INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług restauracyjnych (sprzedaż w lokalu) oraz cateringowych (dostawa na telefon dla firm i osób fizycznych), które z dniem 1 stycznia 2011 r. traktuje jako usługi związane z wyżywieniem.

Spółka w swojej ofercie sprzedaje przygotowywane dania: pizze, makarony, sałatki oraz napoje: kawa, herbata, woda mineralna, soki, napoje gazowane oraz piwo, w ofercie/menu nie posiada zestawów – każda pozycja stanowi odrębny produkt.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, iż dostawa towarów będąca przedmiotem pytania dokonywana jest w ramach świadczonych przez niego usług związanych z wyżywieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka słusznie przyjmuje, w związku ze zmianą przepisów w podatku VAT w zakresie rodzaju usług i towarów opodatkowanych stawkami niższymi niż podstawowa, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. świadczenie usług związanych z wyżywieniem polegających na sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie – opodatkowana jest stawką 5%, na mocy art. 41 ust. 2a i poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczy on usługi związane z wyżywieniem:

1. sklasyfikowane w PKWiU jako „usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych – 56.10”;
2. sklasyfikowane w PKWiU jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla gospodarstw domowych 56.21.11.0 oraz usługi przygotowywania dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering) 56.21.19.0”.

W przypadku sprzedaży na zamówienie klientom soków oraz innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy, ww. produkty dostarczane są do klienta w formie nieprzetworzonej, w oryginalnych opakowaniach i przy ich dostawie nie występuje żadna dodatkowa czynność świadczona przez Zainteresowanego, dlatego też, przysługuje mu prawo zastosowania stawki przyporządkowanej do danego rodzaju produktu, czyli w tym konkretnym przypadku w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a i poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei w świetle przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług restauracyjnych (sprzedaż w lokalu) oraz cateringowych (dostawa na telefon dla firm i osób fizycznych), które z dniem 1 stycznia 2011 r. traktuje jako usługi związane z wyżywieniem.

Ww. usługi Zainteresowany zakwalifikował jako usługi związane z wyżywieniem:

• sklasyfikowane są w PKWiU jako „usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych – 56.10”;
• sklasyfikowane w PKWiU jako „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla gospodarstw domowych” – 56.21.11.0 oraz „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering)” – 56.21.19.0.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wysokości stawki podatku dla sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie, która jak doprecyzował w uzupełnieniu do wniosku dokonywana jest w ramach świadczonych przez niego usług związanych z wyżywieniem.

Tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o założenie, że sprzedaż towarów będących przedmiotem pytania jest elementem czynności zasadniczej, czyli usługi związanej z wyżywieniem.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji ww. usług wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to Zainteresowany jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU.

W systemie podatku VAT obowiązującym w Unii Europejskiej, stawki podatku są elementem podlegającym harmonizacji, jakkolwiek występują różnice w wysokości stawek stosowanych w różnych państwach członkowskich. Przepisy wspólnotowe zobowiązują państwa członkowskie do stosowania jednej stawki podstawowej, lecz jednocześnie umożliwiają stosowanie jednej lub dwóch stawek obniżonych. Wysokość zarówno stawki podstawowej, jak i stawek obniżonych, stosowanych przez dane państwo członkowskie, musi się mieścić w przedziale określonym przez Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006 Nr 347, str. 1). Stawki obniżone powinny być stosowane przez państwa członkowskie wyłącznie w przypadkach przewidzianych przez ww. Dyrektywę, lub ewentualnie w drodze dozwolonych prawem unijnym derogacji (np. w wyniku uzyskania przez dane państwo członkowskie takiej możliwości na mocy traktatu o przystąpieniu do Unii Europejskiej).

Jak już wyżej wspomniano, zobowiązanie państw członkowskich do stosowania jednej stawki podstawowej podatku VAT wynika z przepisów prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 96 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie stosują stawkę podstawową VAT, która jest określana przez każde państwo członkowskie jako procent podstawy opodatkowania i która jest jednakowa dla dostaw towarów i świadczenia usług.

Natomiast art. 97 ww. Dyrektywy przewiduje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. stawka podstawowa nie może być niższa niż 15%.

Z kolei zgodnie z art. 98 ust. 1 powołanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie obniżone stawki podatku VAT.

Stawki te ustala się jako procent określonej podstawy opodatkowania, nie niższy jednak niż 5%, i stosuje w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku III do cyt. Dyrektywy. W zakresie stawek obniżonych, Polska wynegocjowała w Traktacie Akcesyjnym możliwość stosowania przejściowych rozwiązań.

Na gruncie polskich przepisów o podatku od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały stawki obniżone w wysokości 7% oraz 3% (możliwość stosowania tej ostatniej, pomimo że jest niższa od minimalnego progu 5% określonego w prawie wspólnotowym, została wynegocjowana w Traktacie Akcesyjnym, a następnie możliwość jej stosowania wydłużono, z pewnymi wyjątkami, do końca 2010 r.), oraz stawka 0%.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów, wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy, zawierającego wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymienione zostały towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0 – Pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie napoje owocowe, napoje owocowo -warzywne, nektary, napoje warzywne oraz napoje bezalkoholowe zawierające tłuszcz mlekowy.

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Pod poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Mając na uwadze stan sprawy oraz powołane regulacje prawa podatkowego należy stwierdzić, iż sprzedaż soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie, dokonywana w ramach usług związanych z wyżywieniem, zaklasyfikowanych przez Zainteresowanego w PKWiU ex 56, podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla świadczonej usługi związanej z wyżywieniem, czyli w wysokości 8%, na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem wyłączeń wskazanych w poz. 7 tego rozporządzenia.

Reasumując, Spółka niesłusznie przyjmuje, w związku ze zmianą przepisów w podatku VAT w zakresie rodzaju usług i towarów opodatkowanych stawkami niższymi niż podstawowa, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. świadczenie usług związanych z wyżywieniem polegających na sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie, jako część usługi związanej z wyżywieniem – opodatkowana jest stawką 5%, na mocy art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Tut. Organ informuje, iż od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Kwestia będącą przedmiotem pytania, tj. dotyczącą obniżonej do 8% stawki podatku została uregulowana w tym rozporządzeniu w § 7 ust. 1.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie stawki podatku dla sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy dostarczanych na zamówienie. Natomiast pozostałe kwestie zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 5 maja 2011 r. Nr ILPP4/443-111/11-4/ISN i ILPP4/443-111/11-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.