasadzie surogacji do majątku powiernika w wyniku zbycia powierzonych aktywów). Nie jest to więc świadczenie na rzecz powiernika, gdyż nie jest dokonywane w jego interesie lecz w interesie powierzającego, a dla powiernika jest jedynie czynnością niezbędną do prawidłowego wykonania umowy (ewentualna zwłoka w wykonaniu obowiązku przeniesienia określonych aktywów przez powierzającego mogłaby w tym wypadku rozpatrywana być wyłącznie w kategoriach zwłoki wierzyciela, a nie zwłoki dłużnika).

W orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, iż w celu ustalenia przedmiotu opodatkowania w przypadku umów o złożonym charakterze należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z tychże umów, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego (tak m. in. wyrok NSA z 23 kwietnia 2008r., sygn. I FSK 1788/07). Koresponduje to również z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności z wyrokami w sprawach C-231/94 Faaborg-Gelting Linien oraz C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financifin: „W kwestii tej Trybunał orzekł, że mamy do czynienia z jednym świadczeniem, zwłaszcza w przypadku, gdy kilka elementów powinno zostać uznanych za konstytutywne dla świadczenia głównego, podczas gdy, przeciwnie, jedno lub więcej świadczeń powinno być postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego (ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 30, oraz wyrok z dnia 15 maja2001r. w sprawie C- 34/99, Primback, Rec. str. I - 3833, pkt 45)” (uzasadnienie w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien).

Wyrażony w tychże wyrokach pogląd prowadzi do generalnej konkluzji, iż na gruncie podatku od wartości dodanej czynności które są jedynie elementem pomocniczym i subsydiarnym w stosunku do określonej usługi nie stanowią osobnej usługi opodatkowanej podatkiem od wartości dodanej, lecz są objęte zakresem usługi głównej. Potwierdza to również orzecznictwo sądów w sytuacjach podobnych, gdy wierzyciel z tytułu określonej umowy jednocześnie był zobowiązany do świadczeń ubocznych, mających na celu wyłącznie prawidłowego wykonania danej umowy przez dłużnika. Wyłączenie takiż świadczeń z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług potwierdzają sądy administracyjne m.in. w odniesieniu do:

• świadczeń wierzyciela z umowy kooperacyjnej polegających na przekazaniu kontrahentowi maszyn i urządzeń specjalistycznych, które mają służyć wykonaniu przez kontrahenta na rzecz przekazującego (wierzyciela) określonych usług lub towarów - „W związku z tym nie można traktować nieodpłatnego, czasowego udostępniania maszyn i urządzeń kontrahentom, służących im jedynie do wykonania działalności zleconej przez Spółkę, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tego rodzaju czynności o charakterze technicznym, pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi produkcji czy montażu, do których wykonania są niezbędne. Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.” (Wyrok NSA z 23 kwietnia 2008r., sygn. I FSK 1788/07);
• świadczeń nabywcy usług finansowych w postaci skupu wierzytelności w celu ich egzekucji lub dalszej odsprzedaży na rzecz świadczącego usługę finansową (podmiot skupujący wierzytelności) polegających na przelewie wierzytelności na rzecz świadczącego usługę - „Wyodrębniając jeden z elementów prowadzonej przez skarżącą działalności gospodarczej, tj. kupna wierzytelności (nadając tej czynności samodzielny status, oderwany od kolejnego z elementów działalności - windykacji bądź dalszej sprzedaży wierzytelności), podważa się w istocie sens przeprowadzanych operacji gospodarczych. Tym samym nie można rozpatrywać przedmiotowej kwestii w oderwaniu od istoty i złożoności obrotu wierzytelnościami. Należy zatem stwierdzić, że już w momencie zakupu wierzytelności mamy do czynienia z usługą finansową. Zakup długu jest bowiem nie tylko elementem lecz koniecznym warunkiem wykonania usługi na rzecz sprzedawcy. Sposób wykorzystania nabytej wierzytelności może decydować o tym czy usługa taka będzie zwolniona z VAT jako pośrednictwo finansowe (nabycie należności w celu dalszej odsprzedaży) albo opodatkowana 22% stawką VAT (zakup wierzytelności w celu windykacji).” (Wyrok WSA w Bydgoszczy z 26 stycznia 2010r., sygn. I SA/Bd 950/09).
  
  

Z taką sytuacją niewątpliwie mamy do czynienia również w przypadku Umowy powierniczej. Przekazanie akcji i udziałów przez E stanowi wyłącznie czynność niezbędną do wykonania zobowiązania przez F, nie stanowi natomiast świadczenia samo w sobie. Dokonywana jest ona tylko i wyłącznie w interesie E jako wierzyciela z tytułu Umowy powierniczej. Bez przekazania akcji i udziałów niemożliwa byłaby realizacja przedmiotu umowy jakim jest zarządzanie powiernicze. Tym samym przeniesienie własności akcji i udziałów na rzecz F nie można uznać za osobną usługę lub dostawę towarów na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lub też - alternatywnie - uznać ją za nieodpłatną usługę na cele związane z działalnością gospodarczą i pozostającą tym samym poza zakresem opodatkowania.

Jeżeli natomiast chodzi o zbycie przez Wnioskodawcę udziałów i akcji na rzecz osoby trzeciej to należy zauważyć, iż zbycie takie nie może potraktowane być jako osobna usługa wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz ostatecznego nabywcy, ze względu na to, iż czynność zbycia nie jest dokonywana przez F na własny rachunek lecz na rachunek E.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uptu „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.” Zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”.

Nie można w szczególności przyjąć, iż czynność zbycia akcji i udziałów, kwalifikowana jako odrębna od głównej usługi czynność podlegająca opodatkowaniu, mogłaby być uznana za wykonaną w ramach działalności gospodarczej o „samodzielnym” charakterze, gdyż powiernik zarządzając majątkiem czyni to na rachunek i ryzyko powierzającego (choć we własnym imieniu). Ewentualne koszty i straty powstałe w stosunku do mienia ekonomicznie są ponoszone przez powierzającego, czyli E.

Należy przypomnieć również, iż ekonomicznym właścicielem majątku powierzonego pozostaje powierzający, a nie powiernik („Tradycyjnie odpowiada się na to pytanie następująco: powierzający czy beneficjent są tymi osobami, w których interesie ustanawia się powiernictwo. Są oni zatem właścicielami w sensie gospodarczym. Co więcej, powiernik jest zwykle ograniczony w wykonywaniu swoich praw tak bardzo, że - przynajmniej w stosunku wewnętrznym - jego uprawnienia mają jedynie charakter "formalny" i nie służą niczemu poza ułatwieniem zarządu sprawowanego w cudzym interesie. Jak sądzę, argumenty te są oczywiste w odniesieniu do powierniczego zarządu majątkiem." - P. Stec, Powiernictwo w prawie polskim na tle porównawczym, Zakamycze 2005 Lex Prestige). Oznacza to, iż majątek, który w wyniku realizacji danej umowy znalazł się w sensie prawnym u powiernika jest przysporzeniem o charakterze zwrotnym (z obowiązkiem rozliczenia się z niego), a wykonywanie władztwa nad nim, co prawda dokonywane jest we własnym imieniu lecz na rachunek powierzającego („(...) powiernik nie nabywa własności w rezultacie czynności prawnej dokonanej donandi causa. Co więcej, jeżeli ma on zarządzać powierzonym mu majątkiem wyłącznie lub w przeważającej części w interesie powierzającego lub wskazanej osoby trzeciej, trudno w ogóle przyjąć, że został on obdarowany."- op. cit).

Trudno w ogóle uznać, iż czynność zbycia akcji może być sama w sobie odrębną usługą, gdyż stanowi ona element usługi zarządzania i poszukiwania nabywcy dla pakietów akcji i udziałów. Odmienny pogląd prowadził do złamania zasady, iż ta sama czynność nie może być dwa razy opodatkowana: w tym wypadku raz jako usługa świadczona przez F na rzecz E w ramach usługi zarządzania i poszukiwania nabywcy (w zakresie kwoty prowizji), drugi raz - jako usługa na rzecz osoby trzeciej, nabywcy ostatecznego akcji.

Prowadziłoby to również do faktycznego nierównego traktowania tej samej czynności w zależności czy E sprzedawałby akcje samodzielnie, czy też jak - w niniejszym wniosku - za pośrednictwem F. Dlatego też zbycie akcji przez F. na rzecz ostatecznego nabywcy nie można uznać za osobną usługę lub dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Konkludując stwierdzić należy, iż całość czynności wykonywanych przez F na podstawie Umowy powierniczej traktować należy jako jedną usługę na rzecz E, wynagradzaną w formie prowizji, a F nie jest zobowiązany do rozpoznania czynności przejęcia własności akcji i udziałów oraz zbycia przedmiotowych akcji i udziałów na rzecz osób trzecich jako świadczenia usług lub dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011r., towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Akcje (udziały) będące papierami wartościowymi potwierdzają udział właściciela akcji w kapitale akcyjnym spółki akcyjnej. Posiadanie powyższych instrumentów finansowych daje akcjonariuszowi ogół praw i obowiązków wynikających z jego uczestnictwa. Zatem akcje nie spełniają definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i tym samym nie mogą być przedmiotem dostawy towarów.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 8 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć zatem, każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na podstawie przywołanego powyżej art. 8 ustawy stwierdzić należy, iż usługami są nie tylko czynności, które zostały wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, ale także każde zachowanie podatnika wobec nabywcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które nie jest dostawą towarów. Zatem świadczeniem usług będzie także m. in., zgodnie z ww. art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Powiernik) zamierza zawrzeć ze spółką akcyjną (Powierzający) umowę o zarząd powierniczy akcjami i udziałami w spółkach kapitałowych, będącymi w posiadaniu E. Powodem zawarcia umowy jest potrzeba i chęć wyzbycia się w chwili obecnej przez E z listy swych aktywów przedmiotowych akcji i udziałów (prawdopodobnie ze względów związanych ze sprawozdawczością finansową i rachunkową) z jednoczesnym zachowaniem kontroli nad momentem definitywnego wyzbycia się tychże aktywów oraz uwolnienie się od obowiązków związanych z zarządem prawami wynikającymi z tychże akcji i udziałów.

Z zawartej Umowy powierniczej wynika m.in., że:

• Powierzający na warunkach określonych w opisanej we wniosku Umowie przenosi na Powiernika powierniczo (tymczasowo) własność Akcji/Udziałów,
• Powierzający jednocześnie przenosi na Powiernika posiadanie dokumentów akcji,
• Powierzający zobowiązuje Powiernika do wykonywania zarządu Akcjami/Udziałami za wynagrodzeniem przez czas nieoznaczony. Zarząd Akcjami/Udziałami polega przede wszystkim, ale nie wyłącznie na poszukiwaniu Ostatecznego Nabywcy Akcji/Udziałów,
• Za wykonywane usługi powiernicze Wnioskodawca (Powiernika) otrzyma procentowe wynagrodzenie prowizyjne liczone od ceny sprzedaży akcji i udziałów powierzonych Wnioskodawcy.
• Do czasu Rozliczenia Powiernik będzie przekazywał na rzecz Powierzającego wszystkie korzyści i pożytki jakie uzyska z Akcji/Udziałów, takie jak np. dywidenda, w terminie 30 dni od ich uzyskania. Przekazane korzyści i pożytki nie będą pomniejszane o Wynagrodzenie Prowizyjne.
• Powierzający, nie częściej niż raz w miesiącu może zwrócić się do Powiernika o przygotowanie pisemnego raportu z wykonanych w ramach niniejszej Umowy czynności.
• Przewidując, iż akcje i udziały będące przedmiotem powierzenia mogą nie zostać zbyte na rzecz ostatecznego nabywcy za cenę odpowiadającą co najmniej cenie minimalnej, strony zawarły w Umowie powierniczej zobowiązanie zwrotne do przeniesienia własności przedmiotu powierzenia.
  
  

W zaistniałej sytuacji mamy do czynienia z przyjęciem przez Wnioskodawcę własności akcji i udziałów, zarządzaniem powierzonymi akcjami i udziałami oraz ich ewentualną sprzedażą w imieniu własnym lecz na rachunek Powierzającego.

W prawie cywilnym brak konkretnej regulacji dotyczącej czynności powierniczych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zasada swobody kontraktowej z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w tym przepisie oraz w art. 58 KC (monografia P. Steca, Powiernictwo w prawie polskim na tle porównawczym, Kraków 2005, oraz omówienie Z. Radwańskiego w Z. Radwański, System prawa prywatnego, Tom II, Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2002). Przy czym mówiąc o powiernictwie nie chodzi o wyróżnienie typu czynności prawnej, lecz o wyróżnienie rodzaju czynności prawnych.

Według dominującego poglądu - czynność prawna powiernicza obejmuje dwa powiązane ze sobą elementy:

1. przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa (przysporzenie), w następstwie czego powiernik może korzystać zeń względem osób trzecich w zakresie wyznaczonym treścią tego prawa (własność, wierzytelność);
2. zobowiązanie powiernika wobec powierzającego (w stosunku wewnętrznym), że będzie z powierzonego mu prawa korzystał w ograniczonym zakresie, wskazanym treścią umowy powierniczej (w szczególności, że powierzone prawo powróci do powierzającego we wskazanej sytuacji).
   
   

W klasycznie pojmowanym stosunku powierniczym występują trzy strony, tj. powierzający, powiernik oraz beneficjent powiernictwa.

W takim stosunku, powierzający przenosi własność (określone prawo majątkowe) na powiernika, a ten wykonuje władztwo nad tym prawem w imieniu własnym, lecz na rzecz beneficjenta. Na rzecz beneficjenta następuje też zwrotne przeniesienie powierzonego prawa; występuje zatem rozdzielenie pozycji prawnej stron tego stosunku. Taki klasyczny stosunek powierniczy może być modyfikowany w kierunku uproszczenia lub skomplikowania stosunków osobowych.

Z pierwszą sytuacją mamy do czynienia wówczas, gdy stosunek powierniczy powstaje wyłącznie pomiędzy powierzającym a powiernikiem, który staje się jednocześnie beneficjentem.

Z drugą sytuacją spotkamy się, gdy np. powierzający ustanowi się powiernikiem na rzecz osoby trzeciej (beneficjenta) z tytułu otrzymywanych w ramach już istniejącego stosunku powierniczego korzyści, gdy dotychczasowy powierzający przeleje na osobę trzecią swoje roszczenia wynikające z uprawnienia do zwrotnego przewłaszczenia rzeczy (prawa majątkowego) na niego i jednocześnie z dokonanym przeniesieniem roszczeń ustanowi go powiernikiem.

W przypadku zawarcia umowy powierniczego zarządu nad prawami udziałowymi przysporzenie majątkowe z tytułu przeniesienie własności środków pieniężnych w wykonaniu tej umowy nie ma charakteru definitywnego, gdyż powierniczy charakter przeniesienia tych środków wymusza zwrot ich ekwiwalentu.

Z analizy wniosku wynika, iż celem Umowy określonym zgodnie przez strony jest powierzenie Wnioskodawcy (F) zarządu nad przekazanymi akcjami i udziałami do czasu znalezienia przez niego ostatecznego nabywcy. Umowa o zarząd powierniczy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą (Powiernikiem) a Powierzającym jest umową powierniczego przeniesienia praw majątkowych. Przedmiotem umowy jest przeniesienie określonego prawa, którego przyczyną prawną jest umożliwienie wykonywania przez podmiot nabywający prawo (Powiernika) określonych usług (świadczeń) na rzecz podmiotu zbywającego prawo (powierzającego je), do których należytego wykonania niezbędne jest aby Powiernik był podmiotem tych praw.

W sytuacji gdy Powiernik wykonuje na rzecz Powierzającego czynności (usługi) na podstawie umowy o zarząd powierniczy, w której występuje jako niezależny podmiot i za które to czynności otrzymuje odrębne wynagrodzenie, istnieje podstawa aby uznać, że Powiernik świadczy usługi, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie w zakresie podatku od towarów i usług oczekuje rozstrzygnięcia kwestii:

1. czy przeniesienie własności akcji i udziałów na Powiernika przez Powierzającego w wykonaniu Umowy powierniczej oraz
2. czy zbycie udziałów przez Powiernika na rzecz osoby trzeciej w imieniu własnym lecz na rachunek Powierzającego,

stanowią odrębną i niezależną od czynności opisanych powyżej, tj. zarządzania (administrowania) oraz szukania nabywcy dla pakietów akcji i udziałów, usługę.

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. O świadczeniu złożonym zatem można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Na podstawie powyższych uregulowań oraz biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, iż przeniesienie własności udziałów na Powiernika przez Powierzającego w wykonaniu Umowy powierniczej, w skład której wchodzić będą dodatkowe świadczenia takie jak: posiadanie dokumentów akcji, przygotowanie pisemnego raportu z wykonanych w ramach niniejszej Umowy czynności, należy zaliczyć do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Mamy bowiem do czynienia ze świadczeniem powiązanych ze sobą usług lub usług i towarów w taki sposób, że stanowią one pewną nierozerwalną całość oferowaną nabywcy. Można bowiem w powyższych okolicznościach mówić o jednym świadczeniu głównym – na którą składają się inne świadczenia pomocnicze. Dlatego też świadczone przez Wnioskodawcę usługi zarządu powierniczego akcjami i udziałami można uznać za usługi kompleksowe, gdzie usługę zasadniczą stanowi usługa zarządzania (administrowania) oraz poszukania nabywcy dla pakietów akcji i udziałów, i ewentualna ich sprzedaż w toku trwania Umowy, zaś inne czynności składające się na usługę główną są traktowane jako usługi pomocnicze, bezpośrednio z nią związane. Z opisu sprawy nie wynika ponadto, aby poszczególne elementy wymienione powyżej, jako usługi czy dostawa o charakterze pomocniczym do usługi głównej, mogły być przedmiotem odrębnego świadczenia. Nie stanowią bowiem dla nabywcy celu samego w sobie, ponadto stanowią element kalkulacyjny należności za usługę główną.

Tak więc, opisana we wniosku, usługa świadczona przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy powierniczej, stanowiąca czynność mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie VAT, powinna być traktowana jako jedna usługa kompleksowa generująca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Natomiast odnosząc się do kwestii, zbycia udziałów przez Powiernika na rzecz osoby trzeciej w imieniu własnym lecz na rachunek Powierzającego, należy stwierdzić, iż:

przedmiotem zawartych umów jest/będzie powierniczy przelew, a nie cesja. Celem zawartych umów jest/będzie bowiem przejęcie własności akcji i udziałów (a nie ich zbycie) przez Ostatecznego Nabywcę.

Powierzający w wykonywaniu czynności należących do zakresu ich działalności nie musi występować osobiście. W świetle przepisów prawa dopuszczalne jest w szczególności działalnie przez pełnomocnika, który dokonuje czynności prawnych w imieniu i na rzecz mocodawcy.

W zaistniałej sytuacji powierzający działa, korzystając z powiernictwa. Ta sytuacja jest wytworem doktryny i praktyki prawa cywilnego, a jej podstawę stanowi zasada swobody kontraktacji wynikająca z art. 3531 Kodeksu cywilnego.

Odnosząc przytoczony stan prawny do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż całość czynności wykonywanych przez F na podstawie Umowy powierniczej, tj. przyjęcie własności akcji i udziałów, zarządzanie powierzonymi akcjami i udziałami oraz ich ewentualna sprzedaż w imieniu własnym ale na rachunek E, powinna być traktowana jako jedna usługa kompleksowa generująca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż całość czynności wykonywanych przez F na podstawie Umowy powierniczej traktować należy jako jedną usługę na rzecz E, wynagradzaną w formie prowizji, a F nie jest zobowiązany do rozpoznania czynności przejęcia własności akcji i udziałów oraz zbycia przedmiotowych akcji i udziałów na rzecz osób trzecich jako świadczenia usług lub dostawy towarów należało uznać za prawidłowe.

Wyjaśnić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 1. Odnośnie problemu, który dotyczy pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga również czy w odniesieniu dla Powierzającego czynność zbycia akcji może być sama w sobie odrębną usługą.

Należy również zauważyć, iż stwierdzenie Wnioskodawcy, iż zbycie akcji i udziałów przez E (powierzającego) nie będzie zakwalifikowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zostało potraktowane jako element przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Należy zauważyć, iż tut. organ nie posiada kompetencji do oceny ważności zawieranych umów cywilnoprawnych, w związku z tym interpretacji udzielono przy założeniu, że taka umowa jest ważna i skuteczna – przyjmując to za element przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Tym samym, niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla opisanej we wniosku czynności z perspektywy Powierzającego, tj. E.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.