INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia poniesionych nakładów inwestycyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia poniesionych nakładów inwestycyjnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.) będący odpowiedzią na wezwanie z dnia 17 listopada 2010 r. znak IBPBI/1/415-916/10/WRz, IBPP3/443-713/10/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Na mocy ugody zawartej w dniu 01.02.2010 r. zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Miastem Wnioskodawca otrzymał kwotę 62.915,13 zł tytułem zwrotu nakładów za wartość składnika budowlanego poniesionego na nieruchomości położonej w G. W roku 1974 Wnioskodawca wybudował z własnych środków płatniczych poniesionych, pawilon handlowy z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej – na gruncie stanowiącym własność Miasta. W związku z wypowiedzeniem przez Miasto umowy dzierżawy gruntu Wnioskodawca zmuszony był dokonać likwidacji działalności handlowej. Jako zwrot poniesionych nakładów na budowę wspomnianego budynku Wnioskodawca otrzymał ww. kwotę.

Nakłady poniesione na budowę nie były nigdy przez Wnioskodawcę wliczane w koszty uzyskanego przychodu. Wnioskodawca nie dokonywał również amortyzacji ww. budynku. Przez cały okres prowadzenia działalności Wnioskodawca był opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Nie był nigdy płatnikiem podatku VAT. Obecnie Wnioskodawca dalej prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym (działalność handlowa opodatkowana 3%). Przedmiotowy budynek nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. kwota podlega podatkowi VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na piśmie z dnia 26 czerwca 2007 r. wydanym przez Izbę Skarbową, sytuacja Wnioskodawcy jest zbliżona z sytuacją o której mowa w przedmiotowym piśmie, a zatem w sytuacji Wnioskodawcy nie powstał przychód, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawca może ze zwolnienia jakie daje art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy skorzystać. Wobec powyższego zwrot nakładów nie podlega również opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna odnosi się do kwestii ustalenia czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota wynagrodzenia tytułem zwrotu poniesionych nakładów na budowę pawilonu handlowego stanowi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Interpretacja nie dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego do ww. czynności, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel – art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”, i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na dzierżawionym od Miasta gruncie wybudował w 1974 roku z własnych środków pawilon handlowy przeznaczony na prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z wypowiedzeniem przez Miasto umowy dzierżawy gruntu Wnioskodawca zmuszony był zlikwidować działalność handlową. Na mocy ugody z dnia 1 lutego 2010 r. pomiędzy Miastem a Wnioskodawcą, Wnioskodawca otrzymał kwotę 62.915,13 zł tytułem zwrotu nakładów za wartość składnika budowlanego poniesionego na dzierżawionej nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przez cały okres prowadzenia działalności był opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Obecnie również prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym (dalej jest to działalność handlowa – opodatkowana 3%). Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione na cudzym gruncie stanowią z definicji część składową gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który wybudował taki obiekt posadowiony na cudzym gruncie, ponosząc nakłady inwestycyjne, nie może go sprzedać, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Niemnej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy), a więc nie uzależnia dostawy towarów od tytułu własności dostarczanych towarów. Należy zatem stwierdzić, iż zbycie nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na wybudowanie pawilonu handlowego na cudzym gruncie nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębna rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy), która mogłaby stanowić towar. Zatem zbycie nakładów w postaci pawilonu handlowego poniesionych na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego.

Z kolei przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywane świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest także określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to musi być wyrażone w pieniądzu. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony zaistniały stan faktyczny należy uznać, iż Wnioskodawca przenosząc prawo do poniesionych nakładów na budowę pawilonu handlowego dokonuje świadczenia usług a w zamian za wykonaną usługę otrzymuje wynagrodzenie ustalone ugodą.

Jednakże warunkiem opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej przesłanek, jest to by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże prowadzona przez niego działalność handlowa wypełnia definicję działalności gospodarczej, która to w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Mając na uwadze, że prowadzona działalność handlowa wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT to w świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy Wnioskodawcę należy uznać za podatnika.

Tym samym Wnioskodawcę należy uznać za podatnika, dokonującego przeniesienia prawa majątkowego do poniesionych nakładów na budowę pawilonu handlowego na podmiot wydzierżawiający mu grunt pod pawilon za wynagrodzeniem określonym ugodą. Zatem Wnioskodawca dokonuje odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że zwrot nakładów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Niemniej jednak należy wskazać, że pomimo, iż czynność opisaną we wniosku należy uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w przedmiotowej sprawie może znaleźć zastosowanie zwolnienie podmiotowe określone przez ustawodawcę w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT po spełnieniu przesłanek zawartych w tym przepisie. Jednakże zastosowanie powyższego zwolnienia w przedmiotowej sprawie pozostaje poza sferą odpowiedzi na niniejszy wniosek bowiem nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Dodatkowo informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.