INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 22 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup wyposażenia, sfinansowanych ze środków przyznanych bezrobotnemu z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup wyposażenia, sfinansowanych ze środków przyznanych bezrobotnemu z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jako bezrobotna, otrzymała na podstawie umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy środki na podjęcie działalności gospodarczej (prowadzenie biura rachunkowego). Po otrzymaniu ww. środków, stosownie do postanowień umowy, Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą i zarejestrowała się w Urzędzie Skarbowym w zakresie podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług. Następnie zakupiła wyposażenie. Zakupione wyposażenie jest wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, a wydatki które poniosła na jego zakup nie zostały w żaden sposób zwrócone. Wszystkie wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT.

Ww. umowa jest realizowana w ramach projektu systemowego współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach „Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki”, Poddziałania 6.1.3. „Aktywność – krok w stronę pracy” Poprawa zdolności do zatrudnienia przez podniesienie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych, którego zadaniem jest udzielenie wsparcia na rzecz rozwoju sfery zatrudnienia (employability), warunków dla przedsiębiorczości, wyrównywania szans oraz inwestowania w zespoły ludzkie.

Środki na podjęcie działalności gospodarczej zostały Wnioskodawczyni przyznane na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach runku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2009r. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.). Pomoc ta stanowi pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na zakup wyposażenia, a pochodzące ze środków otrzymanych na rozpoczęcie działalności gospodarczej można uznać za koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 121 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 121) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.). Środki te pochodzą z Funduszu Pracy, który zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, składa się m.in. ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

Natomiast kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wydatki na zakup wyposażenia stanowią koszt uzyskania przychodu ponieważ w art. 23 ww. ustawy, ustawodawca nie wymienił wśród kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tak jak dokonał tego w przypadku dochodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 tej ustawy (art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.