Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1773/10/MO
z 2 marca 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-1773/10/MO
Data
2011.03.02
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przychody
Słowa kluczowe
dokumentacja
dokumentacja
niedostateczna kapitalizacja
niedostateczna kapitalizacja
odsetki
odsetki
pożyczka
pożyczka
sporządzenie dokumentacji podatkowej
sporządzenie dokumentacji podatkowej
umowa
umowa
Istota interpretacji
Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka obowiązana będzie do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6)
Wniosek ORD-IN 5 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Organu 02 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a Ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6) - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 02 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a Ustawy o CIT. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Spółka z o.o. (zwana dalej „Spółką" lub „Wnioskodawcą") planuje podpisać porozumienie o zarządzaniu środkami pieniężnymi ze Spółką A. A. jest spółką prawa niemieckiego i posiada w Niemczech rezydencje podatkową. Strony porozumienia należą do Koncernu (grupy). Strony porozumienia są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniami porozumienia A. będzie prowadziła dla Spółki wewnętrzne konto jako konto bieżące (finansowe konto koncernowe) za pośrednictwem którego będą przekazywane środki depozytowe i kredytowe pomiędzy stronami porozumienia. Na podstawie porozumienia Spółka zamierza korzystać ze środków należących do Koncernu w celu poprawy płynności finansowej i obniżenia kosztów pozyskania finansowania, poprzez zastąpienie kredytów od podmiotów zewnętrznych pożyczką od podmiotu należącego do grupy. Zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi, umowy nienazwanej, ma na celu zapewnienie konkurencyjności koncernu poprzez uzyskanie optymalnego finansowania. Finansowanie Koncernu i zabezpieczenie jego płynności finansowej, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności finansowej i zabezpieczeniu płynności dla poszczególnych spółek traktowane jest jako zadanie centralne. Zestawienie i zarządzanie kontami finansowymi koncernu służy realizacji wewnętrznych i zewnętrznych przepływów pieniężnych. Uczestnicząc w systemie wspólnego zarządzania środkami pieniężnymi Spółka uzyska potrzebne jej środki w odpowiedniej wysokości w każdej chwili i bez konieczności wyceny i ustanawiania zabezpieczeń dla potrzeb kredytu. System zarządzania środkami pieniężnymi pozwoli na polepszenie płynności finansowej Spółki w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również zmniejszenie kosztów finansowania zewnętrznego. Spółka będzie uczestniczyć w procesie od momentu faktycznego włączenia do systemu. Szczegóły dotyczące koncernowego konta finansowego zgodnie z postanowieniami porozumienia zawiera Dyrektywa Koncernu d.s. Finansów (zwana dalej dyrektywą). Zgodnie z dyrektywą strony porozumienia zamierzają przyjąć, że „koncernowe konta finansowe są oprocentowane. Gdy spółka koncernowa udostępnia środki pieniężne, przysługuje jej roszczenie o odsetki, o ile na jej finansowym koncie koncernowym figuruje saldo na plus. W przeciwnym razie A. przysługuje roszczenie z tytułu odsetek wobec spółki koncernowej. Odsetki na finansowym koncie koncernowym oblicza się co miesiąc z dokładnością do dnia na bazie 360 dni oprocentowania w skali roku. Obowiązuje stopa procentowa zależna od sytuacji na rynku pieniężnym (np. EURIBOR lub LIBOR dla walut obcych), która spełnia wymogi porównania z obcymi oprocentowaniami." Porozumienie zawiera się na czas nieokreślony. A. staje się de facto bankiem spółki koncernowej i na czas trwania porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi zasadniczo przyjmuje zobowiązanie do utrzymania płynności spółki koncernowej – z zastrzeżeniem ewentualnych praw do zawieszenia lub wypowiedzenia usługi zgodnie z porozumieniem o zarządzaniu środkami pieniężnymi. Ani zawarcie porozumienia o zarządzaniu środkami płynnymi ani udział w systemie nie stanowią gwarancji egzystencji spółki koncernowej lub zobowiązania A. do jej finansowania w okresie po zakończeniu porozumienia o zarządzaniu środkami pieniężnymi względnie po zakończeniu wykonywania usługi zarządzania środkami pieniężnymi. Wszelkie rozliczenia w ramach struktury będą odbywać się w walucie obcej. Jeżeli za dany dzień na walutowym rachunku bieżącym Spółki wystąpi saldo ujemne, Spółka będzie obciążana z tego tytułu odsetkami debetowymi. Za naliczanie i rozliczanie odsetek opisanych w punkcie powyżej odpowiedzialny będzie wyłącznie A. Rozliczenie odbywa się raz na miesiąc. A. jest zobowiązana do informowania uczestników o kwocie odsetek kredytowych będących rezultatem dziennych operacji na Rachunku Rozliczeniowym. Przy pobieraniu środków dodatkowo pobiera się opłatę z tytułu repartycji kosztów refinansowania. Jej wielkość zależy od kosztów refinansowania w celu zabezpieczenia płynności koncernu A., którą zapewnia odpowiednie mieszanie krótko- i długoterminowych instrumentów finansowych. Ustalaną na tej podstawie stawkę oprocentowania kosztów refinansowania przeciwstawia się średniej miesięcznej stawce oprocentowania finansów koncernu; różnica stanowi stawkę oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania. Opłatę z tytułu kosztów refinansowania oblicza się tymczasowo na podstawie średniego miesięcznego wykorzystania (pobrania) środków każdorazowo według ostatniej ustalonej stawki oprocentowania opłaty z tytułu kosztów refinansowania za okres miesiąca. Później raz na kwartał ustala się i rozlicza rzeczywistą opłatę z tytułu kosztów refinansowania. Może to spowodować albo dodatkowe obciążenie albo uznanie finansowego konta koncernowego. W początkowym etapie opisywanego porozumienia Spółka zamierza korzystać z kredytowania przez A. Poziom wykorzystanych środków będzie rejestrowany na koncie koncernowym prowadzonym przez A. Z tytułu korzystania ze środków udostępnionych w ramach systemu Spółka będzie obciążana odsetkami zgodnie z wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy oraz kosztami obsługi systemu, o których mowa powyżej. Na tym etapie obsługa systemu będzie dokonywana za pomocą przelewów dokonywanych manualnie przez A. i Spółkę. Istotne elementy opisu stanu faktycznego zostały również zawarte we własnym stanowisku w sprawie, w którym wskazano, iż A. nie jest spółką powiązaną w rozumieniu art. 11 ustawy CIT. W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie: Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka obowiązana będzie do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy CIT... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 6) Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takich transakcji uwzględniającej aspekty wymienione w punktach 1-6 tego ustępu. W świetle art. 11 ust. 1 i 4 ustawy CIT, podmiot gospodarczy jest powiązany z innym podmiotem, jeżeli:
Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż aby mógł powstać wymóg sporządzania wspomnianej dokumentacji podatkowej, konieczne jest jednoczesne ziszczenie się dwóch warunków:
Przepisy prawa podatkowego, podobnie jak przepisy prawa cywilnego, nie definiują pojęcia transakcji. Można zatem uznać, iż nie posiada ono definicji legalnej. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego (według Słownika Języka Polskiego) transakcja to „operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług" lub „ umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy". Ponieważ, jak wynika z opisu stanu faktycznego, A. nie jest jednostką powiązaną w rozumieniu art. 11 ustawy CIT ze Spółką (czyli z drugą stroną transakcji) nie zostanie spełniony drugi z dwóch wspomnianych wyżej warunków, od którego zaistnienia zależy obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 ustawy CIT, z tytułu wynagrodzenia za świadczoną na rzecz Spółki usługi zarządzania środkami pieniężnymi. Mając na uwadze powyższe, obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy CIT nie wystąpi również w zakresie wynagrodzenia dla A. za świadczone na rzecz Spółki usługi pośrednictwa finansowego, nawet jeśli roczna kwota transakcji przekroczy 30 tysięcy Euro. Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe; m.in.:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonych we wniosku pytań Nr 1–5 i 7, wydano odrębne interpretacje. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.