INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura –17 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych znajdujących się za granicą przez obywatela Indii przebywającego na terytorium Polski na podstawie zezwolenia na pobyt na czas określony - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych znajdujących się za granicą przez obywatela Indii przebywającego na terytorium Polski na podstawie zezwolenia na pobyt na czas określony.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem Indii zamieszkującym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie decyzji o zezwoleniu na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonemu na podstawie zawarcia związku małżeńskiego z obywatelką polską. W pierwszej połowie 2011r. ojciec wnioskodawcy zamieszkały w Indiach, obywatel Indii, chce mu przekazać środki pieniężne na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie notarialnej w Indiach. Środki te zostaną przekazano częściowo gotówką, częściowo przelewem. Część środków pieniężnych, otrzymanych jako wyżej opisana darowizna, wnioskodawca planuje przesłać w formie przelewu lub przywieźć w gotówce do Polski. Zarówno przelew, jak i gotówka, zostaną przekazane do Polski jako darowizna od ojca wnioskodawcy (tytuł przelewu lub zgłoszenie przewozu dewiz/środków walutowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki przekazane wnioskodawcy przez ojca tytułem darowizny podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn...

Czy dotyczy to zarówno części darowizny przekazanej do Polski, jak i części „pozostawionej” w Indiach...

Czy należy dokonać zgłoszenia nabycia ww. darowizny w odpowiednim urzędzie skarbowym...

Zdaniem wnioskodawcy, ww. darowizna nie podlega przepisom art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż przedmiot darowizny nie znajduje się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast na podstawie art. 3 ww. ustawy wyżej opisana darowizna nie podlega opodatkowaniu ponieważ zarówno darczyńca (obywatel Indii, pobyt stały w Indiach) jak i obdarowany (obywatel Indii, zamieszkały na czas oznaczony w Polsce) nie są obywatelami polskimi oraz nie posiadają prawa stałego pobytu w Polsce.

W ocenie wnioskodawcy nie jest konieczne zgłoszenie nabycia środków pieniężnych tytułem darowizny, gdyż zostanie sporządzona umowa darowizny w formie aktu notarialnego (art. 4a ust. 4 pkt 2 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 93 poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 2 tej ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust.1 ww. ustawy podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak z powyższych przepisów wynika nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca nie był obywatelem polskim lub nie miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub,
• nabywane rzeczy ruchome znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w dniu nabycia zarówno darczyńca jak i obdarowany nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Uogólniając powyższe należy stwierdzić, że ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne - normujące odmienne stany faktyczne – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej. Drugi stan prawny określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca jako wiodącą przyjął zasadę domicylu, zgodnie z którą obowiązek podatkowy ciąży na osobie mającej stałe miejsce zamieszkania w Polsce, nawet gdy chodzi o nabycie rzeczy lub praw majątkowych za granicą. Drugą zaś z zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania jest zasada obywatelstwa, stosownie do której obowiązek podatkowy powstaje z momentem otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawca jest obywatelem Indii, zamieszkującym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie decyzji o zezwoleniu na zamieszkanie na czas oznaczony. Zezwolenie to zostało udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego z obywatelką polską. Ojciec wnioskodawcy, zamieszkały w Indiach, obywatel Indii, chce mu przekazać środki pieniężne na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie notarialnej w Indiach. Część tych środków wnioskodawca planuje przesłać w formie przelewu lub przywieźć w gotówce do Polski.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że przedmiotowa darowizna środków pieniężnych, która będzie dokonana w Indiach, pomiędzy obywatelami Indii nie mającymi miejsca stałego pobytu na terytorium Polski nie będzie podlegała opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 powyższej ustawy, gdyż przedmiot darowizny nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne nabyte tytułem umowy darowizny sporządzonej w Indiach nie będą podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn również na podstawie art. 2 ww. ustawy, jeżeli obdarowany (nabywca) w chwili zawarcia umowy darowizny nie będzie obywatelem polskim) i nie będzie miał w chwili zawarcia umowy darowizny miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. będzie przebywał w Polsce na czas oznaczony jedynie na podstawie stosownego, ww. zezwolenia. Podkreślić bowiem należy, iż przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na czas oznaczony - na podstawie stosownego zezwolenia - nie można utożsamiać z miejscem stałego pobytu. Przepis art. 3 powołanej wyżej ustawy o podatku od spadków i darowizn, z uwagi na to, że dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy nabywane rzeczy ruchome znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia zarówno darczyńca jak i obdarowany nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż przedmiotowa darowizna ma być dokonana na terytorium Indii, a jej przedmiotem będą środki pieniężne, które nie znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn jednakże nie dlatego, że przedmiotowa darowizna nie wypełnia dyspozycji art. 1 i art. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ale dlatego, że nie będą spełnione warunki art. 2 ww. ustawy.

Wobec tego w przedmiotowej sprawie nie jest konieczne zgłoszenie do urzędu skarbowego nabycia środków pieniężnych tytułem ww. darowizny, niezależnie od tego czy umowa ta zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego, czy też nie i czy darczyńca i obdarowany należą do pierwszej grupy podatkowej oraz czy środki te zostaną przekazane do Polski czy „pozostaną” w Indiach.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, choć z innych przyczyn niż wskazano w zajętym przez niego stanowisku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.