INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2010 r. (data wpływu 29.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku ujęcia w remanencie likwidacyjnym środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku ujęcia w remanencie likwidacyjnym środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym ze wspólników spółki cywilnej, która prowadziła działalność gospodarczą w zakresie: PKD 55.232 - miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane, 55.30A - restauracje, 55.30B-placówki gastronomiczne pozostałe, 55.51.2-stołówki, 55.52 -przygotowywanie i dostarczenie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

Wspólnicy spółki cywilnej są współwłaścicielami zabudowanej nieruchomości na zasadzie współwłasności łącznej. Zabudowana nieruchomość została nabyta w 1998 r. i wniesiona do spółki tytułem wkładu przed dniem 1.01.2003 r. w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wpisani są wspólnicy spółki cywilnej na zasadach współwłasności łącznej. Zabudowana nieruchomość była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W chwili obecnej wspólnicy zawiesili prowadzenie działalności gospodarczej. Wspólnicy zamierzają rozwiązać spółkę cywilną i zlikwidować prowadzenie działalności gospodarczej. Wspólnikom zostanie zwrócona zabudowana nieruchomość. Wspólnicy zabudowanej nieruchomości nie będą już współwłaścicielami na zasadach współwłasności łącznej. Po rozwiązaniu spółki i zwrocie nieruchomości współwłaściciele zamierzają zbyć nieruchomość zabudowaną budynkami niemieszkalnymi.

W związku z wezwaniem z dnia 23.11.2010 r. Nr IPPB1/415-868/10-2/JB Wnioskodawca doprecyzował w terminie swój wniosek pismem dnia 02.12.2010 r., informując, że przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały w spółce, a spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku rozwiązania spółki cywilnej zabudowana nieruchomość jest objęta dyspozycją art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega temu podatkowi...
2. Czy zwrócona wspólnikom po rozwiązaniu spółki nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy w przypadku, gdy po rozwiązaniu spółki cywilnej i zwróceniu nieruchomości wspólnikom, wspólnicy dokonują sprzedaży nieruchomości to, czy sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
4. Czy zabudowana nieruchomość jest ujmowana w remanencie likwidacyjnym, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Odpowiedź na pytanie czwarte w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie i trzecie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz na pytanie pierwsze w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 4 nieruchomość zabudowana będąca w ewidencji środków trwałych nie jest ujmowana w remanencie likwidacyjnym, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie jest towarem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1. w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy,
2. nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży,
3. osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem,
4. nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.
   
   

W myśl art. 44 ust. 4 powołanej ustawy podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności, a w przypadku podatników, którzy wybrali kwartalny sposób wpłacania zaliczek - w terminie płatności zaliczki za ostatni kwartał prowadzenia działalności. w tym przypadku podatnik jest obowiązany w terminie płatności tego podatku złożyć w urzędzie skarbowym spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, niebędących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Analizując powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że remanent likwidacyjny nie obejmuje środków trwałych, w przedmiotowej sprawie nieruchomości zabudowanej budynkami niemieszkalnymi.

Reasumując, zabudowana nieruchomość wprowadzona do ewidencji środków trwałych nie będzie podlegała ujęciu w remanencie likwidacyjnym i opodatkowaniu z tego tytułu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.