INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2010 r (wpływ do tut. organu dnia 9 listopada 2010 r. ) uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2011 r. (wpływ do tut. organu dnia 31 stycznia 2011 r.) w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zabieg udrożnienia żył szyjnych – jest prawidłowe, o ile wykonany zabieg można zakwalifikować do zabiegów rehabilitacyjnych.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zabieg udrożnienia żył szyjnych.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. Nr ITPB2/415-1034/10-2/MM wezwano Panią do ich usunięcia. Wniosek uzupełniła Pani pismem z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, chorującą na stwardnienie rozsiane i pobierającą z tego powodu rentę inwalidzką. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, ustalonym od dnia 24 kwietnia 2006 r. Ww. orzeczenie zostało wydane na stałe przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.

Z powodu braku na rynku skutecznych leków i metod leczenia zatrzymujących bieg choroby stan zdrowia Wnioskodawczyni pogorszył się w ciągu ostatnich 4 lat do takiego stopnia, że obecnie musi poruszać się przy pomocy balkonika i wózka inwalidzkiego.

W ubiegłym roku Wnioskodawczyni dowiedziała się o doświadczalnej metodzie wynalezionej przez prof. (Uniwersytet Boloński – Włochy), który w 2008 r. opisał zespół CCSVI (Chronic cerebro-spinal venous insufficiency), polegający na zaburzeniu odpływu żylnego krwi z ośrodkowego układu nerwowego. Przyjmuje się, że zespół ten spowodowany jest zwężeniem żyły szyjnej wewnętrznej i/lub żyły nieparzystej. W roku 2009 podczas Międzynarodowego Sympozjum Żylnego w Bolonii profesor zaproponował doświadczalną metodę leczenia wewnątrznaczyniowego, polegającą na angioplastyce balonowej żył szyjnych wewnętrznych z ewentualną inplantacją stentu. W maju 2010 r. zostało przeprowadzone u Wnioskodawczyni badanie ultrasonograficzne z kolorowym obrazem przepływu krwi metodą dopplera. W wyniku badania stwierdzono patologię obydwu żył szyjnych i zakwalifikowano Wnioskodawczynię do zabiegu ich udrożnienia. Do tego zabiegu kwalifikowani są jedynie pacjenci z potwierdzoną chorobą zasadniczą oraz z udowodnioną patologią odpływu żylnego z ośrodkowego układu nerwowego. Z danych statystycznych wynika, że odsetek chorych z SM, u których występuje patologia żył jest bardzo wysoki i sięga nawet dziewięćdziesięciu kilku procent.

Dnia 23 sierpnia 2010 r. przeprowadzono u Wnioskodawczyni zabieg udrożnienia obydwu żył szyjnych wewnętrznych metodą balonikową. Z powodu braku refundacji z NFZ Wnioskodawczyni musiała sama pokryć koszty zabiegu, wynoszące 10 tys. zł. Klinika jako jedyna w Polsce i trzecia na świecie wykonuje tego rodzaju zabiegi.

Z chwilą usprawnienia odpływu krwi z mózgu – zdaniem specjalistów – następuje poprawa warunków funkcjonowania ośrodków centralnego układu nerwowego. Wnioskodawczyni jest jednym z wielu przykładów potwierdzających poprawę fizyczną i psychiczną po zabiegu. Już następnego dnia po zabiegu Wnioskodawczyni mogła poruszać palcami stopy, którą wcześniej miała całkowicie bezwładną. Zmniejszyły się Jej dolegliwości związane z chorobą, takie jak: poprawa wzroku, brak depresji. Większa możliwość podnoszenia nóg przy poruszaniu się oraz zmniejszenie problemów z nietrzymaniem moczu to dla Wnioskodawczyni największy sukces tego zabiegu, dający z upływem czasu szansę na większe postępy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek związany z zabiegiem udrożnienia żył szyjnych wewnętrznych metodą balonikową uprawnia do odliczeń od dochodu za 2010 r. w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne...

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesione wydatki na zabieg udrożnienia żył szyjnych wewnętrznych metodą balonikową podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile wykonany zabieg można zakwalifikować do zabiegów rehabilitacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a – 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,


2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”. Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, chorująca na stwardnienie rozsiane i pobierającą z tego powodu rentę inwalidzką. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, ustalonym od dnia 24 kwietnia 2006 r. Ww. orzeczenie zostało wydane na stałe przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.

Z powodu braku na rynku skutecznych leków i metod leczenia zatrzymujących bieg choroby stan zdrowia Wnioskodawczyni pogorszył się w ciągu ostatnich 4 lat do takiego stopnia, że obecnie musi poruszać się przy pomocy balkonika i wózka inwalidzkiego.

W ubiegłym roku Wnioskodawczyni dowiedziała się o doświadczalnej metodzie wynalezionej przez prof. (Uniwersytet Boloński – Włochy), który w 2008 r. opisał zespół CCSVI (Chronic cerebro-spinal venous insufficiency), polegający na zaburzeniu odpływu żylnego krwi z ośrodkowego układu nerwowego. Przyjmuje się, że zespól ten spowodowany jest zwężeniem żyły szyjnej wewnętrznej i/lub żyły nieparzystej. W roku 2009 podczas Międzynarodowego Sympozjum Żylnego w Bolonii profesor zaproponował doświadczalną metodę leczenia wewnątrznaczyniowego, polegająca na angioplastyce balonowej żył szyjnych wewnętrznych z ewentualną inplantacją stentu. W maju 2010 r. zostało przeprowadzone u Wnioskodawczyni badanie ultrasonograficzne z kolorowym obrazem przepływu krwi metodą dopplera. W wyniku badania stwierdzono patologię obydwu żył szyjnych i zakwalifikowano Wnioskodawczynię do zabiegu ich udrożnienia. Do tego zabiegu kwalifikowani są jedynie pacjenci z potwierdzoną chorobą zasadniczą oraz z udowodnioną patologią odpływu żylnego z ośrodkowego układu nerwowego. Z danych statystycznych wynika, że odsetek chorych z SM, u których występuje patologia żył jest bardzo wysoki i sięga nawet dziewięćdziesięciu kilku procent.

Dnia 23 sierpnia 2010 r. przeprowadzono u Wnioskodawczyni zabieg udrożnienia obydwu żył szyjnych wewnętrznych metodą balonikową. Z powodu braku refundacji z NFZ Wnioskodawczyni musiała sama pokryć koszty zabiegu, wynoszące 10 tys. zł. Klinika jako jedyna w Polsce i trzecia na świecie wykonuje tego rodzaju zabiegi.

Z chwilą usprawnienia odpływu krwi z mózgu – zdaniem specjalistów – następuje poprawa warunków funkcjonowania ośrodków centralnego układu nerwowego. Wnioskodawczyni jest jednym z wielu przykładów potwierdzających poprawę fizyczną i psychiczną po zabiegu. Już następnego dnia po zabiegu Wnioskodawczyni mogła poruszać palcami stopy, którą wcześniej miała całkowicie bezwładną. Zmniejszyły się Jej dolegliwości związane z chorobą, takie jak: poprawa wzroku, brak depresji. Większa możliwość podnoszenia nóg przy poruszaniu się oraz zmniejszenie problemów z nietrzymaniem moczu to dla Wnioskodawczyni największy sukces tego zabiegu, dający z upływem czasu szansę na większe postępy.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że niekwestionowanym w przedmiotowej sprawie jest fakt, że zabieg udrożnienia obydwu żył szyjnych wewnętrznych metodą balonikową miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy zdrowia Wnioskodawczyni. Należy jednak podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo – rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego. Rozstrzygnięcie kwestii, czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych należy do lekarza specjalisty.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny i prawny stwierdzić należy że Wnioskodawczyni, jako osobie niepełnosprawnej zakwalifikowanej do znacznego stopnia niepełnosprawności, w sytuacji, gdy zabieg udrożnienia żył szyjnych metodą balonikową można zakwalifikować do zabiegów rehabilitacyjnych oraz po spełnieniu wszystkich wskazanych w ustawie warunków przysługuje prawo odliczenia od dochodu za rok 2010 wydatków poniesionych na jego wykonanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.