Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-291/12/MD
z 27 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu kwoty podatku zapłaconego przez podróżnego na terytorium kraju osobie upoważnionej przez tego podróżnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu kwoty podatku zapłaconego przez podróżnego na terytorium kraju osobie upoważnionej przez tego podróżnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową i detaliczną materiałów budowlanych, wyposażenia sanitarnego, wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego. Prowadzi działalność jako spółka komandytowa, tj. jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, której na mocy z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej „ustawą o VAT”) przyznaje się przymiot podatnika VAT.

W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje również sprzedaży w systemie TAX FREE na rzecz „podróżnych” w rozumieniu art. 126 ustawy o VAT, tj. osób fizycznych niemających stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej nabywających od Spółki towary, które następnie w stanie nienaruszonym są wywożone przez tych podróżnych poza terytorium Unii Europejskiej w ich bagażu osobistym.

Spółka spełnia warunki, o których mowa w art. 127 ustawy o VAT, co oznacza, że jest sprzedawcą w rozumieniu tej ustawy, uprawnionym do dokonywania zwrotu podatku. Podróżni wywożą towary nabyte w Spółce, a fakt wywozu jest potwierdzony imiennym dokumentem. Następnie, przy kolejnej wizycie w Polsce, zgłaszają się osobiście do Spółki po zwrot VAT.

W wykonaniu obowiązków wynikających z art. 127 ust. 4 ustawy o VAT, Spółka szczegółowo informuje o warunkach zwrotu, zaznaczając, że zwrotu podatku dokonuje wyłącznie podróżnym figurującym na fakturach TAX FREE po uprzednim sprawdzeniu tożsamości tych osób. Jednak podróżni coraz częściej zgłaszają zapytania dotyczące możliwości odbioru należnego im zwrotu podatku przez osobę przez nich upoważnioną (członka rodziny, znajomego). Argumentują, że osobiste stawiennictwo po odbiór podatku - jakiego wymaga Spółka - nie zawsze jest możliwe. Wskazują na trudności z uzyskaniem, czy przedłużeniem wizy, jej zbyt wysoki koszt przekraczający częstokroć kwotę VAT do zwrotu, niemożność odbycia ponownej podróży do sprzedawcy ze względów rodzinnych lub zdrowotnych. Obecnie - na skutek nacisków podróżnych i w obawie przed utratą klienteli – Spółka rozważa wprowadzenie możliwości odbioru należnego podróżnemu zwrotu VAT przez pełnomocnika.

Spółka zamierza dopuścić dokonywanie zwrotu innej osobie niż podróżny, jeżeli osoba ta łącznie spełni dwa warunki:

1. będzie dysponowała oryginałem dokumentu „Zwrot VAT dla podróżnych” wystawionym przez Spółkę na podróżnego, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów przez podróżnego,
2. będzie mogła przedstawić Spółce imienne upoważnienie do odbioru podatku wystawione przez podróżnego (pełnomocnictwo).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może dokonać zwrotu podatku od towarów i usług osobie trzeciej działającej w imieniu i na rzecz podróżnego (który faktycznie nabył towar oraz dokonał jego wywozu poza terytorium Unii Europejskiej), jeżeli osoba ta przedstawi niezbędne dokumenty uprawniające do dokonania zwrotu VAT podróżnemu oraz pełnomocnictwo do odbioru podatku udzielone tej osobie podpisane przez podróżnego podpisem tożsamym z tym jaki figuruje na fakturze?



2. Czy Spółka ma prawo stosować stawkę podatku 0% do dostawy towarów, od której dokonała zwrotu VAT niebezpośrednio podróżnemu, ale osobie działającej w jego imieniu i na jego rzecz, legitymującej się pełnomocnictwem udzielonym przez podróżnego, z którego wyraźnie wynika upoważnienie do odbioru podatku?

Zdaniem Spółki:

• podróżny, który nie ma możliwości osobistego, bezpośredniego odbioru należnego mu zwrotu podatku od sprzedawcy ma prawo dokonania tej czynności przez pełnomocnika pod warunkiem, że pełnomocnik będzie posiadał oryginały dokumentów uprawniających do zwrotu podatku od towarów i usług, potwierdzających wywóz oraz pisemne upoważnienie do dokonania tego odbioru na rzecz podróżnego.

Zwrot podatku - stosownie do art. 128 ust. 1 ustawy o VAT - może być dokonany, jeżeli podróżny wywiezie nabyty towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Ponadto zgodnie z ust. 2 tego artykułu, podstawą do dokonania zwrotu jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego w szczególności kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów.

Wywóz towaru, zgodnie z art. 128 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być potwierdzony na tym dokumencie przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość. Do dokumentu powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. (Dz. U. Nr 68, poz. 361) określono m. in. niezbędne dane, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym. Zgodnie z § 4 ww. rozporządzenia dokument, o którym mowa w art. 128 ust 2 ustawy o VAT, powinien zawierać obok innych danych, również określenie formy dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnemu. W przypadku, gdy zwrot podatku ma zostać dokonany w formie wypłaty gotówkowej, należy zamieścić napis: „Zwrot podatku w kwocie ... zł ... gr otrzymałem (-łam)”, a pod nim wskazać miejsce na wstawienie daty otrzymanego zwrotu podatku oraz podpis podróżnego.

Spółka w swojej praktyce posługuje się dokumentem odpowiadającym wymogom tego rozporządzenia i wymaga, aby wyłącznie podróżny będący nabywcą kwitował również odbiór należnego mu zwrotu podatku VAT. Tak jak to sugeruje literalne brzmienie rozporządzenia. Jednak brzmienie § 4 określa wymogi minimalne poprzez zapis „co najmniej”. Zdaniem Spółki oznacza to, że można również w dokumencie takim dopisać: np.: „podpis podróżnego lub osoby przez niego upoważnionej”. Zdaniem Spółki na podstawie przywołanego rozporządzenia nie można wywieźć wniosku, iż odbiór przez pełnomocnika jest niedopuszczalny.

Żadne przepisy regulujące system zwrotu podatku podróżnym zawarte w ustawie o VAT nie regulują kwestii związanej z możliwością odbioru podatku od towarów i usług przez pełnomocnika, ani tym bardziej nigdzie nie zakazują stosowania takiej praktyki. Zgodnie z art. 128 ust. 2 ustawy o VAT, podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnemu jest przedstawienie dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów wraz z dołączonym wystawionym przez sprzedawcę paragonem z kasy rejestrującej. Z treści przedstawionego powyżej przepisu nie wynika, iż dokonanie zwrotu podatku podróżnemu może nastąpić wyłącznie „do rąk własnych”. Wprawdzie przepis wskazuje, że do otrzymania zwrotu zapłaconego podatku od towarów i usług uprawniony jest podróżny, jednakże zgodnie z Kodeksem cywilnym, tj. art. 95 (z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie albo wynikających z właściwości czynności prawnej), czynności prawnej można dokonać przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Dlatego też - zdaniem Spółki - należy uznać, że zwrotu podatku można dokonać na rzecz osoby, która przedstawi sprzedawcy prawidłowo wypełniony, spełniający wszystkie wymogi określone w art. 128 ustawy o VAT, dokument TAX FREE, wystawiony na inną osobę oraz przedstawi pisemne upoważnienie tej osoby do dokonania na jej rzecz odbioru kwoty określonej na przedmiotowym dokumencie TAX FREE. Z faktu samego posiadania przez osobę trzecią oryginałów dokumentów dotyczących podróżnego potwierdzających sprzedaż i wywóz, można już nawet wysnuć domniemanie, że jest to osoba uprawniona skoro jest w posiadaniu dokumentacji.

• w kwestii możliwości zastosowania przez Spółkę stawki 0% do dostawy, od której VAT zwrócono pełnomocnikowi podróżnego - zachowuje ona prawo do zastosowania takiej stawki, o ile spełnione będą warunki przewidziane w art. 129 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem wyżej przywołanego przepisu, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

1. spełnił warunki, o których mowa w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4, oraz
2. przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej;
3. posiada dokumenty, określone odrębnymi przepisami, potwierdzające dokonanie zwrotu kwoty tego podatku - w przypadku gdy zwrot podatku został dokonany w formie polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2, nie później jednak niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Z literalnego brzmienia zacytowanego art. 129 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT wprost wynika -zdaniem Spółki - że warunkiem umożliwiającym stosowanie stawki 0% jest obligatoryjnie posiadanie dokumentu potwierdzającego zwrot kwoty podatku. Spółka stwierdziła, iż z ww. przepisu można wywieźć nawet tezę, że warunek trzeci, tj. o konieczności posiadania dokumentu potwierdzającego dokonanie zwrotu kwoty tego podatku, dotyczy jedynie przypadków, gdy zwrot podatku dokonany został w formie polecenia przelewu, czeku lub karty. Wnioskując a contrario, w przypadku zwrotów gotówkowych w kasie, aby stosować stawkę 0% ustawodawca nie wymaga dokumentu poświadczającego zwrot.

Na podkreślenie zasługuje to, że ustawodawca w tym przepisie nie wymaga, aby zwrot ten odbywał się wyłącznie na ręce podróżnego. Istotne jest, aby sprzedawca dysponował potwierdzeniem, pokwitowaniem, że podatek zwrócił, a w związku z tym jest uprawniony do zastosowania do tej sprzedaży stawki 0%. Inne aniżeli zaprezentowane stanowisko, w szczególności przyjęcie, że dla możliwości stosowania stawki 0% wymagane jest posiadanie dokumentów potwierdzających zwrot tylko i wyłącznie na rzecz podróżnego prowadziłoby do stosowania interpretacji rozszerzającej, która w prawie podatkowym jest niedopuszczalna. Oznaczałoby to bowiem modyfikację wymogów zwrotu określonych przez akt normatywny rangi ustawowej, które mogą być zmienione tylko w drodze nowelizacji ustawy.

Zdaniem Spółki do potwierdzenia autentyczności pełnomocnictwa udzielonego przez nabywcę wystarczy dokonanie porównania podpisów oraz danych podróżnego widniejących na dokumentach uprawniających do dokonania zwrotu i na pełnomocnictwie. W przypadku, gdy podpisy i dane na każdym z dokumentów są identyczne brak podstaw do uznania, iż osoba przedstawiająca pełnomocnictwo nie jest faktycznie uprawniona przez nabywcę towaru do odbioru na jego rzecz zwrotu podatku od towarów i usług. Spółka posiadając pokwitowanie zwrotu podatku, uprawniona będzie do zastosowania stawki 0%, o ile oczywiście spełnione zostaną wszystkie warunki przewidziane w art. 129 ustawy o VAT. Zdaniem Spółki opisane wyżej działanie uznać należy za działanie z dołożeniem należytej staranności i nie może ono powodować negatywnych konsekwencji dla Spółki.

Reasumując z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o VAT nie wskazują nigdzie wprost obowiązku „osobistego” odbioru zwrotu podatku od towarów i usług przez osobę, która faktycznie nabyła dany towar i dokonała jego wywozu brak jest podstaw- zdaniem Spółki - aby odmówić prawa do zastosowania przez sprzedawcę do tego rodzaju dostawy stawki 0%, jeżeli faktycznie zwrot został dokonany osobie działającej w imieniu i na rzecz podróżnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.