INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2010r. (data złożenia 5 stycznia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2011r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 19 ustawy obowiązek podatkowy w tym przypadku powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty lub zapłaty za zamówiony i wysłany towar. Wpłaty i przedpłaty wpływające do kasy lub na rachunek bankowy w trakcie miesiąca są fiskalizowane i zaliczane do podatku należnego danego miesiąca jednakże wpłaty wpływające na rachunek bankowy w ostatnim dniu miesiąca lub w dniu poprzedzającym dzień, w którym firma nie pracuje, np. ze względu na przypadający w tym dniu dzień wolny od pracy informacja o otrzymanych zapłatach jest dostępna dla pracowników dopiero w miesiącu następnym, bo wyciąg bankowy jest dopiero wtedy dostępny i wtedy dopiero jest możliwość dokonania fiskalizacji otrzymanych kwot.

W ten sposób z przyczyn opisanych powyżej podatek należny wynikający z raportu fiskalnego za dany miesiąc nie pokrywa się z podatkiem należnym obliczonym przy uznaniu za chwilę otrzymania zapłaty lub przedpłaty daty wyciągów bankowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będzie właściwym uznania za chwilę otrzymania przedpłaty lub zapłaty dnia w którym jest to technicznie możliwe... Czy przedpłaty lub zapłaty z wyciągu bankowego utworzonego w końcówce danego miesiąca, a który to wyciąg bank udostępnia w miesiącu następnym można zaliczyć do podatku należnego miesiąca następnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, chwilą otrzymania wpłaty lub przedpłaty jest chwila, w której Wnioskodawca może się o tym dowiedzieć. Ponieważ bank, wyciąg bankowy udostępnia w roboczym dniu następnym, zatem przedpłaty lub zapłaty z wyciągu z ostatniego roboczego dnia miesiąca fiskalizowane w pierwszym dniu roboczym miesiąca następnego może zaliczyć do podatku należnego miesiąca następnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 cyt. ustawy przez pojęcie sprzedaży należy rozumieć zarówno odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z powyższych przepisów zatem wynika, iż warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 111 ust. 9 powołanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określił w drodze rozporządzenia między innymi szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas:

pkt 1 – dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy,

pkt 2 – sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu, jak również prowadzić bieżącą kontrolę z zakresu prawidłowego i terminowego przekazu danych do archiwizacji w przypadku stosowania kas z elektronicznym zapisem kopii.

Przepis art. 19 ust. 1 ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towary lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Jednakże zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 6 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty – w przypadku dostawy wysyłkowej dokonywanej za zaliczeniem pocztowym.

Z kolei stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z zapisu art. 106 ust. 4 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wpłaty i przedpłaty wpływające do kasy lub na rachunek bankowy w trakcie miesiąca są fiskalizowane i zaliczane do podatku należnego danego miesiąca jednakże wpłaty wpływające na rachunek bankowy w ostatnim dniu miesiąca lub w dniu poprzedzającym dzień, w którym firma nie pracuje, np. ze względu na przypadający w tym dniu dzień wolny od pracy informacja o otrzymanych zapłatach jest dostępna dla pracowników dopiero w miesiącu następnym, bo wyciąg bankowy jest dopiero wtedy dostępny i wtedy dopiero jest możliwość dokonania fiskalizacji otrzymanych kwot.

Ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. W sytuacji braku możliwości wystawienia paragonu w dacie powstania obowiązku podatkowego, co ma miejsce w rozpatrywanej sprawie, paragon należy wystawić w pierwszym możliwym momencie po powstaniu tego obowiązku. Nie jest zatem dopuszczalna pełna dowolność w tym zakresie.

W praktyce zdarza się, iż podatnik (sprzedający) otrzymuje wyciągi bankowe z dokonaną wpłatą w późniejszym terminie niż dzień wpłaty, np. w przypadku, gdy płatność zostaje zaksięgowana na koncie sprzedającego w późnych godzinach nocnych lub innym czasie poza godzinami pracy sprzedającego, czy też z innych powodów. Jest to wtedy pierwszy dzień roboczy wznowienia pracy sprzedającego.

Reasumując, dopuszczalne jest zaewidencjonowanie otrzymanej płatności na kasie rejestrującej z chwilą otrzymania wyciągu bankowego, w przedmiotowej sprawie będzie to pierwszy dzień roboczy po wznowieniu pracy firmy. Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma te wyciągi w miesiącu następnym (po dacie wpłaty) również należy otrzymane płatności zaewidencjonować na kasie w dniu otrzymania wyciągu bankowego (tj. w pierwszym dniu roboczym po wznowieniu pracy firmy).

Należy mieć jednak na uwadze to, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy. Jednakże podkreślić trzeba, że techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych transakcji, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie zobowiązania podatkowego. Podatnik jest bowiem obowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do naruszenia obowiązku podatkowego.

Stąd też, gdy opisane przez Wnioskodawcę okoliczności mają miejsce na przełomie miesiąca, mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której dokonane wpłaty nie pokrywałyby się z miesiącem powstania obowiązku podatkowego (np. gdy wpłata wpłynęła w czerwcu i dotyczy usługi z tytułu której obowiązek podatkowy powstał w tym miesiącu, a Wnioskodawca dowiedział się o niej w miesiącu lipcu).

Celem wiec dokonania prawidłowego rozliczenia obrotu i kwot podatku należnego, konieczne jest dodanie obrotu i kwot podatku należnego do raportu okresowego miesiąca, w którym ta płatność miała miejsce bowiem jest to miesiąc powstania obowiązku podatkowego oraz jednoczesne pomniejszenie o te wartości danych wynikających z raportu okresowego za miesiąc, w którym Wnioskodawca pozyskał informację o dokonanej wpłacie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedpłaty lub zapłaty z wyciągu z ostatniego roboczego dnia miesiąca fiskalizowane w pierwszym dniu roboczym miesiąca następnego może zaliczyć do podatku należnego miesiąca następnego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.