INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 1753/09 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 2 sierpnia 2010r), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2009r. (data wpływu 22 maja 2009r.), uzupełnionym pismem dnia 18 sierpnia 2009r. (data wpływu 24 sierpnia 2009r.) oraz pismem z dnia 4 października 2010r. (data wpływu 6 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy na skutek opisanego we wniosku podziału, część przedsiębiorstwa przeniesiona do spółki nowozawiązanej stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, czy zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2009r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony:

• pismem z dnia 18 sierpnia 2009r. (data wpływu 24 sierpnia 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 sierpnia 2009r. znak: IBPB I/2/423-580/09/PC, IBPP2/443-373/09/BW oraz
• pismem z dnia 4 października 2010r. (data wpływu 6 października 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 września 2010r. znak: IBPP2/443-738/10/BW, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka z o. o.) zajmuje się produkcją urządzeń chłodniczych wysoko wyspecjalizowanych o szerokim zastosowaniu: z agregatem wbudowanym z przeznaczeniem dla małych i średnich sklepów, z zewnętrzną instalacją chłodniczą dla supermarketów, a także urządzenia dla restauracji, cukierni, coffee-shopów, barów bistro, stacji benzynowych, saloników prasowych i wszelkich innych obiektów handlowych. Wspólnicy spółki planują dokonać podziału spółki w trybie art. 528 i nast. KSH. Podział nastąpi przez przeniesienie części majątku spółki na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie - art. 529 § 1 pkt 4 KSH). Podział spółki ma być przeprowadzany z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych dla zwiększenia efektywności i zmniejszenia kosztów działalności, a wydzielony zostanie pion odpowiedzialny za prowadzenie działalności lakierniczej.

Innymi słowy w wyniku wydzielenia w spółce Wnioskodawcy pozostanie część obecnego przedsiębiorstwa spółki, która będzie wykorzystywana do produkcji urządzeń wysokowyspecjalizowanych, natomiast pozostała część przedsiębiorstwa zostanie przeniesiona do nowoutworzonej spółki, której przedmiotem działalności będzie lakiernictwo (malowanie m.in. urządzeń chłodniczych, wyprodukowanych zarówno przez Wnioskodawcę jak i podmioty trzecie).

Zgodnie z projektowanym planem podziału, do spółki nowozawiązanej zostaną wniesione środki trwałe, urządzenia, a także pracownicy przedsiębiorstwa. Po wniesieniu części przedsiębiorstwa spółka będzie mogła samodzielnie funkcjonować. W skład wydzielonej części przedsiębiorstwa wchodzić będą dwie działki budowlane o łącznej powierzchni ok. 4.600,00 m2, zabudowane halą produkcyjno-magazynową, a wydzielone geodezyjnie z obecnie istniejących działek stanowiących własność spółki, droga wewnętrzna, 1/4 ogrodzenia, kotły gazowe, myjnia zanurzeniowa, narzędzia konieczne do pracy w branży lakierniczej np. krawędziarka, wykrawarka, stemple i matryce do wykrawarki, piec wypalający tunelowy, piec do wypalania proszkowego, piec olejowy, kabina do natrysku farbą proszkową, urządzenie napylające, prasa balansowa, prasa hydrauliczna, zgrzewarki, wkrętarka pistoletowa, wózki widłowe, regały magazynowe, aplikacja do lakierowania proszkowego, kabina do malowania, kompresor, stacja do uzdatniania wody, wyposażenie biura, komplety mebli, zestawy komputerowe, drukarki, serwery plików do sieci komputerowej, samochód ciężarowy. W skład wydzielonej części przedsiębiorstwa wejdą wierzytelności i zobowiązania związane z tą częścią przedsiębiorstwa, środki pieniężne konieczne do prowadzenia bieżącej działalności jak także dwunastu pracowników (jeden brygadzista, dwóch kierowników oraz 9 pracowników fizycznych lakierni) dysponujących fachową wiedzą i umiejętnościami praktycznymi koniecznymi w branży lakierniczej. Wyodrębniono także zobowiązania związane z tą częścią (np. zobowiązania z zakresu prawa pracy, zobowiązań z tytułu użytkowania gruntów, zobowiązań z tytułu umów w zakresie dostaw towarów, itp.). Wydzielana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą.

Pozostała część przedsiębiorstwa (pozostawiona w spółce) będzie obejmować jedenaście działek gruntowych, w tym część zabudowanych pomieszczeniami hali produkcyjnej, ogrodzenie, wiatę, pomieszczenia gospodarcze, drogę wewnętrzną, kompletny sprzęt potrzebny do produkcji, a to np. wiertarki, betoniarki, palniki, myjki wysokociśnieniowe, giętarki hydrauliczne, wózki widłowe, automat do cięcia przewodów elektrycznych, osuszacz sprężonego powietrza, piły tarczowe, wyposażenie stolarni, pryzmaty do gięcia, prasa krawędziowa, urządzenia do spieniania, prasa hydrauliczno-mechaniczna, waga platformowa, automat do cięcia drutu, wykrojniki i tłoczniki do skrzynek, matryce do prasy do metalu oraz wiele innych środków koniecznych do pracy w przedsiębiorstwie o takim profilu działalności. Poza tym w spółce pozostanie sprzęt biurowy w postaci kilkunastu komputerów wraz z oprogramowaniem, drukarki, telefony, odkurzacze, biurka komputerowe, komplety mebli, samochody osobowe oraz dotychczasowi pracownicy, a także kadra kierownicza (nie przeniesiona do spółki wydzielonej), wierzytelności, wartości niematerialne i prawne, środki pieniężne, zapasy, a także umowy handlowe i zamówienia oraz wynikające z nich należności i zobowiązania.

Natomiast w piśmie z dnia 18 sierpnia 2008r. Wnioskodawca wskazał jako element zdarzenia przyszłego, iż w ramach jego przedsiębiorstwa funkcjonuje pion, który odpowiedzialny jest za lakiernictwo - wykonuje więc określone zadania gospodarcze. Pion ten wyodrębniony jest w szczególności poprzez podległość służbową pracowników (kierowników, brygadzisty oraz pracowników fizycznych), a więc odrębne zarządzanie, odrębne, sąsiadujące ze sobą pomieszczenia, odrębny sprzęt oraz maszyny jak także technologię produkcji (zespół składników majątkowych). Dla potrzeb prowadzenia odrębnego pionu lakierniczego wyodrębniono działki o numerach 3790/160 o powierzchni 0,0144 ha oraz 5339/1 o powierzchni 0,4512 ha, dla których założona jest odrębna księga wieczysta o numerze: X. Wszystkie maszyny i urządzenia zainstalowane na wyodrębnionej ww. powierzchni przypisane do pionu lakierniczego oraz pracownicy są w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą.

Wnioskodawca stwierdził też, iż działalność dotycząca przekazywanego majątku trwałego i obrotowego wydzielanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. pionu lakierniczego jest wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Wnioskdoawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy okoliczności te świadczą o tym, iż zorganizowana część przedsiębiorstwa jest wyodrębniona organizacyjnie (administracyjnie).

Natomiast w zakresie wyodrębnienia finansowego Wnioskodawca wyjaśnił, iż ewidencja księgowa zdarzeń związanych z wyodrębnianą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa prowadzona jest na wydzielonych kontach księgowych w układzie rodzajowo - funkcjonalnym w księgach rachunkowych Spółki. W szczególności wyodrębnione są koszty związane bezpośrednio z zarządzaniem przekazywanymi składnikami majątku, udział środków trwałych stanowi 89% w wartości majątku zorganizowanej części przedsiębiorstwa, toteż ewidencja wartości początkowych środków trwałych i ewidencja umorzenia środków trwałych dotyczących wyodrębnianego pionu lakierniczego prowadzone są na oddzielnych kontach księgowych. Natomiast zobowiązania rejestrowane są na podstawie faktur obcych i są wspólne dla całej firmy, jednak ww. faktury umożliwiają na zidentyfikowanie kosztów z tytułu dostaw, dotyczących wyodrębnianych i przekazywanych składników majątku. Koszty wynagrodzeń pracowników wchodzących w skład wydzielanego plonu lakierniczego możliwe są do wskazania poprzez identyfikację osób z imienia i nazwiska, tworzona jest dla nich odrębna lista płac, stąd można kwotę wynagrodzeń i składników pochodnych, m.in. ZUS wydzielić z łącznej kwoty wynagrodzeń i ZUS dla całej firmy. Ewidencja sprzedaży i ewidencja należności dotycząca przekazywanej działalności jest wyodrębniona, gdyż w tym zakresie są zawierane umowy z kontrahentami dla wykonywanych usług lakierniczych. Przychody osiągane z tytułu świadczonych usług lakierniczych ewidencjonowane są na wyodrębnionym do tego celu koncie przychodów ze sprzedaży. Prowadzony jest odrębny rejestr VAT faktur sprzedaży dla świadczonych usług lakierniczych, natomiast w rejestrze VAT zakupów odpowiednie oznaczenie faktur kontrahentów pozwala wyodrębnić zobowiązania i podatek VAT naliczony dla wyodrębnianej działalności.

Wnioskodawca stwierdził, iż wydzielono z kasy wartość środków pieniężnych, która w zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostanie przeniesiona. Prowadzona jest odrębna ewidencja składników pozabilansowych.

Zdaniem Wnioskodawcy okoliczności te świadczą o tym, iż wydzielana zorganizowana część przedsiębiorstwa jest wyodrębniona finansowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na skutek podziału, każda z części przedsiębiorstwa, zarówno pozostająca w spółce dzielonej jak i przenoszona do spółki nowo zawiązanej, stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa, w rozumieniu, m.in. ustawy o podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak stanowi art. 4a pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie, oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z definicją zawartą w art. 55 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stwierdził, że w niniejszym stanie faktycznym oczywistym jest, iż jego spółka w toku wieloletniej działalności wytworzyła przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu. Natomiast art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tożsamy z art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 pkt 27a ustawy o podatku od towarów i usług) definiuje "zorganizowaną część przedsiębiorstwa" jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji określonych zdarzeń gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie powyższych przepisów suma składników majątkowych tworzy więc zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie tej masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca wskazał, że w niniejszej sprawie w ramach jego przedsiębiorstwa funkcjonuje pion, który odpowiedzialny jest za lakiernictwo - wykonuje więc określone zadania gospodarcze. Pion ten wyodrębniony jest organizacyjnie, w szczególności poprzez podległość służbową pracowników (kierowników, brygadzisty oraz pracowników fizycznych), odrębne, sąsiadujące ze sobą pomieszczenia, odrębny sprzęt oraz maszyny jak także technologię produkcji (zespół składników majątkowych). Wszystkie maszyny i urządzenia przypisane do pionu lakierniczego oraz pracownicy są w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą. Oznacza to, iż tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa służącą do prowadzenia działalności lakierniczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku dochodowym od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług. Podobnie część przedsiębiorstwa pozostała w spółce dzielonej będzie mogła samodzielnie prowadzić działalność w zakresie produkcji sprzętu chłodniczego. W szczególności wszystkie maszyny i urządzenia tworzą komplet (zespół składników) przeznaczony do produkcji urządzeń chłodniczych, w przedsiębiorstwie zatrudnione są osoby o stosownych kwalifikacjach, przedsiębiorstwo dysponuje stosownymi pomieszczeniami itd. Oznacza to, że także cześć przedsiębiorstwa pozostała w spółce tworzy zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Innymi słowy, po podziale każda ze spółek (dzielona i nowopowstała) będzie prowadzić działalność produkcyjną na potrzeby innej branży (innej gałęzi przemysłu). Zarówno zespół składników pozostający w spółce dzielonej, jak i przenoszony do spółki nowo zawiązanej, stanowią odrębne zorganizowane i wyodrębnione części, z których każda, już od dnia wydzielenia, w oparciu o przypisany jej majątek, pracowników oraz środki finansowe będzie samodzielnie funkcjonować w zakresie dla niej właściwym.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, dla pozytywnej odpowiedzi na zadane pytanie nie ma znaczenia okoliczność, iż pewne składki majątku spółki dzielonej zostałyby przypisane do spółki nowoutworzonej, z których to składników majątku spółka dzielona korzystałaby na podstawie umowy najmu zawartej ze spółką nowoutworzoną po dniu podziału. Dla uznania danego zespołu składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie ma bowiem znaczenia, na podstawie jakiego tytułu prawnego przedsiębiorstwo korzysta z danego składnika majątku, skoro i tak w jego skład wchodzą wierzytelności, zobowiązania i prawo własności. Podobnie nie ma znaczenia, iż usługi ubocznie związane z działalnością przedsiębiorstwa będą musiałyby być pozyskiwane na podstawie umów zawartych po dniu podziału przez spółkę wydzieloną (np. usługi księgowe, zakup energii itp.).

W dniu 26 sierpnia 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-373/09/BW uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 13 września 2009r., złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 7 października 2009r. znak: IBPP2/443W-54/09/BW podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2009r. znak: IBPP2/443-373/09/BW.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 sierpnia 2009r. znak: IBPP2/443-373/09/BW złożył skargę z dnia 9 listopada 2009r. (data wpływu 10 listopada 2009r.), w której wniósł o uchylenie ww. interpretacji z dnia 26 sierpnia 2009r. znak: IBPP2/443-373/09/BW.

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Kr 1753/09, uprawomocnionym od dnia 19 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. organu 2 sierpnia 2010r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd stwierdził, iż w opisanym stanie faktycznym organ obowiązany był stosownie do art. 14h w związku z art. 169 Ordynacji podatkowej wezwać stronę skarżącą do usunięcia braków formalnych wniosku, jednakże, nie #8722; w bliżej nieokreślonym przedmiocie lecz w zakresie wynikającym z treści art. 14b § 1 i 3 Ordynacji podatkowej, w szczególności wezwać do wyraźnego wskazania, interpretacji których przepisów prawa podatkowego wnioskodawca się domaga #8722; w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia.

Uchybienie to Sąd uznał za istotne, a więc skutkujące wyeliminowaniem z obrotu prawnego zaskarżonej interpretacji, przedmiot postępowania wyznacza bowiem treść żądania, a organ administracji publicznej nie jest władny do zmiany kwalifikacji prawnej tego żądania w tym do samodzielnego określania przepisów będących przedmiotem interpretacji. To zaś oznacza, iż w razie wątpliwości sprecyzowanie żądania należy do strony, nie zaś do organu administracji publicznej (por. wyrok NSA 2 marca 1987r., III SA 92/87 czy wyrok NSA z dnia 11 czerwca 1990r., I SA 367/90, ONSA 1990, Nr 2- 3, poz. 47). Zgodzić się nadto należy, z wyrażonym już poprzednio w orzecznictwie sądu administracyjnego poglądem, wedle którego "o tym, jaki charakter ma pismo strony, decyduje sama strona. Jeśli charakter wniesionego pisma budzi wątpliwości, organ administracji publicznej ma obowiązek wyjaśnić rzeczywistą wolę strony" (por. wyrok NSA z dnia 17 września 1992r., III SA 949/92).

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Mając na względzie powyższe, w związku z ww. wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2010r. sygn. I SA/Kr 1753/09 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 23 września 2010r. znak: IBPP2/443-738/10/BW oraz pismem z dnia 1 października 2010r. znak:IBPP2/443-738/10/BW zwrócił się do Wnioskodawcy reprezentowanego przez pełnomocnika z prośbą o uzupełnienie przedmiotowego wniosku w poprzez:

• wyraźne wskazanie, interpretacji których przepisów prawa podatkowego (w zakresie podatku od towarów i usług) Wnioskodawca się domaga,
• przeredagowanie wskazanego we wniosku pytania (w zakresie podatku od towarów i usług) w ten sposób aby odnosiło się ono do mających być przedmiotem interpretacji (wskazanych przez Wnioskodawcę) przepisów prawa podatkowego oraz
• przedstawienie adekwatnego do przeredagowanego pytania własnego stanowiska.
  
  

W dniu 6 października 2010r. wpłynęło do tut. organu pismo z dnia 4 października 2010r. stanowiące odpowiedź na wezwanie tut. organu.

W ww. piśmie Wnioskodawca wyjaśnił, że elementy stanu faktycznego zostały już przedstawione we wcześniejszych pismach w sprawie z tą różnicą, iż w trakcie postępowania w sprawie doszło już do podziału Wnioskodawcy. W związku z czym uzupełnia niniejszym pismem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej również w zakresie objęcia interpretacją zaistniałego już stanu faktycznego, a nie zdarzenia przyszłego – jak to przewidywał wniosek w chwili jego złożenia.

I tak w przedmiotowym piśmie z dnia 4 października 2010r. Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka z o.o.), przed podziałem przez wydzielenie zajmował się produkcją urządzeń chłodniczych wysoko wyspecjalizowanych o szerokim zastosowaniu: z agregatem wbudowanym z przeznaczeniem dla małych i średnich sklepów, z zewnętrzną instalacją chłodniczą dla supermarketów, a także urządzenia dla restauracji, cukierni, coffee-shopów, barów bistro, stacji benzynowych, saloników prasowych i wszelkich innych obiektów handlowych.

W ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy od 2007 roku funkcjonował pion, który odpowiedzialny był za lakiernictwo (wykonywał określone zadania gospodarcze). Fakt ten znalazł ostateczne odzwierciedlenie w zarządzeniu Zarządu Wnioskodawcy z dnia 1 grudnia 2008r. w sprawie zmian schematu organizacyjnego spółki. Okres czasu, jaki upłynął pomiędzy faktycznym wyodrębnieniem działu a potwierdzeniem tego faktu w zarządzeniu wynikał z prac organizacyjnych, technologicznych i finansowych, które miały na celu wypracowanie optymalnej struktury Wnioskodawcy. W efekcie tych prac działalność produkcyjną Wnioskodawcy rozdzielono na dwa zasadnicze piony: 1) dział lakierniczy, podległy kierownikowi wydziału lakierni oraz 2) dział produkcji opraw oświetleniowych oraz dział produkcji sprzętu chłodniczego, które to dwa ostatnie działy zostały podporządkowane dyrektorowi do spraw produkcji. Natomiast dyrektor do spraw produkcji oraz kierownik wydziału lakierni zostali bezpośrednio podporządkowani zarządowi spółki, jako osoby odpowiedzialne za dwa samodzielne, równorzędne piony.

Pion odpowiedzialny za lakiernictwo wyodrębniony był w szczególności poprzez podległość służbową pracowników (kierowników, brygadzisty oraz pracowników fizycznych), a więc odrębne zarządzanie, jak także odrębne, sąsiadujące ze sobą pomieszczenia, odrębny sprzęt oraz maszyny oraz technologię produkcji (zespół składników majątkowych). Pion ten był w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą.

Ewidencja księgowa zdarzeń związanych z wyodrębnionym pionem lakierni prowadzona była na wydzielonych kontach księgowych w układzie rodzajowo -funkcjonalnym w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. W szczególności wyodrębnione były koszty związane bezpośrednio z zarządzaniem składnikami majątku, udział środków trwałych stanowił 89% w wartości majątku części przedsiębiorstwa. Ewidencja wartości początkowych środków trwałych i ewidencja umorzenia środków trwałych dotyczących wyodrębnianego pionu lakierniczego prowadzona była na oddzielnych kontach księgowych. Natomiast zobowiązania rejestrowane były na podstawie faktur obcych i były wspólne dla całej firmy, jednak ww. faktury umożliwiają zidentyfikowanie kosztów z tytułu dostaw, dotyczących wyodrębnianych i przekazywanych składników majątku. Tak więc prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja księgowa pozwalała na wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności realizowanych przez wyodrębniony pion, jak również określenie należności oraz zobowiązań i innych pozycji bilansowych związanych z tym pionem. W efekcie możliwe było ustalenie wyniku finansowego oraz podatkowego na poziomie tego pionu, jak również prowadzenie specjalistycznych analiz finansowych na podstawie tejże ewidencji księgowej.

Wspólnicy dokonali podziału spółki w trybie art. 528 i nast. KSH. Podział nastąpił przez przeniesienie części majątku spółki na spółkę nowo zawiązaną jako sp. z o.o. (podział przez wydzielenie - art. 529 § 1 pkt 4 KSH). Podział spółki został przeprowadzany z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych dla zwiększenia efektywności i zmniejszenia kosztów działalności. Trafność tych założeń została potwierdzona w toku działalności obu spółek po wydzieleniu - obie spółki m.in. polepszyły swoje wyniki finansowe.

W wyniku wydzielenia u Wnioskodawcy pozostała część przedsiębiorstwa spółki, która była i będzie wykorzystywana do produkcji urządzeń wysokowyspecjalizowanych (dział produkcji opraw oświetleniowych oraz dział produkcji sprzętu chłodniczego), natomiast pozostała część przedsiębiorstwa została przeniesiona do nowoutworzonej spółki jako sp. z o.o. (dział lakierniczy).

Zgodnie z planem podziału, do spółki nowo zawiązanej został wydzielony pion lakierniczy. Zostały więc wniesione środki trwałe, urządzenia a także pracownicy przypisani do tego pionu. W skład wydzielonej części przedsiębiorstwa (pionu lakierniczego) wchodziły dwie działki budowlane o łącznej powierzchni ok. 4.600m2 zabudowane halą produkcyjno-magazynową, a wydzielone geodezyjnie z istniejących działek stanowiących własność Wnioskodawcy, droga wewnętrzna, 1/4 ogrodzenia, kotły gazowe, myjnia zanurzeniowa, narzędzia konieczne do pracy w branży lakierniczej np. krawędziarka, wykrawarka, stemple i matryce do wykrawarki, piec wypalający tunelowy, piec do wypalania proszkowego, piec olejowy, kabina do natrysku farbą proszkową, urządzenie napylające, prasa balansowa, prasa hydrauliczna, zgrzewarki, wkrętarka pistoletowa, wózki widłowe, regały magazynowe, aplikacja do lakierowania proszkowego, kabina do malowania, kompresor, stacja do uzdatniania wody, wyposażenie biura, komplety mebli, zestawy komputerowe, drukarki, serwery plików do sieci komputerowej, samochód ciężarowy. W skład wydzielonej części przedsiębiorstwa (pionu lakierniczego) weszły wierzytelności i zobowiązania związane z tą częścią przedsiębiorstwa, środki pieniężne konieczne do prowadzenia bieżącej działalności jak także dwunastu pracowników (jeden brygadzista, dwóch kierowników oraz 9 pracowników fizycznych lakierni) dysponujący fachową wiedzą i umiejętnościami praktycznymi koniecznymi w branży lakierniczej. Przeniesiono także zobowiązania związane z tą częścią (np. zobowiązania z zakresu prawa pracy, zobowiązań z tytułu użytkowania gruntów, zobowiązań z tytułu umów w zakresie dostaw towarów, itp.). Wydzielana część przedsiębiorstwa (pion lakierniczy) była w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą, co też się dzieje.

Część przedsiębiorstwa pozostawiona Wnioskodawcy obejmowała jedenaście działek gruntowych, w tym część zabudowanych pomieszczeniami hali produkcyjnej, ogrodzenie, wiatę, pomieszczenia gospodarcze, drogę wewnętrzną, kompletny sprzęt potrzebny do produkcji, a to np. wiertarki, betoniarki, palniki, myjki wysokociśnieniowe, giętarki hydrauliczne, wózki widłowe, automat do cięcia przewodów elektrycznych, osuszacz sprężonego powietrza, piły tarczowe, wyposażenie stolarni, pryzmaty do gięcia, prasa krawędziowa, urządzenia do spieniania, prasa hydrauliczno-mechaniczna, waga platformowa, automat do cięcia drutu, wykrojniki i tłoczniki do skrzynek, matryce do prasy do metalu oraz wiele innych środków koniecznych do pracy w przedsiębiorstwie o takim profilu działalności. Poza tym Wnioskodawcy pozostał sprzęt biurowy w postaci kilkunastu komputerów wraz z oprogramowaniem, drukarki, telefony, odkurzacze, biurka komputerowe, komplety mebli, samochody osobowe oraz dotychczasowi pracownicy, a także kadra kierownicza (nie przeniesiona do spółki wydzielonej), wierzytelności, wartości niematerialne i prawne, środki pieniężne, zapasy, a także umowy handlowe i zamówienia oraz wynikające z nich należności i zobowiązania. Także część przedsiębiorstwa pozostawiona Wnioskodawcy funkcjonowała samodzielnie, zgodnie z ustalonymi wcześniej założeniami.

Ponadto spółka dzielona (Wnioskodawcy) będzie korzystać na podstawie umowy najmu z pewnych mało znaczących składników, które zostały przeniesione wraz ze ZCP do nowo zawiązanej spółki L.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na skutek wyżej opisanego podziału, część przedsiębiorstwa przeniesiona do spółki nowo zawiązanej, stanowi zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a przez to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, transakcja ta nie podlegała podatkowi od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, część przedsiębiorstwa wydzielona do nowozawiązanej spółki stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) i w związku z tym dostawa ta nie podlegała podatkowi VAT. Natomiast w świetle ustawy o podatku od towaru i usług dla powyższego wniosku nie ma znaczenia, czy część przedsiębiorstwa pozostawiona w spółce dzielonej stanowiła lub nie stanowiła ZCP.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W niniejszym stanie faktycznym oczywistym jest, iż Wnioskodawca w toku wieloletniej działalności wytworzył przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu.

Natomiast art. 2 pkt 27a ustawy o podatku od towarów i usług definiuje ZCP jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczone do realizacji określonych zdarzeń gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie powyższych przepisów suma składników majątkowych tworzy więc zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przestanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

W rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie tej masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

W niniejszej sprawie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy funkcjonował pion, który odpowiedzialny był za lakiernictwo. Do powołanego pionu przypisane były składniki materialne i niematerialne opisane w stanie faktycznym, które to składniki były ze sobą powiązane, tworząc zespół przeznaczony do określonych zadań gospodarczych. Pion ten wyodrębniony był organizacyjnie, w szczególności poprzez podległość służbową odpowiednio wykwalifikowanych pracowników (kierowników, brygadzisty oraz pracowników fizycznych), odrębne, sąsiadujące ze sobą pomieszczenia, odrębny sprzęt oraz maszyny jak także technologię produkcji. Wszystkie maszyny i urządzenia przypisane do pionu lakierniczego oraz pracownicy byli w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą. Potwierdził to także fakt, iż po wydzieleniu pionu lakierniczego, pion ten podjął samodzielnie działalność w ramach nowej spółki, tylko na bazie składników przejętych ze spółki dzielonej. W zakresie wyodrębnienia finansowego, jak stwierdził Wnioskodawca, należy zauważyć, iż żaden z przepisów prawa nie wiąże konkretnych wymogów z zaistnieniem wyodrębnienia finansowego. W szczególności ustawodawca nie postawił warunku, zgodnie z którym wyodrębnienie finansowe musiałoby wiązać się z ewidencją zdarzeń gospodarczych na odrębnych kontach księgowych. W orzecznictwie wskazano natomiast, iż „wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego ZCP. (...) Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się" - takie stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych MF o sygnaturach: 1BPP3/443-345/10/AB (2010.08.03), IBPP3/443-245/10/KO (2010.07.02), 1BPP3/443-697/09/KO (2009.12.14), IBPP1/443-762/09/BM (2009.10.06). Znajduje ono potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez inne organy podatkowe, w tym przykładowo w: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2009 roku w sprawie ILPB3/423-209/09-2/EK, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2009 roku w sprawie lTPBl/415-245a/09/MR czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2008 roku w sprawie IP-PB3-423-282/08-2/PS1. Innymi słowy ewidencja zdarzeń gospodarczych na odrębnych kontach księgowych jest optymalnym (najdalej idącym) rozwiązaniem jednego z elementów finansowego wyodrębnienia, ale nie jedynym. Wnioskodawca wskazał, iż jak zauważono w powyższych interpretacjach, warunek finansowego wyodrębnienia w zakresie ewidencji zdarzeń gospodarczych spełniony jest także wówczas, gdy możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Cel ten można osiągnąć poprzez rozmaite zabiegi, które - zgodnie z ustawą o rachunkowości - powinny być zdefiniowane w polityce rachunkowości. Fakt istnienia wyodrębnienia finansowego w niniejszej sprawie nie może więc budzić wątpliwości, gdyż ewidencja księgowa zdarzeń związanych z wyodrębnionym pionem prowadzona była na wydzielonych kontach księgowych w układzie rodzajowo - funkcjonalnym w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. W szczególności wyodrębnione były koszty związane bezpośrednio z zarządzaniem składnikami majątku, udział środków trwałych stanowił 89% w wartości majątku części przedsiębiorstwa, toteż ewidencja wartości początkowych środków trwałych i ewidencja umorzenia środków trwałych dotyczących wyodrębnianego pionu lakierniczego prowadzona była na oddzielnych kontach księgowych. Natomiast zobowiązania rejestrowane były na podstawie faktur obcych i były wspólne dla całej firmy, jednak ww. faktury umożliwiają zidentyfikowanie kosztów z tytułu dostaw, dotyczących wyodrębnianych składników majątku. Nie więc ulega wątpliwości, że tak prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja księgowa pozwalała na wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności realizowanych przez wyodrębniony pion lakierni, jak również określenie należności oraz zobowiązań i innych pozycji bilansowych związanych z tym pionem. W efekcie możliwe było ustalenie wyniku finansowego oraz podatkowego na poziomie tego pionu, jak również prowadzenie specjalistycznych analiz finansowych na podstawie tejże ewidencji księgowej.

Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, wydzielony pion lakierni spełniał wymagania ZCP.

Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż podział przez wydzielenie opisany w stanie faktycznym nie podlegał podatkowi od towarów i usług.

Ponadto zdaniem wnioskodawcy, dla pozytywnej odpowiedzi na zadane pytanie nie ma znaczenia okoliczność, iż spółka dzielona będzie korzystać na podstawie umowy najmu z pewnych mało znaczących składników, które zostały przeniesione wraz ze ZCP do spółki nowo zawiązanej L. W zakresie podatku od towaru i usług nie ma bowiem znaczenia, czy część przedsiębiorstwa pozostawiona w spółce dzielonej stanowiła lub nie stanowiła ZCP. Analizie poddaje się bowiem tylko część przedsiębiorstwa podlegającą dostawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Ww. przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT natomiast stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W ocenie tut. organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.)

W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, iż prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines (publ.: "Przegląd Podatkowy" 2004/4/50, ECR 2003/11B/I-14393) Trybunał zwracając uwagę, iż niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o tórych mowa w Dyrektywie podkreślił, iż pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia "przekazania całości lub części majątku", wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wspólnicy dokonali podziału spółki w trybie art. 528 i nast. KSH. Podział nastąpił przez przeniesienie części majątku spółki na spółkę nowo zawiązaną (Spółkę L) (podział przez wydzielenie - art. 529 § 1 pkt 4 KSH).

Zgodnie z planem podziału, do spółki nowo zawiązanej został wydzielony pion lakierniczy. Zostały więc wniesione środki trwałe, urządzenia a także pracownicy przypisani do tego pionu. W skład wydzielonej części przedsiębiorstwa (pionu lakierniczego) wchodziły dwie działki budowlane o łącznej powierzchni ok. 4.600m2 zabudowane halą produkcyjno-magazynową, a wydzielone geodezyjnie z istniejących działek stanowiących własność spółki dzielonej, droga wewnętrzna, #188; ogrodzenia, kotły gazowe, myjnia zanurzeniowa, narzędzia konieczne do pracy w branży lakierniczej np. krawędziarka, wykrawarka, stemple i matryce do wykrawarki, piec wypalający tunelowy, piec do wypalania proszkowego, piec olejowy, kabina do natrysku farbą proszkową, urządzenie napylające, prasa balansowa, prasa hydrauliczna, zgrzewarki, wkrętarka pistoletowa, wózki widłowe, regały magazynowe, aplikacja do lakierowania proszkowego, kabina do malowania, kompresor, stacja do uzdatniania wody, wyposażenie biura, komplety mebli, zestawy komputerowe, drukarki, serwery plików do sieci komputerowej, samochód ciężarowy. W skład wydzielonej części przedsiębiorstwa (pionu lakierniczego) weszły wierzytelności i zobowiązania związane z tą częścią przedsiębiorstwa, środki pieniężne konieczne do prowadzenia bieżącej działalności jak także dwunastu pracowników (jeden brygadzista, dwóch kierowników oraz 9 pracowników fizycznych lakierni) dysponujący fachową wiedzą i umiejętnościami praktycznymi koniecznymi w branży lakierniczej. Przeniesiono także zobowiązania związane z tą częścią (np. zobowiązania z zakresu prawa pracy, zobowiązania z tytułu użytkowania gruntów, zobowiązania z tytułu umów w zakresie dostaw towarów, itp.).

Tak więc pion odpowiedzialny za lakiernictwo wyodrębniony był w szczególności poprzez podległość służbową pracowników (kierowników, brygadzisty oraz pracowników fizycznych), a więc odrębne zarządzanie, jak także odrębne, sąsiadujące ze sobą pomieszczenia, odrębny sprzęt oraz maszyny oraz technologię produkcji (zespół składników majątkowych).

Z opisu sprawy wynika także, że ewidencja księgowa zdarzeń związanych z wyodrębnionym pionem lakierni prowadzona była na wydzielonych kontach księgowych w układzie rodzajowo - funkcjonalnym w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. W szczególności wyodrębnione były koszty związane bezpośrednio z zarządzaniem składnikami majątku, udział środków trwałych stanowił 89% w wartości majątku części przedsiębiorstwa. Ewidencja wartości początkowych środków trwałych i ewidencja umorzenia środków trwałych dotyczących wyodrębnianego pionu lakierniczego prowadzona była na oddzielnych kontach księgowych. Natomiast zobowiązania rejestrowane były na podstawie faktur obcych i były wspólne dla całej firmy.

Należy tutaj ponownie wskazać, iż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zatem zorganizowana część przedsiębiorstwa musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Odnosząc wyżej przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż wydzielony przez Wnioskodawcę pion lakierniczy posiadał cechy jakie wskazał Wnioskodawca i był w stanie samodzielnie prowadzić działalność lakierniczą, należy go więc uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji czynność przeniesienia tego pionu za wyłączoną spod działania ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Zgodnie z pytaniem Wnioskodawcy sformułowanym w piśmie z dnia 4 października 2010r. niniejsza interpretacja odnosi się tylko do części przedsiębiorstwa wydzielonej i przeniesionej do nowej spółki.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Zatem bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy miały powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje podatkowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.