INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 19.01.2011 r. (data wpływu 24.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zatrudnieniem obcokrajowca na podstawie kontraktu menedżerskiego – jest:

• prawidłowe – w sytuacji, kiedy pobyt w Polsce zatrudnionej osoby nie przekroczy 183 dni w danym roku podatkowym,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24.01.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia osoby mającej miejsce zamieszkania w Republice Południowej Afryki pełniącej funkcję v-ce prezesa w polskiej spółce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W dniu 02.07.2010 r. został zatrudniony na podstawie kontraktu menedżerskiego v-ce prezes zarządu. Osoba ta posiada zgodnie ze złożonym przez nią oświadczeniem obywatelstwo brytyjskie, natomiast miejsce zamieszkania (oraz adres do korespondencji) w Republice Południowej Afryki. Miejsce zamieszkania podatnika nie zostało udokumentowane do celów podatkowych certyfikatem rezydencji. Nie przedstawiono także płatnikowi karty czasowego pobytu w Polsce.

Jeden z punktów kontraktu menedżerskiego mówi, że „miejscem wykonywania przedmiotu umowy jest terytorium RP, a w szczególności miasto L., a także inne miejsca, o ile uzasadnia to interes spółki” oraz że zarządzający będzie wykonywał swoje obowiązki w pełnej dyspozycyjności w czasie i terminach jakich wymagać będzie tego interes spółki i należyte wykonanie przedmiotu umowy”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od wynagrodzenia takiej osoby, stanowiącego jej przychód podatek dochodowy pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu...
2. Czy w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu można pobierać podatek dochodowy tylko przez okres 183 dni, tj. okres przebywania na terytorium Polski podatnika w roku podatkowym a od momentu przekroczenia 183 dni należy traktować podatnika jako osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i od tego momentu pobierać podatek na zasadach ogólnych...
3. Jaki będzie właściwy miejscowo urząd skarbowy dla podatnika, jeżeli uznamy że należy pobierać od wypłaconych dochodów zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Płatnik w zaistniałym stanie faktycznym od momentu zatrudnienia v-ce prezesa zarządu, tj. od 02.07.2010 r. pobierał od jego wynagrodzenia podatek dochodowy w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Od momentu przekroczenia 183 dni (od 01.01.2011 r.), tj. okresu pracy podatnika w spółce, przez co można domniemywać, że okres ten stanowi równocześnie okres przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spółka zamierza pobierać podatek na zasadach ogólnych, traktując podatnika jako osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Jednocześnie wg płatnika urzędem skarbowym właściwym dla podatnika w takiej sytuacji będzie urząd skarbowy właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy). Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka na stanowisko v-ce prezesa zarządu zatrudniła na podstawie kontraktu menedżerskiego osobę fizyczną, która zgodnie ze złożonym oświadczeniem posiada obywatelstwo brytyjskie, natomiast miejsce zamieszkania w Republice Południowej Afryki. Miejsce zamieszkania podatnika nie zostało udokumentowane do celów podatkowych certyfikatem rezydencji. Nie przedstawiono także płatnikowi karty czasowego pobytu w Polsce.

Zatem w przedmiotowej sprawie należy wziąć pod uwagę postanowienia umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 10.11.1993 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 28, poz. 124).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt a) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce" oznacza osobę, która zgodnie z ustawodawstwem Polski podlega w niej opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w Polsce w zakresie dochodu osiągniętego tylko w Polsce.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 1 pkt b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Południowej Afryce" oznacza każdą osobę fizyczną posiadającą zwykłe miejsce zamieszkania w Afryce Południowej i każdą osobę prawną, której miejsce zarządu znajduje się w Południowej Afryce.

Jak wynika z art. 4 ust. 2 umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;
2. jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
3. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
4. jeżeli przebywa ona zwykle w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zwykle w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
5. jeżeli status osoby nie może być określony zgodnie z postanowieniami zawartymi pod literami od a) do d), to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

W świetle art. 16 wyżej powołanej umowy, wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, iż zgodnie z ww. artykułem, wynagrodzenie osób mających miejsce zamieszkania w Republice Południowej Afryki z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki mającej siedzibę w Polsce mogą być opodatkowane w Polsce.

Jednocześnie w Polsce dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym na podstawie kontraktu menedżerskiego) oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Jeżeli zatem do przychodów otrzymywanych przez osoby pełniące funkcję v-ce prezesa zastosowanie ma przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową, jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju. W tej sytuacji płatnik nie jest zobowiązany do ustalania zakresu obowiązku podatkowego podatnika. Ocena czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu należy natomiast w tym przypadku do organów podatkowych.

Jeżeli jednak podatnik nie przedstawi certyfikatu rezydencji, pobranie przez płatnika podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy w wysokości 20 % przychodu powinno być uzależnione od oceny czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeżeli zatem podatnik przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, to zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 1a ustawy, brak jest podstawy prawnej do zastosowania przez płatnika art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy. W tej sytuacji płatnik zobowiązany jest pobrać podatek na zasadach ogólnych.

Zasada ta będzie miała zastosowanie „wstecz”, tzn. po przekroczeniu okresu 183 dni w roku podatkowym przychody otrzymywane przez osoby pełniące funkcję członka zarządu będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji członka zarządu w danym roku podatkowym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji zatrudnionego obcokrajowca. Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca domniemywa, iż okres pracy obcokrajowca w spółce polskiej stanowi równocześnie okres przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W sytuacji, gdy podatnik nie przedstawi certyfikatu rezydencji pobranie przez płatnika podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy powinno więc być uzależnione od oceny, czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W przedmiotowej sprawie zatrudniony obcokrajowiec nie przedstawił certyfikatu rezydencji z kraju swojego pochodzenia. Wobec tego uznać należy, że przychody osiągnięte przez niego podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca obowiązany jest do pobrania od wypłacanego wynagrodzenia 20% podatku (art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), o ile okres przebywania zatrudnionego przez Wnioskodawcę obcokrajowca na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym.

Do momentu przekroczenia 183 pobytu na terytorium Polski płatnik zobligowany jest do traktowania ww. osoby jako nierezydenta (chyba, że osoba ta posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych).

W myśl z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1, pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W świetle z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie osoby fizycznej, mającej miejsce zamieszkania w Republice Południowej Afryki z tytułu pełnienia funkcji v-ce prezesa polskiej spółki, jest opodatkowane 20% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do momentu przekroczenia 183 dni w roku podatkowym. Ze względu na fakt, iż osoba ta nie przedłożyła płatnikowi certyfikatu rezydencji, po przekroczeniu pobytu 183 dni w roku podatkowym, przedmiotowe wynagrodzenie należy opodatkować na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji v-ce prezesa w danym roku podatkowym. Zaliczki na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku Spółka jest zobowiązana przekazywać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy Spółka nie posiada siedziby.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż od 01.01.2011 r. jest zobowiązany do poboru podatku na zasadach ogólnych należało uznać za nieprawidłowe, gdyż dopiero po przekroczeniu okresu 183 dni w roku podatkowym przedmiotowe wynagrodzenie będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji prezesa zarządu w danym roku podatkowym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.