INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2010r. (data wpływu 29 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2011r. (data wpływu 15 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie świadczenia usługi przygotowania i koordynacji prac budowlanych oraz nadzoru budowlanego nad nieruchomościami położonymi w Polsce na rzecz firmy niemieckiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2010r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 15 lutego 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie świadczenia usługi przygotowania i koordynacji prac budowlanych oraz nadzoru budowlanego nad nieruchomościami położonymi w Polsce na rzecz firmy niemieckiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka mająca siedzibę w Polsce, będąca czynnym podatnikiem VAT w Polsce zleciła kontrahentowi zagranicznemu (podmiotowi mającemu siedzibę w Niemczech) świadczenie usług z zakresu przygotowania i koordynacji prac budowlanych oraz nadzoru budowlanego nad nieruchomościami położonymi w Polsce.

Kontrahent niemiecki za świadczone usługi wystawia Spółce faktury, do których ma zastosowanie szczególny sposób ustalania miejsca świadczenia, czyli art. 28e ustawy o VAT W takiej sytuacji obowiązek podatkowy ciąży na usługobiorcy, tj. Polskiej Spółce.

Wyżej wymienione usługi nadzoru budowlanego zlecone zostały polskiemu przedsiębiorcy - Wnioskodawcy, prowadzącemu działalność na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, posiadającemu siedzibę na terytorium Polski, będącemu czynnym podatnikiem VAT. Tym samym podatnik ten stał się podwykonawcą niemieckiej firmy, nadzorując nieruchomości położone w Polsce.

Za wykonywane usługi Wnioskodawca wystawia dla niemieckiego kontrahenta faktury VAT ze stawką 22% zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług dotyczącym miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Kontrahent niemiecki zakwestionował poprawność stawki podatku VAT na fakturach, argumentując swoje stanowisko tym, że usługi te zostały już raz opodatkowane przez odbiorcę końcowego tj. Spółkę Polską.

Wnioskodawca pismem z dnia 10 lutego 2011r. uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu przygotowania i koordynacji prac budowlanych oraz nadzoru budowlanego nad nieruchomościami położonymi w Polsce na rzecz firmy niemieckiej, posiadającej siedzibę w Niemczech. Firma niemiecka nie ma miejsc prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym zdarzeniu Wnioskodawca ma rację w kwestii zastosowania 22% stawki podatku VAT dla usług związanych z nieruchomościami...

Zdaniem Wnioskodawcy faktury dotyczące jego usług wystawiane są zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, oraz że na wysokość stawki podatkowej nie mają wpływu w tej sytuacji rozliczenia pomiędzy Spółką Polską oraz niemieckim kontrahentem.

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z nieruchomościami położonymi w Polsce powinny być opodatkowane stawką 23% (w 2011r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

W myśl art. 28a na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Stosownie do art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi z zakresu przygotowania i koordynacji prac budowlanych oraz nadzoru budowlanego nad nieruchomościami położonymi w Polsce na rzecz firmy niemieckiej, posiadającej siedzibę w Niemczech. Firma niemiecka nie ma miejsc prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż ustawodawca przewidział szczególny sposób określenia miejsca świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami.

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy, odpowiednikiem którego jest art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości. Podkreślić jednakże należy, że reguła artykułu 47 Dyrektywy ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością.

Z powyższego wynika zatem, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane.

W związku z powyższym świadczona przez Wnioskodawcę usługa z zakresu przygotowania i koordynacji prac budowlanych oraz nadzoru budowlanego nad nieruchomościami położonymi w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki obowiązującej na terytorium kraju.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ustawy o VAT. Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca powinien udokumentować świadczoną przez siebie usługę związaną z nieruchomością położoną w Polsce na rzecz firmy niemieckiej fakturą VAT ze stawką właściwą dla tej usługi na terytorium kraju tj. 23%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).