INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2010 r. (data wpływu 25 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z tytułu niedoborów niezawinionych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z tytułu niedoborów niezawinionych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, którego podstawową działalnością jest dystrybucja stali. W ramach tej działalności importuje stal od zagranicznych kontrahentów, aby następnie sprzedać ją w kraju, jak również poza jego terytorium. Aby import stali odbywał się na korzystniejszych dla Wnioskodawcy warunkach, kontrahenci zagraniczni wymagają ustalenia zasad współpracy w wiążących strony kontraktach. Zgodnie z kontraktami „jeżeli masa ustalona w trakcie ponownego ważenia towarów na stacji rozładunku będzie różnić się o nie więcej niż 0,5% od masy w Kolejowych Listach Przewozowych, masę w Kolejowych Listach Przewozowych uważa się za ostateczną w rozliczeniach między stronami”. Kontrahenci zagraniczni uzależniają współpracę od akceptacji tego zapisu.

Kontrahenci zagraniczni, wysyłając stal Wnioskodawcy, ważą ją przed wysyłką wpisując uzyskaną wagę w Kolejowe Listy Przewozowe oraz wystawiają fakturę, w której wskazują uzyskaną w ten sposób wagę stali. Na podstawie faktury dokonywane jest zgłoszenie celne SAD oraz dokonywana jest zapłata za towar. Po dotarciu towaru do Wnioskodawcy stal jest ponownie ważona. Jeżeli waga stwierdzona przez Wnioskodawcę jest niższa od wskazanej na fakturze o mniej niż 0.5%, różnica ta zgodnie z kontraktem nie stanowi podstawy do reklamacji, ani jakiejkolwiek korekty ceny należnej kontrahentowi zagranicznemu za dostarczony towar.

W związku z powyższym w momencie stwierdzenia niedoboru mniejszego niż 0,5% sporządzany jest protokół z ustalenia niedoboru, w którym wykazywana jest różnica pomiędzy wagą stali wskazaną na fakturze a rzeczywistą wagą dostarczonej stali. Przyczyna powstania niedoborów nie jest znana Wnioskodawcy. Prawdopodobnie niedobory spowodowane są różnicą w tolerancji wag, bądź ważeniem stali w odmiennych warunkach atmosferycznych. Stwierdzony niedobór Wnioskodawca zalicza na podstawie protokołu w koszty uzyskania przychodu miesiąca, w którym niedobór został stwierdzony, natomiast rozliczając VAT (we wskazanej sytuacji) odlicza całą kwotę naliczonego podatku od towarów i usług wykazaną w zgłoszeniu celnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca prawidłowo odlicza naliczony podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, powstałe niedobory są niezależne od Wnioskodawcy, który zakupił stal z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Nie może się również domagać korekty ceny na podstawie stwierdzonych w opisanej sytuacji niedoborów. Biorąc zatem pod uwagę orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, wskazać należy, iż w sprawie C-37/95 Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje na podstawie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą jest zgodnie z pkt 2 ust. 2 ww. artykułu kwota wynikająca ze zgłoszenia celnego SAD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r.), z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:



1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu


1. z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;


2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca importuje stal, która przed wysyłką jest ważona i na podstawie tak uzyskanej wagi zagraniczny kontrahent wystawia Kolejowe Listy Przewozowe oraz fakturę, w oparciu o którą dokonywane jest zgłoszenie celne SAD i zapłata za towar. Po dotarciu towaru do Wnioskodawcy stal jest ponownie ważona. Jeżeli waga stwierdzona przez Wnioskodawcę jest niższa od wskazanej na fakturze o mniej niż 0.5%, różnica ta - zgodnie z podpisanym przez Strony kontraktem - nie stanowi podstawy do reklamacji, ani jakiejkolwiek korekty ceny należnej kontrahentowi zagranicznemu za dostarczony towar. W momencie stwierdzenia takiego niedoboru (mniejszego niż 0,5%) sporządzany jest protokół z ustalenia niedoboru, w którym wykazywana jest różnica pomiędzy wagą stali wskazaną na fakturze a rzeczywistą wagą dostarczonej stali. Przyczyna powstania niedoborów nie jest znana Wnioskodawcy, prawdopodobnie niedobory spowodowane są różnicą w tolerancji wag, bądź ważeniem stali w odmiennych warunkach atmosferycznych.

Warto w tym miejscu zauważyć, iż niedobory zawinione są to niedobory, które powstały na skutek niedopełnienia obowiązków przez osobę materialnie odpowiedzialną za powierzone jej mienie. Natomiast niedobory niezawinione to te, które powstały z przyczyn niezależnych od osób materialnie odpowiedzialnych. Niedobory te mogą powstać na skutek zdarzeń losowych np.: pożaru, kradzieży, powodzi, zalania, jak również wskutek transportu, braku prądu, złych warunków przechowywania itp. Są to przyczyny, na które osoba materialnie odpowiedzialna nie miała żadnego wpływu.

A zatem dochodzi do sytuacji, w której nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia. Przepisy ustawy o VAT nie regulują kwestii niedoborów niezawinionych. Zdaniem tut. Organu, w takiej sytuacji znajdzie zastosowanie orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji, gdy zakup danego towaru (stali) przez Wnioskodawcę będzie dokonany w celu wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to pomimo utraty (podczas transportu) danego towaru z przyczyn niezależnych od podatnika, pozostających poza jego kontrolą, t.j. w sposób przez niego niezawiniony (ze względu na np. różnice w tolerancji wag, bądź ważenie stali w odmiennych warunkach atmosferycznych), prawo Wnioskodawcy do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostanie zachowane, a tym samym nie będzie podstaw do dokonania korekty odliczonego podatku.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą jest kwota wynikająca ze zgłoszenia celnego SAD.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.