INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2010r. (data wpływu 9 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przeliczenia kwot wykazanych na fakturze w EURO na złote – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości przeliczenia kwot wykazanych na fakturze w EURO na złote.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wystawia faktury VAT w walucie EUR dla kontrahentów krajowych.

Na fakturze są widoczne dane identyfikujące sprzedawcę i nabywcę, nr kolejny faktury, data wystawienia faktury, data sprzedaży, termin zapłaty, nazwy towarów/usług stanowiących pozycje na fakturze i odnoszące się do nich: jednostka miary, ilość, cena jednostkowa w EUR, wartość netto w EUR, stawka VAT, wartość VAT w EUR, wartość brutto w EUR. Podsumowanie na fakturze występuje dla pozycji wyrażonych w EUR w podziale na wartość netto, stawkę VAT, wartość VAT, wartość brutto.

Na fakturze podawany jest zastosowany do przeliczenia kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Należność do zapłaty jest wyrażona w EUR.

Sposób przeliczania kwot w EUR na PLN występujący w podsumowaniu przeliczonym na złotówki (w podziale na wartość netto, stawkę VAT, wartość VAT, wartość brutto) jest następujący:

Cena jednostkowa netto w walucie EUR każdej pozycji towaru/usługi na fakturze jest przeliczana wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Cena jednostkowa danej pozycji po przeliczeniu na PLN jest zaokrąglana do pełnego złotego w górę dla końcówki większej lub równej 0,50 zł lub jest zaokrąglana do pełnego złotego w dół dla końcówki mniejszej niż 0,50 zł.

Cena w PLN po zaokrągleniu x ilość towaru/usługi = wartość netto w PLN.

Z wartości netto PLN danej pozycji na fakturze jest wyliczany VAT 22%. Wyliczony VAT podlega zaokrągleniu wg ww. zasad.

W podsumowaniu faktury łączna kwota wartości netto i VAT wyrażonych w PLN jest sumą wartości netto i kwot VAT-u z danych pozycji na fakturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeliczeniu na PLN powinna podlegać końcowa suma VAT wyrażona w EUR na fakturze, czy poszczególne pozycje faktury powinny być przeliczane na PLN wg wyżej opisanego sposobu...

Przyjęty w Spółce sposób kalkulacji sprawia, że kwota podatku VAT wyrażona w podsumowaniu w EUR przeliczona wg kursu wskazanego na fakturze może się różnić o kilka groszy od wartości VAT wyrażonego w PLN na fakturze.

Czy faktury wystawiane wg wyżej opisanego sposobu są poprawne i kwota podatku VAT należnego jest wyliczona prawidłowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury wystawiane są poprawnie, sposób przeliczania wartości w walucie na złotówki nie został sprecyzowany w przepisach. Kwoty podatku są wykazywane w złotych zgodnie z § 5 pkt 6 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur oraz danych, które powinny zawierać, uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337, ze zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Ponadto, w myśl § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia, sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

W § 5 ust. 6 rozporządzenia wskazano, iż kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca wystawia faktury VAT w walucie EUR dla kontrahentów krajowych. Na fakturze są widoczne dane identyfikujące sprzedawcę i nabywcę, nr kolejny faktury, data wystawienia faktury, data sprzedaży, termin zapłaty, nazwy towarów/usług stanowiących pozycje na fakturze i odnoszące się do nich: jednostka miary, ilość, cena jednostkowa w EUR, wartość netto w EUR, stawka VAT, wartość VAT w EUR, wartość brutto w EUR. Podsumowanie na fakturze występuje dla pozycji wyrażonych w EUR w podziale na wartość netto, stawkę VAT, wartość VAT wartość brutto.

Na fakturze podawany jest zastosowany do przeliczenia kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Należność do zapłaty jest wyrażona w EUR.

Sposób przeliczania kwot w EUR na PLN występujący w podsumowaniu przeliczonym na złotówki (w podziale na wartość netto, stawkę VAT, wartość VAT, wartość brutto) jest następujący:

Cena jednostkowa netto w walucie EUR każdej pozycji towaru/usługi na fakturze jest przeliczana wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Cena jednostkowa danej pozycji po przeliczeniu na PLN jest zaokrąglana do pełnego złotego w górę dla końcówki większej lub równej 0,50 zł lub jest zaokrąglana do pełnego złotego w dół dla końcówki mniejszej niż 0,50 zł.

Cena w PLN po zaokrągleniu x ilość towaru/usługi = wartość netto w PLN.

Z wartości netto PLN danej pozycji na fakturze jest wyliczany VAT 22%. Wyliczony VAT podlega zaokrągleniu wg ww. zasad.

W podsumowaniu faktury łączna kwota wartości netto i VAT wyrażonych w PLN jest sumą wartości netto i kwot VAT-u z danych pozycji na fakturze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy przeliczeniu na złote powinna podlegać końcowa suma podatku VAT wyrażona w EURO na fakturze, czy przeliczane powinny być poszczególne pozycje towaru/usługi wykazane na fakturze.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż ustawodawca dopuścił możliwość określenia kwoty należności w fakturze VAT w walucie obcej, narzucając zarazem obowiązek wykazania kwoty podatku w złotych. Ponieważ cytowany wyżej przepis § 5 ust. 3 rozporządzenia dopuszcza określenie w fakturze kwot podatku dotyczących wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w fakturze, zatem za dopuszczalne należy również uznać przeliczenie przez Wnioskodawcę kwot podatku z poszczególnych pozycji faktury i ustalenie łącznej kwoty podatku w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku przeliczonych na złote.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy i postępowanie Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Za nieprawidłowy należało jednak uznać sposób zaokrąglania przez Wnioskodawcę przeliczanych na fakturze cen jednostkowych poszczególnych pozycji towaru/usługi oraz wyliczonej kwoty podatku VAT. Ze stanu faktycznego wynika bowiem, że zaokrąglenia tego Wnioskodawca dokonuje do pełnego złotego w górę dla końcówki większej lub równej 0,50 zł lub do pełnego złotego w dół dla końcówki mniejszej niż 0,50 zł. Z przepisu § 5 ust. 6 rozporządzenia wynika natomiast, że kwoty wykazywane na fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza. Przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób zaokrąglania jest zatem nieprawidłowy.

Za nieprawidłowy należało również uznać przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób przeliczenia przez Wnioskodawcę kwot wyrażonych na fakturze w EURO według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Zgodnie bowiem z cytowanymi wyżej przepisami art. 31a ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, według kursu średniego Euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury przelicza się kwoty określone w Euro na fakturze wystawionej przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawionej w przewidzianym przepisami terminie. Natomiast w pozostałych przypadkach kwoty wyrażone w EURO w fakturach wystawionych dla krajowego kontrahenta przelicza się na złote według kursu średniego EURO ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli zatem przedmiotowe faktury nie zostały wystawione przed powstaniem obowiązku podatkowego, Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania według kursu średniego EURO ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Mimo zatem tego, że zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT w wielu przypadkach obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury i kurs średni EURO ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego jest tożsamy z kursem średnim EURO ogłoszonym przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, nie można powiedzieć, że generalnie w przedmiotowej sprawie kwoty wyrażone w EURO przelicza się według kursu średniego EURO ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. W przypadkach bowiem, gdy faktura nie zostałaby wystawiona w terminie, albo w przypadku dokumentowania fakturą VAT towarów i usług dla których określono inny moment powstania obowiązku podatkowego niż dzień wystawienia faktury, przeliczenie na fakturze kwot wyrażonych w EURO według kursu średniego EURO ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury spowodowałoby naruszenie przepisu art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.

Oceniając zatem całościowo, za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że faktury wystawiane są prawidłowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.