INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 1 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu przedsiębiorstwa - prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jako „korzystający”, zamierza zawrzeć z innym podmiotem zwanym „finansującym” umowę leasingu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w skład którego wchodzą środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym oraz grunty. Do zasadniczych elementów planowanej umowy leasingu należy oddanie do korzystania na czas oznaczony „korzystającemu” przez „finansującego” przedsiębiorstwa będącego jego własnością. Umowa przewiduje także, iż w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową, w tym zapłaty wszystkich rat leasingowych, „finansujący” przeniesie na „korzystającego” własność przedsiębiorstwa. Ponadto zawiera postanowienie, że zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, będzie dokonywał „korzystający”. „Finansujący” oświadczył, że zamierza potraktować leasing przedsiębiorstwa jak dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w terminie 7 dni od wydania przedmiotu leasingu, zamierza udokumentować ww. transakcję fakturą VAT, w której jako kwotę należną wykaże sumę rat leasingowych, jako podstawę opodatkowania – kwotę należną pomniejszoną o należny podatek, a jako podatek – iloczyn podstawy opodatkowania oraz stawki VAT właściwej w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku zajścia zdarzenia przyszłego Spółka nabędzie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury VAT, o której mowa w zdarzeniu przyszłym lub prawo do zwrotu różnicy między tym podatkiem naliczonym a podatkiem należnym...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie nabędzie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury VAT, o której mowa w zdarzeniu przyszłym, ani prawa do zwrotu różnicy między tym podatkiem naliczonym a podatkiem należnym. Dokonana przez „finansującego” kwalifikacja leasingu, jako dostawy towarów, jest w świetle art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, prawidłowa w odniesieniu do wchodzących w skład przedsiębiorstwa towarów, w tym środków trwałych. W odniesieniu do praw stanowiących wartości niematerialne i prawne, leasing będzie stanowił świadczenie usług. Niemniej jednak, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, transakcja zbycia przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Leasing przedsiębiorstwa stanowi właśnie zbycie przedsiębiorstwa i to zarówno w znaczeniu cywilnoprawnym (przejście własności przedsiębiorstwa na „korzystającego”), ekonomicznym, jak i w znaczeniu przyjętym przez ustawę o podatku od towarów i usług (zrównanie leasingu z dostawą towarów). Po powołaniu treści art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wskazała, że odpowiedź na zadane pytanie jest negatywna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi tego podatku i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl postanowień art. 88 ust. 3a pkt 2 powołanej ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zapis ten oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 rozumie się - w myśl ust. 9 powyższego artykułu - umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Z treści powyższych przepisów wynika, że leasing stanowi odpłatną dostawę towarów, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

• umowa leasingu jest zawarta na czas określony,
• odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, dokonuje korzystający,
• w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty, prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Powyższe wymogi mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden z nich nie został spełniony, a leasing nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" zawarte w ww. przepisie, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, co oznacza, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu, której przedmiotem będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Umowa przewiduje korzystanie przez Spółkę na czas oznaczony z przedsiębiorstwa. W następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową, w tym zapłaty wszystkich rat leasingowych, nastąpi przeniesie na Spółkę własności przedsiębiorstwa. Umowa zawiera również postanowienie, że zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa będzie dokonywał korzystający tj. Spółka.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że opisany w zdarzeniu przyszłym leasing stanowić będzie dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże w związku z tym, że przedmiotem tej dostawy będzie przedsiębiorstwo, znajdzie zastosowanie art. 6 pkt 1 ww. ustawy. Zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym Spółka – zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 powołanej ustawy - nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT, dokumentującej tą czynność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.