INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2011r. (data wpływu 02.02.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu usługi zbycia własnych wierzytelności kredytowych na rzecz podatnika z państwa członkowskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.02.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu usługi zbycia własnych wierzytelności kredytowych na rzecz podatnika z państwa członkowskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank S.A. (dalej: „,Bank” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność bankową na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz. U. z 2002 r., nr 72, poz. 665, ze zm.). Bank posiada wymagalne wierzytelności kredytowe wobec swych klientów, które zostały w księgach rachunkowych sklasyfikowane do kategorii „stracone”. Bank planuje dokonać odpłatnej i bezwarunkowej cesji pakietu tych wierzytelności na rzecz nabywcy posiadającego siedzibę w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej, będącego tam podatnikiem podatku VAT. Z chwilą zbycia wierzytelności Bank przeniesie na nabywcę wszelkie uprawnienia i ryzyka związane z tymi wierzytelnościami.

W momencie dokonania cesji wierzytelności Bank nie będzie posiadał wiedzy co do tego, czy nabywca nabywa wierzytelności w celu ich późniejszej odsprzedaży, czy też w celu ich wyegzekwowania od dłużników.

Kwota zapłacona przez nabywcę za wierzytelności będzie wynosiła określony procent ich wartości nominalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Banku, zgodnie z którym usługę nabycia pakietu wierzytelności kredytowych Banku należy uznać za wykonaną w chwili dokonania cesji tych wierzytelności na rzecz nabywcy, a zatem obowiązek podatkowy w związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi powstaje co do zasady, z chwilą dokonania cesji/zbycia tych wierzytelności przez Bank (art. 19 ust. 19a Ustawy o VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy uznając, iż usługa nabycia puli wierzytelności kredytowych Banku nie jest zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 15 pkt 1 Ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, zdaniem Banku, usługę taką należy uznać za wykonaną w chwili dokonania cesji wierzytelności na rzecz nabywcy, a zatem obowiązek podatkowy w związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi powstaje co do zasady, z chwilą dokonania cesji/zbycia tych wierzytelności przez Bank (art. 19 ust. 19a Ustawy o VAT).

W przypadku uznania przez Ministra Finansów, iż usługa nabycia pakietu wierzytelności kredytowych Banku stanowi, w ocenie Ministra Finansów, ściąganie długów, o której mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 Ustawy o VAT (a zatem nie korzysta ze zwolnienia z podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustaw o VAT), w ocenie Banku, tego rodzaju usługę należy uznać za wykonaną w chwili dokonania zbycia (cesji) puli wierzytelności z Banku na nabywcę.

Istotą usługi polegającej na nabyciu wierzytelności własnej innego podmiotu jest bowiem uwolnienie tego usługobiorcy (w tym przypadku - Banku) od konieczności ściągania przysługującej mu należności i jednocześnie od związanego z nią ryzyka (w szczególności ryzyka niewypłacalności dłużnika). Wraz z cesją wierzytelności dochodzi do przeniesienia na nabywcę (cesjonariusza) ciężarów ewentualnego dochodzenia należności oraz związanego z nią ryzyka (np. niewypłacalności dłużnika). W tym momencie dochodzi do realizacji świadczenia, do którego zobowiązany jest usługodawca (nabywca wierzytelności) wobec Banku na podstawie umowy cesji wierzytelności. Z chwilą dokonania takiej bezwarunkowej cesji Bank traci wszelki wpływ na dalsze losy wierzytelności. Wszelkie czynności podejmowane przez nabywcę po nabyciu wierzytelności (jej windykacja, sprzedaż itp.) są przejawem dysponowania przez nabywcę jego własną wierzytelnością i nie mogą być traktowane jako elementy usługi polegającej na nabyciu od Banku wierzytelności. Przyjęcie odmiennego stanowiska sprawiałoby, że strony zawierając umowę o świadczenie tego rodzaju usługi zazwyczaj nie byłyby de facto w stanie sprecyzować, co wchodzi w zakres zobowiązania usługodawcy. W chwili cesji wierzytelności cedent (a często nawet sam cesjonariusz) może nie wiedzieć co będzie się dalej działo z wierzytelnością (w szczególności czy cesjonariusz dokona jej dalszego zbycia, czy będzie próbował ją egzekwować od dłużnika i jeśli tak - jakie będą efekty takich prób). W tych okolicznościach uznanie, iż usługa nabycia wierzytelności jest wykonana w momencie innym niż dokonanie cesji (np. w chwili dokonania przez nabywcę dalszej sprzedaży wierzytelności lub jej ściągnięcia od dłużnika) przeczyłoby istocie i celowi tego rodzaju transakcji.

W świetle powyższego, należy uznać, iż wykonanie usługi świadczonej na rzecz Banku przez nabywcę wierzytelności następuje w chwili dokonania cesji wierzytelności przez Bank na rzecz nabywcy. Jednocześnie, mając na uwadze fakt, iż usługodawca jest podatnikiem VAT mającym siedzibę w innym Państwie Członkowskim UE, na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT miejscem świadczenia takiej usługi będzie terytorium Polski. Rozliczenia podatku VAT związanego z tą usługą (stanowiącą tzw. import usług) dokona zatem Bank jako usługobiorca a obowiązek podatkowy w związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi powstanie, co do zasady, z chwilą dokonania cesji wierzytelności przez Bank na rzecz nabywcy (zgodnie z art. 19 ust. 19a Ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Na podstawie art. 19 ust. 19a ustawy w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług.

Z powyższych przepisów wynika, iż w celu ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług stosuje się zasadę szczególną, wynikającą z art. 19 ust. 19a ustawy. Tym samym obowiązek z tytułu importu usług powstaje z chwilą wykonania usługi.

Zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku dotyczy zbycia przez Bank własnych wierzytelności kredytowych. Jest to odpłatna i bezwarunkowa cesja pakietu tych wierzytelności na rzecz podatnika spoza terytorium kraju. Z chwilą zbycia wierzytelności Bank przeniesie na nabywcę wszelkie uprawnienia i ryzyka związane z tymi wierzytelnościami. Jest to import usług, do rozliczenia którego zobowiązany jest Bank.

W przedstawionych okolicznościach dotyczących importu usług zastosowanie znajdzie art. 19 ust. 19a ustawy. Za wykonanie usługi w przypadku zbycia wierzytelności, należy uznać przeniesienie na nabywcę wszelkich praw i obowiązków wynikających z nabytych wierzytelności. Wobec tego Bank winien wykazać obowiązek podatkowy z chwilą zbycia przedmiotowych wierzytelności kredytowych.

Zatem, udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że Bank będąc podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia importu usługi zbycia własnych wierzytelności ma obowiązek wykazać obowiązek podatkowy z tego tytułu w momencie wykonania usługi. Za moment wykonania usługi należy przyjąć moment przejęcia wierzytelności, tj. moment przeniesienia na nabywcę praw i obowiązków wynikających z wierzytelności.

Wobec tego stanowisko Banku w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Dodać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy powstania obowiązku podatkowego z tytułu zbycia wierzytelności kredytowych Banku. W zakresie zastosowania zwolnienia od podatku oraz podstawy opodatkowania dla tych czynności wydane zostało odrębne rozstrzygniecie nr IPPP3/443-158/11-2/JF.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.