INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2010 r. (data wpływu 28.12.2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 17.03.2011 r. (data wpływu faxem 18.03.2011 r., pocztą 21.03.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych ustalanych wg tzw. metody podatkowej z tytułu:

• spłaty w PLN kredytu zaciągniętego w EUR, gdy spłata zmniejsza saldo zadłużenia rachunku rozliczeniowego kredytu prowadzonego w EUR (pyt. 1);
• spłaty w PLN innych zobowiązań wyrażonych w EUR (pyt.2)

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych ustalanych wg tzw. metody podatkowej z tytułu:

1. spłaty w PLN kredytu zaciągniętego w EUR, gdy spłata zmniejsza saldo zadłużenia rachunku rozliczeniowego kredytu prowadzonego w EUR;
2. spłaty w PLN innych zobowiązań wyrażonych w EUR.
   
   

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

I Spłata pożyczki zaciągniętej w EUR z rachunku prowadzonego w EUR

Spółka zaciągnęła pożyczkę (kredyt bankowy) w walucie obcej EUR. Spłata pożyczki następuje poprzez zasilenie rachunku rozliczeniowego kredytu prowadzonego w walucie EUR. Poszczególne rozliczenia transz spłaty kredytu następują w taki sposób, iż kwota spłaty w EUR zmniejsza wartość zadłużenia.

W bieżącym roku Spółka częściowo spłaciła pożyczkę, przy czym przelew kwoty spłaty dokonany został z rachunku Spółki prowadzonego w PLN na rachunek rozliczeniowy kredytu prowadzony w EUR. Tym samym kwota spłaty w PLN została automatycznie przeliczona przez bank na EUR, z zastosowaniem kursu banku, podanego na wyciągu, a następnie zaksięgowana na koncie rozliczeniowym w EUR zmniejszając wartość zadłużenia z tytułu pożyczki w EUR w tym samym dniu.

Na powyższej operacji powstały różnice kursowe wynikające z porównania wartości spłaty pożyczki w EUR, przeliczonej według kursu faktycznego z dnia jej udzielenia a wartością spłaty wynikającą w przeliczenia dokonanego przez bank z zastosowaniem kursu obowiązującego w banku na dzień dokonania spłaty.

II Spłata zobowiązań wyrażonych w EUR dokonana w PLN

Spółka posiada również zobowiązania w EUR z tytułu zakupów towarów i usług lub składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Spłata zobowiązań następuje bezpośrednio w złotych polskich - PLN z rachunku prowadzonego w PLN na rachunek dostawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w sytuacji spłaty pożyczki otrzymanej w walucie obcej z wykorzystaniem środków zgromadzonych na koncie rozliczeniowym w EUR sposób kalkulacji podatkowych różnic kursowych może zostać sprowadzony do porównania wartości spłaty pożyczki w EUR przeliczonej według kursu faktycznego z dnia jej udzielenia a wartością spłaty wynikającą z przeliczenia dokonanego przez bank z zastosowaniem kursu obowiązującego w banku na dzień dokonania spłaty...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w sytuacji, kiedy spłata zobowiązań wyrażonych w EUR z tytułu zakupów towarów i usług lub składników majątkowych związanych z prowadzoną działalnością, nie następuje z rachunku prowadzonego w EUR, lecz z wykorzystaniem środków w PLN z rachunku prowadzonego w PLN, nie powstają podatkowe różnice kursowe...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę.

Wniosek odnośnie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę został rozpatrzony odrębną interpretacją.

Stanowisko Spółki:

Ad. 1) Zdaniem Spółki w sytuacji spłaty pożyczki otrzymanej w walucie obcej z wykorzystaniem środków na rachunku rozliczeniowym kredytu prowadzonym w EUR, różnice kursowe powstaną w wysokości wynikającej z porównania wartości spłaty pożyczki w EUR przeliczonej według kursu faktycznego z dnia jej udzielenia a wartością spłaty wynikającą z przeliczenia dokonanego przez bank z zastosowaniem kursu obowiązującego w banku na dzień dokonania spłaty.

Ad. 2) W przypadku natomiast spłaty w PLN zobowiązań wyrażonych w EUR z tytułu zakupów towarów i usług oraz składników majątkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wykorzystaniem środków w PLN z rachunku prowadzonego w PLN, dodatnie lub ujemne różnice kursowe nie są różnicami kursowymi w myśl art. 15a Ustawy o CIT, zatem nie powodują konsekwencji podatkowych w przychodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jak i kosztach uzyskania przychodów.

W uzasadnieniu Spółka przedstawia:

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm., dalej: Ustawa CIT), obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 roku, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a albo przepisów o rachunkowości (pod warunkiem spełnienia wskazanych w Ustawie CIT warunków).

Spółka ustala różnice kursowe na podstawie przepisów podatkowych, dlatego w dalszej części wniosku przedstawiono analizę opartą na tych przepisach.

Katalog okoliczności kreujących powstanie podatkowych różnic kursowych jest zamknięty. Przepisy ustawy o CIT szczegółowo definiują w art. 15a okoliczności i sposób kalkulacji różnic kursowych rozpoznawanych dla celów podatkowych, jako przychód podlegający opodatkowaniu lub koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 15a Ustawy CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust 2 Ustawy CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast art. 15a ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu i.ch wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Wymieniane powyżej przepisy enumeratywnie wskazują sytuacje związane z powstaniem różnic kursowych wpływających na wysokość opodatkowania. W sytuacji regulowania zobowiązań, przepisy wskazują wyłącznie na operacje związane z zapłatą dokonaną z tytułu poniesionego kosztu lub spłatą kredytu (pożyczki) oraz wypływem środków własnych.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1

W odniesieniu do pożyczek (kredytów) przepisy Ustawy o CIT przewidują powstanie podatkowych różnic kursowych w sytuacji, gdy wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej udzielenia jest niższa lub wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Skoro powyższy sposób kalkulacji zakłada porównanie wartości pożyczki z dnia jej udzielenia i dnia zwrotu, wynikających z przeliczenia z zastosowaniem kursów faktycznych z obu dni, zarówno otrzymanie pożyczki jak i spłata następujące w walucie obcej po przeliczeniu stanowią podstawę wyliczenia wartości różnic kursowych dla każdorazowej spłaty.

Jeśli zatem w związku z dokonaniem spłaty w celu przeliczenia spłaty w tym samym dniu został zastosowany przez bank kurs wymiany kurs ten stanowić będzie kurs faktyczny, o którym mowa w powyższych przepisach, brak jest zatem przesłanek do zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania spłaty.

W konsekwencji, zdaniem Spółki powyższe potwierdza, iż w sytuacji spłaty pożyczki otrzymanej w walucie obcej z wykorzystaniem środków na rachunku rozliczeniowym kredytu prowadzonym w EUR, różnice kursowe powstaną w wysokości wynikającej z porównania wartości spłaty pożyczki w EUR przeliczonej według kursu faktycznego z dnia jej udzielenia a wartością spłaty wynikającą z przeliczenia dokonanego przez bank z zastosowaniem kursu obowiązującego w banku na dzień dokonania spłaty.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 Ustawy o CIT, dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstają odpowiednio, jeśli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (dodatnie różnice kursowe) lub wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (ujemne różnice kursowe).

Biorąc pod uwagę powyższe, aby różnice kursowe dodatnie lub ujemne stanowiły odpowiednio przychód podlegający opodatkowaniu lub koszt uzyskania przychodów, zarówno samo zobowiązanie, jak i spłata zobowiązania powinna nastąpić w walucie obcej, gdyż obie pozycje powinny zostać przeliczone z zastosowaniem odpowiedniego kursu waluty, odpowiednio dla dnia poniesienia kosztu i dnia jego zapłaty.

Ponadto, w myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Generalną zasadą uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a spodziewanym przychodem związku przyczynowo-skutkowego tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów.

Zakup towarów i usług lub składników majątkowych, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym stanowi wydatek umożliwiającego powstanie przychodu, jak również jest związany z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu Spółki.

W art. 15a ust. 7 Ustawy o CIT wskazano, iż za koszt poniesiony, o którym mowa w ust 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Treść cytowanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych różnic kursowych (art. 15a ww. ustawy) wskazuje, że aby różnice kursowe odpowiednio zwiększały przychody podlegające opodatkowaniu jako dodatnie różnice kursowe lub koszty podatkowe, jako ujemne różnice kursowe, muszą być związane z kosztem poniesionym, jak również samo zobowiązanie, jak i spłata zobowiązania powinna nastąpić w walucie obcej. Ponieważ jedna ze wskazanych powyżej przesłanek nie jest spełniona, tj. spłata nie jest dokonana w walucie obcej, brak jest podstaw do rozpoznania podatkowych różnic kursowych.

Reasumując, zdaniem Spółki, w związku ze spłatą zobowiązań wyrażonych w EUR z tytułu zakupu towarów i usług lub składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej podatnika, a spłacanych w PLN, tak powstałe dodatnie lub ujemne różnice kursowe nie spełniają przesłanek wskazanych w art. 15a Ustawy o CIT, w konsekwencji nie stanowią podatkowych różnic kursowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej zakresie pyt. nr 2 oceny stanowiska Spółki, tj. stanowiska odnośnie braku możliwości rozpoznania różnic kursowych przy spłacie w PLN innych zobowiązań wyrażonych w EURO.

Natomiast w odpowiedzi na pyt. nr 1, dotyczące różnic kursowych przy spłacie w PLN kredytu zaciągniętego w EURO, gdy spłata zmniejsza saldo zadłużenia rachunku rozliczeniowego kredytu prowadzonego w EUR - wyjaśniam, co następuje.

Zgodnie do art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej updop), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą ustalać różnice kursowe według jednej z dwóch wybranych metod:

1. na podstawie art. 15a (tzw. metoda podatkowa), albo
2. na podstawie przepisów o rachunkowości, jeżeli ich sprawozdania finansowe w okresie stosowania tej metody będą badane przez uprawnione do tego podmioty.
   
   

Z wniosku wynika, że Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 15a updop. Stosownie do art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy, co oznacza ze dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostały one wyodrębnione w przychodach i kosztach podatkowych.

Sposób określania wielkości różnic kursowych w przypadku pożyczek bądź kredytów – a z tego rodzaju problematyką związane są wątpliwości zgłoszone przez Wnioskodawcę - oraz zasady ujmowania tych różnic do przychodów lub do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 updop.

Należy jednak podkreślić, że inne przepisy określają zasady ustalania różnic kursowych przez pożyczkodawcę (kredytodawcę), inne zaś dotyczą ustalania tych różnic przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę):

Do ustalania różnic kursowych u kredytobiorcy/pożyczkobiorcy - co ma miejsce w rozpatrywanej sprawie - zastosowanie znajduje 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 updop, czyli kredytobiorca/pożyczkobiorca ustala:

1. na podstawie art. 15a ust. 2 pkt 5 updop dodatnie różnice kursowe, jeżeli wartość kredytu lub pożyczki w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
2. na podstawie art. 15a ust. 3 pkt 5 updop ujemne różnice kursowe, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Wyżej wskazane przepisy art. 15a ust. 2 pkt 5 i art. 15a ust. 3 pkt 5 updop stosuje się odpowiednio do kapitałowych rat kredytów/pożyczek (art. 15a ust. 9 updop).

W przypadku zaciągnięcia kredytu/pożyczki walutowego/walutowej różnice kursowe powstają więc, jeżeli pomiędzy dniem otrzymania kredytu/pożyczki i dniem jego/jej faktycznej spłaty występują różne kursy walut. Rozliczenie powstałych przy spłacie różnic kursowych następuje równolegle do każdej raty spłaty kredytu/pożyczki.

Różnice te ustala się pomiędzy kursem faktycznie zastosowanym z dnia spłaty kredytu/pożyczki a kursem faktycznie zastosowanym z dnia zaciągnięcia kredytu.

Na gruncie obowiązujących przepisów podatkowych zostało przyjęte, iż kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w celu ustalenia różnic kursowych. W sensie technicznym faktycznie zastosowany kurs waluty oznacza miarę wartości pieniądza krajowego w stosunku do waluty obcej. Faktycznie zastosowany kurs waluty nie musi być wyłącznie kursem pieniężnej wymiany, a użycie go przy takich kategoriach podatkowych jak: otrzymanie przychodu, uiszczenie zapłaty, wpływ i wypływ waluty, czy też wycena kredytu (pożyczki), świadczy, iż jest to kurs faktycznie zastosowany do wyceny określonych wartości kształtujących różnice kursowe. Z wykładni celowościowej wynika, iż przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy. Jeżeli operacje walutowe są dokonywane przez rachunek bankowy – tak, jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie – uzasadnione jest stosowanie kursów bankowych. Kursy bankowe są bowiem realne i mają rzeczywisty charakter, po tych kursach bank dokonałby wymiany waluty obcej, gdyby podatnik nie korzystał z własnego rachunku, spełniają więc przesłanki faktycznie zastosowanego kursu walut.

Kurs faktycznie zastosowany nie powinien różnić się o 5 % od wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty. W przeciwnym razie organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. Jeżeli podatnik nie zmieni wartości kursu lub nie wskaże przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez NBP (art.15a ust. 5 updop).

Należy podkreślić, że różnice kursowe ustalane dla celów podatkowych przy spłacie kredytu/pożyczki co do zasady dotyczą kredytów/pożyczek walutowych, co wynika z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 updop.

Aby uznać dany kredyt (pożyczkę) za walutowy musi on (ona) spełniać określone warunki, a mianowicie:

• zaciągnięty jest w walucie obcej;
• spłaty kredytu (pożyczki) dokonywana jest w walucie obcej, czego wyrazem jest m.in. potwierdzenie salda przez bank wyrażone w walucie obcej.
  
  

W rozpatrywanej sprawie w pyt. 1 Spółka zgłosiła wątpliwości co do prawidłowości sposobu kalkulacji podatkowych różnic kursowych przy spłacie pożyczki bankowej otrzymanej w EUR, gdy przelew kwoty spłaty dokonany został z rachunku Spółki prowadzonego w PLN na rachunek rozliczeniowy kredytu prowadzony w EUR, tj. Spółka ustaliła te różnice porównując wartość spłaty pożyczki w EUR przeliczonej według kursu faktycznego z dnia jej udzielenia a wartością spłaty wynikającą z przeliczenia dokonanego przez bank z zastosowaniem kursu obowiązującego w banku na dzień dokonania spłaty.

Zauważyć w tym miejscu należy, że przyznanie kredytu walutowego w rachunku bieżącym wyraża formalną zgodę banku na wystąpienie ujemnego salda na bieżącym rachunku kredytobiorcy do wysokości limitu określonego w umowie. Korzystanie z kredytu walutowego przyznanego w rachunku bieżącym polega na regulowaniu przez jednostkę jej zobowiązań walutowych do wysokości przyznanego limitu. Każda dokonana płatność powodująca powstanie lub wzrost salda kredytowego na bieżącym rachunku walutowym oznacza wzrost zadłużenia. Natomiast faktyczny wpływ waluty obcej powoduje spłatę kredytu w rachunku bieżącym. Dlatego też konieczne jest ustalenie zrealizowanych różnic kursowych od dokonywanych spłat z uwagi na różne kursy waluty obcej z dnia powstania zadłużenia wobec banku i kursu zastosowanego do wyceny wpływu waluty na rachunek bieżący. Różnice te podlegają zaliczeniu odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów - choć sam kredyt nie jest ani przychodem, ani kosztem podatkowym.

„Podatkowe” różnice kursowe powstaną również, gdy - jak w sytuacji opisanej przez Spółkę – spłata kredytu walutowego następuje z konta złotówkowego na rachunek rozliczeniowy kredytu prowadzony w EUR, kiedy bank automatycznie dokonuje przeliczenia kwoty spłaty w PLN na EUR z zastosowaniem kursu banku, podanego na wyciągu, a następnie kwota spłaty zaksięgowana jest na koncie rozliczeniowym w EUR, zmniejszając wartość zadłużenia z tytułu pożyczki w EUR w tym samym dniu.

W świetle powyższego nie ulega zatem wątpliwości, że stanowisko Spółki co do tego, iż w sytuacji spłaty pożyczki otrzymanej w walucie obcej z wykorzystaniem środków zgromadzonych na koncie rozliczeniowym w EUR sposób kalkulacji podatkowych różnic kursowych może zostać sprowadzony do porównania wartości spłaty pożyczki w EUR przeliczonej według kursu faktycznego z dnia jej udzielenia a wartością spłaty wynikającą z przeliczenia dokonanego przez bank z zastosowaniem kursu obowiązującego w banku na dzień dokonania spłaty jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.