Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-742/12/PST
z 15 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (21 grudnia 2012 r. data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych dotyczącej kwalifikacji prawnej wydatków związanych z przebudową linii energetycznej do kosztów uzyskania przychodów oraz określenia momentu zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych dotyczącej kwalifikacji prawnej wydatków związanych z przebudową linii energetycznej do kosztów uzyskania przychodów oraz określenia momentu zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obrocie takimi towarami jak, między innymi: cement, węgiel, brykiet torfowy, płyty drewnopochodne. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych Spółka posiada kolejowo-drogowy terminal przeładunkowy, na którym prowadzi obrót wymienionymi wyżej towarami. W skład tego terminalu przeładunkowego wchodzą m.in.: plac przeładunkowy, tor bocznicowy oraz wewnętrzna droga dojazdowa, nad którymi przebiega linia energetyczna P. w L. Z tej linii energetycznej Spółka nie korzysta i nie pobiera prądu, przebiega ona jedynie nad placem przeładunkowym, torem bocznicowym i wjazdem na teren zakładu.

W związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej, w listopadzie 2012 roku Spółka zawarła umowę z P. na przebudowę linii energetycznej polegającą na zlikwidowaniu słupa i napowietrznej linii energetycznej i poprowadzeniu jej pod istniejącym placem przeładunkowym, torem bocznicowym i wewnętrzną drogą dojazdową. W wyniku przebudowy usunięty zostanie słup energetyczny i zlikwidowana zostanie napowietrzna linii energetycznej, co znacząco poprawi infrastrukturę terminalu Wnioskodawcy. Wykonana przebudowa umożliwi przede wszystkim bezpieczny wjazd i bezpieczną pracę wielkogabarytowych pojazdów (dźwigów, koparek przeładunkowych, urządzeń sortujących), którymi wykonywane są prace przeładunkowe związane z obrotem towarami będącymi przedmiotem działalności spółki, a także pozwoli na wykorzystanie do prac przeładunkowych, które stanowią główną funkcję terminalu, części placu przeładunkowego o powierzchni około 2500 m2, które obecnie znajdują się pod linią napowietrzną i są z tych prac wyłączone - ze szkodą dla działalności przedsiębiorstwa. Dzięki przebudowie linii energetycznej prace związane z przeładunkiem, sortowaniem i składowaniem towarów prowadzone będą szybciej i bezpieczniej, z wykorzystaniem całego potencjału nieruchomości wraz z przynależnymi budynkami, placem i urządzeniami. Przede wszystkim zwiększeniu ulegnie zdolność przeładunkowa terminalu, skrócony zostanie czas przestoju wagonów kolejowych i czas oczekiwania na załadunek samochodów ciężarowych, usprawniona zostanie znacząco praca maszyn przeładunkowych i sortujących, zmniejszone zostanie zużycie energii, paliw i materiałów związanych z eksploatacją maszyn, urządzeń, oraz środków transportu. Wszystko to przekłada się na zwiększenie konkurencyjności firmy i obniżenie kosztów prowadzonej działalności. Po ukończeniu przebudowy przez P. i otrzymaniu od P. faktury VAT za wykonanie przebudowy, spółka zamierza ująć powyższy koszt jako jednorazowy koszt uzyskania przychodu spółki w momencie jego poniesienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z przebudową linii energetycznej stanowić będą koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalność gospodarczej, które będą stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Spółka uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym koszty związane z przebudową linii energetycznej należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jako koszt uzyskania przychodu spółki w momencie jego poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W powyższym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Z powyższego wynika, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu: musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą; nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów; musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzona działalność gospodarcza spółki, można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Należy również przyjąć, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Na podmiocie spoczywa również obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą. Wydatki poniesione na przebudowę linii energetycznej z napowietrznej na kablową nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ustawy. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, aby źródło to przynosiło przychody także w przyszłości. Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika również, że obecne rozwiązanie linii napowietrznej uniemożliwia właściwe, pełne i bezpieczne wykorzystanie infrastruktury przedsiębiorstwa, tj. kolejowo-drogowego terminalu przeładunkowego, w skład którego wchodzą m.in.: plac przeładunkowy, tor bocznicowy oraz wewnętrzna droga dojazdowa, nad którymi przebiega linia energetyczna P. Linia ta znacząco utrudnia właściwą eksploatację terminalu przeładunkowego, należy bowiem mieć na względzie także przepisy BHP, które zabraniają prac pod linią energetyczną napowietrzną oraz w jej obrębie na szerokości 12m. Ponadto nie ulega wątpliwości, że przebudowa linii energetycznej znacząco poprawi infrastrukturę przedsiębiorstwa, usprawni prowadzenie działalności gospodarczą na terminalu, zwiększy jego wydajność, umożliwi swobodną pracę bardziej wydajnym i większym sprzętem , a tym samym bezpośrednio będzie służyć finalnemu efektowi w postaci zwiększenia przychodów spółki.

Zaznaczyć należy, że linia energetyczna, którą Wnioskodawca przebuduje nie stanowi środka trwałego Wnioskodawcy, więc nie podlega amortyzacji jako środek trwały Wnioskodawcy. Kosztu przebudowy linii energetycznej nie należy również traktować jako inwestycję w obcym środku trwałym (art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy) Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, to jednak w praktyce przyjmuje się. że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze Wnioskodawca nie zawierał żadnej z takich umów z PGE a dotyczącej linii energetycznej, która zostanie przebudowana Ponadto Wnioskodawca nie korzysta i nie pobiera prądu z tej linii a więc wydatki związane z nakładami na przebudowę linii energetycznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując powyższe, opisane wydatki na przebudowę tej linii energetycznej będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, jako odpowiadające kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy Jednocześnie przepis art. 15 ust. 4d ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy). Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają także dotychczas wydane interpretacje indywidualne jak np. w sprawie ITPB1/415-792/07/DP wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2008.03.19. Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego, sygnatura: PD-2/423-19/07, Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego USPDI/415/1/7/06 z dnia 2006-04-19.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) – dalej: ustawa - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe skoro przebudowa linii energetycznej znacząco poprawi infrastrukturę przedsiębiorstwa, usprawni prowadzenie działalności gospodarczą na terminalu, zwiększy jego wydajność, umożliwi swobodną pracę bardziej wydajnym i większym sprzętem to wydatki te mogą stanowić koszt podatkowy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy ponieważ będą przyczyniały siędo powstawania przychodów pośrednio w dłuższym okresie, a nie w konkretnym momencie. Jak bowiem sama Spółka wskazała, przebudowa linii energetycznej przedłoży się na zwiększenie konkurencyjności firmy i obniżenie kosztów prowadzonej działalności.

Wskazać trzeba również, że przedmiotowe wydatki dotyczą całokształtu działalności Spółki, które wpływają w sposób pośredni na przychody, mimo iż związane są z działalnością gospodarczą, nie mają jednak bezpośredniego związku z przychodami, zatem jako koszty pośrednie należy odnieść w koszty podatkowe w dacie ich faktycznego poniesienia.

Podsumowując, przedmiotowe wydatki z tytułu przebudowy linii energetycznej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy i jako koszty pośrednie będą potrącane zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15–950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.