INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko dziennego domu Pomocy Społecznej, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pomocy społecznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pomocy społecznej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 28 marca 2011 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca został powołany zgodnie z uchwałą RM z dnia 24 listopada 1999 r. i działa jako jednostka budżetowa. Zgodnie ze statutem realizuje zadania wynikające z przepisów ustawy o pomocy społecznej między innymi: zapewnia opiekę i stwarza odpowiednie warunki do pobytu dziennego osobom, które za względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają aktywizacji i pomocy w organizacji życia bez zmiany miejsca zamieszkania.

Zgodnie z § 1 Uchwały Rady Miasta z dnia 25 marca 2009 r. w sprawie organizacji oraz szczegółowych zasad podnoszenia odpłatności za pobyt w ośrodku wsparcia - Dziennym Domu Pomocy Społecznej, osoby korzystające z pobytu w DDPS mają prawo do korzystania z pełnej oferty, tzn. uczestnictwa we wszystkich zajęciach organizowanych na terenie placówki oraz z wyżywienia. Zgodnie ze statutem i ww. uchwałą z wyżywienia w DDPS mogą korzystać odpłatnie również emeryci i renciści nie będący podopiecznymi placówki.

Zasady ponoszenia odpłatności za wydawane w DDPS posiłki reguluje Uchwała Rady Miasta z dnia 25 marca 2009 r. w sprawie organizacji oraz szczegółowych zasad podnoszenia odpłatności za pobyt w ośrodku wsparcia - Dziennym Domu Pomocy Społecznej.

Działalność Dziennego Domu Pomocy Społecznej finansowana jest z budżetu gminy w ramach zadań własnych gminy.

W roku 2010 według stanu na dzień 30 grudnia 2010 r. jednostka osiągnęła dochód z wyżywienia w wysokości 363. 838, 84 zł.

W złożonym w dniu 28 marca 2011 r. uzupełnieniu do wniosku, Zainteresowany oświadczył, iż głównym celem prowadzenia stołówki na rzecz osób potrzebujących, tj. emerytów, rencistów, osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności oraz podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie skierowanych na podstawie decyzji administracyjnej Dyrektora MOPR w ramach programu „Pomoc Państwa w zakresie dożywiania” nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu.

Stołówka w Dziennym Domu Pomocy Społecznej jest prowadzona przez personel DDPS-u dla osób wyżej wymienionych, nie stanowi odrębnego podmiotu gospodarczego i jest ściśle związana ze statutową działalnością placówki.

Zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z dnia 25 marca 2009 r. podstawę odpłatności za wyżywienie (śniadanie, obiad, kolacja) stanowi koszt surowców zużytych do przygotowania posiłku (koszt wsadu) - ustalony jako stawka dzienna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadzona stołówka na rzecz osób potrzebujących, tj. emerytów, rencistów, osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności oraz podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie skierowanych na podstawie decyzji administracyjnej Dyrektora MOPR w ramach programu „Pomoc Państwa w zakresie dożywiania” może być zakwalifikowana zgodnie z PKD 8810Z jako usługa zwolniona od podatku od towarów i usług - art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a...

Zdaniem Wnioskodawcy, Dzienny Dom Pomocy Społecznej prowadzi stołówkę na rzecz osób potrzebujących, tj. emerytów, rencistów, osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności oraz podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie skierowanych na podstawie decyzji administracyjnej Dyrektora MOPR w ramach programu „Pomoc Państwa w zakresie dożywiania” może być zakwalifikowana zgodnie z PKD 8810Z. Stołówka nie stanowi odrębnego podmiotu gospodarczego i jest prowadzona przez personel Dziennego Domu Pomocy Społecznej.

W opinii Zainteresowanego, usługi prowadzone przez DDPS działający jako ośrodek wsparcia mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.) oraz zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, wprowadzonym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   
   

Zgodnie z ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), art. 43 ust. 1 pkt 22 otrzymał brzmienie „usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez”.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca został powołany zgodnie z uchwałą Rady Miasta i działa jako jednostka budżetowa. Zgodnie ze statutem realizuje zadania wynikające z przepisów ustawy o pomocy społecznej m. in. zapewnia opiekę i stwarza odpowiednie warunki do pobytu dziennego osobom, które za względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają aktywizacji i pomocy w organizacji życia bez zmiany miejsca zamieszkania. Zgodnie z Uchwałą Rady Miasta osoby korzystające z pobytu w Dziennym Domu Pomocy Społecznej mają prawo do korzystania z pełnej oferty, tzn. uczestnictwa we wszystkich zajęciach organizowanych na terenie placówki oraz z wyżywienia. Zgodnie ze statutem oraz uchwałą, z wyżywienia w DDPS mogą korzystać odpłatnie również emeryci i renciści nie będący podopiecznymi placówki. Działalność Wnioskodawcy finansowana jest z budżetu gminy w ramach zadań własnych gminy.

W roku 2010 według stanu na dzień 30 grudnia 2010 r. jednostka osiągnęła dochód z wyżywienia w wysokości 363. 838, 84 zł.

Ponadto, Zainteresowany oświadczył, iż głównym celem prowadzenia stołówki na rzecz osób potrzebujących, tj. emerytów, rencistów, osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności oraz podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie skierowanych na podstawie decyzji administracyjnej Dyrektora MOPR w ramach programu „Pomoc Państwa w zakresie dożywiania” nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu.

Stołówka w Dziennym Domu Pomocy Społecznej jest prowadzona przez personel DDPS-u dla osób wyżej wymienionych, nie stanowi odrębnego podmiotu gospodarczego i jest ściśle związana ze statutową działalnością placówki. Podstawą odpłatności za wyżywienie (śniadanie, obiad, kolacja) stanowi koszt surowców zużytych do przygotowania posiłku.

Na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 ze zm.), osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być przyznane usługi opiekuńcze, specjalistyczne usługi opiekuńcze lub posiłek, świadczone w ośrodku wsparcia.

W myśl art. 51 ust. 4 ww. ustawy, ośrodkiem wsparcia, o którym mowa w ust. 1-3, może być ośrodek wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, dzienny dom pomocy, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, schronisko i dom dla bezdomnych oraz klub samopomocy.

Dom pomocy społecznej – art. 55 ust. 1 cyt. ustawy – świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, zwanych dalej „mieszkańcami domu”.

Dom pomocy społecznej może również świadczyć usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób w nim niezamieszkujących – art. 55 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej.

Usługi opiekuńcze obejmują – zgodnie z art. 50 ust. 3 ww. ustawy – pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.

Z kolei specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem zawodowym – art. 50 ust. 4 cyt. ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług mogą korzystać usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej wykonywane m. in. przez ośrodki wsparcia. Ośrodkiem wsparcia jest dzienny dom pomocy, który może świadczyć usługi bytowe, opiekuńcze i edukacyjne dla osób w nim zamieszkujących oraz usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób w nim niezamieszkujących.

Reasumując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na prowadzeniu stołówki na rzecz osób potrzebujących tj. emerytów, rencistów, osób z orzeczonym stopniem niepełnosprawności oraz podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie skierowanych na podstawie decyzji administracyjnej Dyrektora MOPR w ramach programu „Pomoc Państwa w zakresie dożywiania” mogą korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit a. ustawy.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.