INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej oraz wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 - 2013 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej oraz wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 – 2013.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 7 czerwca 2010 r. prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie działalności usługowej związanej z administracyjną obsługą biura. Podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W dniu 17 czerwca 2010 r. zawarł Pan umowę z Powiatowym Urzędem Pracy o przyznanie jednorazowej dotacji inwestycyjnej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, którego Beneficjentem jest Powiatowy Urząd Pracy. Warunkiem otrzymania niniejszej dotacji był status bezrobotnego oraz rozpoczęcie działalności gospodarczej przed podpisaniem umowy z Urzędem Pracy. Powyższe warunki zostały przez Pana spełnione. Z treści umowy wynika, iż „dotacja polega na udzieleniu osobie fizycznej, która rozpoczęła działalność gospodarczą jednorazowego wsparcia kapitałowego ułatwiającego sfinansowanie pierwszych wydatków inwestycyjnych umożliwiających funkcjonowanie nowopowstałego przedsiębiorstwa, zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy...”. Dotacja jest przyznawana w oparciu o zasadę de minimis, zgodnie z § 31 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. z 2008 r. Nr 90 poz. 557 ze zm.).

Całkowita kwota dotacji stanowi 100% wydatków inwestycyjnych, tzn. 40.000 zł brutto i wypłacana jest w następujący sposób: zaliczka 80% kwoty dotacji, tj. 32.000 zł w terminie do 14 dni od podpisania umowy oraz płatność końcowa w formie refundacji poniesionych wydatków na realizację inwestycji w wysokości 20% kwoty dotacji, tj. 8.000 zł w terminie do 14 dni od dnia zatwierdzenia przez Powiatowy Urząd Pracy całościowego rozliczenia inwestycji objętej dotacją. Zgodnie z umową wydatkowanie dotacji musi być realizowane zgodnie z rozporządzeniem oraz przepisami ustawy prawo zamówień publicznych.

Ponadto w dniu 20 lipca 2010 r. zawarł Pan z Urzędem Pracy umowę o przyznaniu podstawowego wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, którego Beneficjentem jest Powiatowy Urząd Pracy. Przedmiotem umowy jest udzielenie przez Urząd Pracy podstawowego wsparcia pomostowego, przeznaczonego na wspomaganie w pierwszych sześciu miesiącach działalności gospodarczej. Pomoc ta udzielana jest również w oparciu o zasadę de minimis. Podstawowe wsparcie pomostowe udzielane jest przez okres pierwszych sześciu miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. od dnia 7 czerwca 2010 r. do dnia 6 grudnia 2010 r. Całkowita kwota pomocy na podstawowe wsparcie pomostowe wynosi 7.200 zł i wypłacana jest od 21 lipca 2010 r. w ratach miesięcznych w wysokości 1.200 zł. Następnie na mocy aneksu do umowy o przyznanie podstawowego wsparcia pomostowego z dnia 20 lipca 2010 r. przedłużono okres otrzymywania wsparcia pomostowego przez okres kolejnych sześciu miesięcy, tj. od 7 grudnia 2010 r. do 7 czerwca 2011 r. Całkowita kwota pomocy z tytułu otrzymywania przedłużonego wsparcia pomostowego wyniesie 6.000 zł i wypłacana będzie w ratach miesięcznych w wysokości 1.000 zł od 20 grudnia 2010 r.

Otrzymaną dotację przeznaczono na pokrycie kosztów zakupu środków trwałych takich jak np. komputer, samochód, wyposażenia oraz innych kosztów związanych z rozpoczętą działalnością dotyczących między innymi usług doradczych, usług księgowych, telekomunikacyjnych, paliwa itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja z Powiatowego Urzędu Pracy w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, finansowane niniejszą dotacją stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Uważa Pan, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „wolne od podatku są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.)." W związku z powyższym jednorazowa dotacja otrzymana z Urzędu Pracy jest zwolniona od opodatkowania podatkiem dochodowym, a co za tym idzie nie należy ujmować jej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23". Katalog kosztów wymienionych w art. 23 nie zawiera wydatków finansowanych środkami przyznanymi przez Urząd Pracy, stąd wydatki te można uznać za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z przytoczonym przepisem wydatki na wyposażenie oraz inne koszty między innymi: usługi doradcze, usługi księgowe czy telekomunikacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu, mimo, że zostały pokryte z dofinansowania.

Wyjątek stanowi nabycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, gdyż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.. ". Stąd nie stanowią kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, sfinansowane dotacją z Urzędu Pracy ani odpisy amortyzacyjne z tytułu ich zużycia. Powyższe stanowisko podziela Naczelnik Urzędu Skarbowego w piśmie z dnia 7 listopada 2005 roku, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2009 r. sygnatura IBPBI/1/415-723/09/BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują szereg zwolnień, którymi objęte zostały niektóre dotacje. Z dniem 1 stycznia 2010 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono przepis art. 21 ust. 1 pkt 137, w myśl którego zwalnia się od podatku dochodowego od osób fizycznych środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzieloną w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 24 września 2009 r. ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich, rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4.

Do środków europejskich zalicza się zatem:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:



1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2009-2014,
2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014,
3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;


3. środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:



1. Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej „Sekcja Gwarancji",
2. Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji,
3. Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż od 7 czerwca 2010 r. prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej otrzymał Pan wsparcie finansowe oraz wsparcie pomostowe w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 – 2013, projekt współfinansowany ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego. Środki otrzymane z dotacji przeznaczył Pan na zakup środków trwałych takich jak np. komputer, samochód, na wyposażenie oraz na inne wydatki związane z rozpoczętą działalnością gospodarczą dotyczące między innymi usług doradczych, księgowych, telekomunikacyjnych, na zakup paliwa itp. Przy czym, w treści wniosku nie podano, by podstawą przyznania dofinansowania był przepis art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.), ani też że środki przyznano Panu jako bezrobotnemu.

Mając na uwadze przedstawione uprzednio przepisy stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, natomiast otrzymane przez Pana świadczenia w części nieprzeznaczonej na cele inwestycyjne oraz wsparcie pomostowe stanowią przychód w świetle art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy i nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zatem wydatki sfinansowane z otrzymanego wsparcia finansowego w części nieprzeznaczonej na cele inwestycyjne, (tj. koszty zakupu wyposażenia) oraz związane z bieżącą działalnością firmy (np. wydatki na usługi doradcze, księgowe, telekomunikacyjne, na zakup paliwa itp.), jako wydatki sfinansowane z dochodu, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 137, nie mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22d ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego wynika więc, iż odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym (nie stanowiącym, jak wskazano przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

W odniesieniu do powołanych przez Pana w złożonym wniosku postanowień oraz interpretacji indywidualnej tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.