Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-466/12/AP
z 4 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 19 czerwca 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za dokonaną poza terytorium kraju i prawidłowości wykazania jej w poz. 21 deklaracji VAT-7 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za dokonaną poza terytorium kraju i prawidłowości wykazania jej w poz. 21 deklaracji VAT-7.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka nabyła towary od dostawcy z kraju trzeciego (Chiny). Na Jej zlecenie i koszt przedmiotowe towary zostały przetransportowane z portu w Chinach do portu w Hamburgu i objęte procedurą tranzytu. Pozostające w tej procedurze towary przewieziono do kraju i pod nadzorem celnym złożono w siedzibie Spółki celem przeładunku i sprzedaży (w niezmienionym stanie) na Białoruś. W swojej dokumentacji Spółka posiada:

• kserokopię tranzytowego dokumentu towarzyszącego – T1,
• deklarację skróconą czasowego składowania z pieczęcią Urzędu Celnego.

Dla zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego i innych należności mogących powstać w związku z przywozem towarów, Spółka złożyła zabezpieczenie tj. dokonała przelewu gwarancji pieniężnej na konto Izby Celnej. Następnie, pod osłoną karnetu TIR, przedmiotowe towary zostały wywiezione transportem odbiorcy na Białoruś. Spółka posiada dokument CMR wystawiony przez firmę transportową. Po zamknięciu procedury tranzytu nastąpiło zwolnienie zabezpieczenia tj. Izba Celna dokonała przelewu wcześniej otrzymanej gwarancji na konto Spółki. Dla udokumentowania opisanej sprzedaży towarów niewspólnotowych wystawiono fakturę z adnotacją: „sprzedaż dokonana poza granicami kraju, nie podlega VAT”. Przedmiotowa transakcja została wykazana w deklaracji VAT-7 w poz. 21 jako „dostawa towarów poza terytorium kraju”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo zakwalifikowała sprzedaż na Białoruś towarów niewspólnotowych, pozostających w procedurze tranzytu, jako dostawę poza terytorium kraju?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana kwalifikacja opisanej dostawy towarów niewspólnotowych na Białoruś jest prawidłowa.

Spółka wskazała, że zważywszy na fakt, iż w ustawie brak jest szczegółowych uregulowań dotyczących sprzedaży towarów objętych procedurą tranzytu, dokonując powyższej kwalifikacji brała pod uwagę następujące aspekty:

1. cel jaki spełniać ma podatek od wartości dodanej (VAT jest podatkiem konsumpcyjnym, a przy tym neutralnym dla prowadzących działalność gospodarczą).
2. obowiązujące w opisanej transakcji przepisy prawa celnego, zgodnie z którymi przedmiotowe towary wyłączone zostały z konsumpcji w kraju i dodatkowo znajdowały się pod dozorem celnym.

Spółka stwierdziła, że nabyte towary otrzymały przeznaczenie celne polegające na objęciu ich procedurą celną (tranzytu) i wywozie w tej procedurze poza obszar UE. Transakcja ta ma charakter niekonsumpcyjny, gdyż konsumpcja towarów nastąpi poza terytorium UE – co oznacza, iż obowiązek podatkowy nie wystąpi. Podniosła, że towary nie zostały dopuszczone do obrotu na terenie Unii i w procedurze tranzytu wywiezione na Białoruś. Pomimo, że doszło do wykonania przez Spółkę czynności przywozu towaru na terytorium kraju z kraju trzeciego - co odpowiada definicji importu (art. 2 pkt 7 ustawy), to nie wywołuje ona obowiązku podatkowego. Stwierdziła, że według treści art. 19 ust. 9 ustawy w powiązaniu z art. 91 ust. 1 lit. a) Kodeksu Celnego, w stosunku do tej transakcji nie powstaje obowiązek podatkowy. Zatem czynność ta, mimo że podlega przepisom ustawy, w tym wypadku jest czynnością nieopodatkowaną. Skoro import towarów w ramach procedury tranzytu nie podlega opodatkowaniu w kraju, to w drodze analogii należy uznać, że wyprowadzenie tych towarów w procedurze tranzytu także nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż ten sam towar nie może być nieopodatkowany przy jego nabyciu oraz opodatkowany w przypadku jego zbycia. Zdaniem Spółki, przyjęcie odmiennego poglądu oznaczałoby złamanie generalnej zasady podatku VAT tj. zasady neutralności wyrażonej w art. 1 Dyrektywy 2006/112//WE Rady Unii Europejskiej z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - w świetle art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Artykuł 17 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

1. na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną,
2. uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową, przetwarzanie pod kontrolą celną, w tym również osoby, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z tymi procedurami (…).

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych.

Zgodnie z art. 19 ust. 7 ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (…).

Według ust. 9 tego artykułu, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Powyższy zapis jest analogiczny do regulacji zawartej w art. 91 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L. 1992 Nr 302 s.1 ), który stanowi, że procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów niewspólnotowych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty. Towary nie podlegają w tym czasie należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej.

Zgodnie z art. 4 ww. rozporządzenia, towarami niewspólnotowymi są m.in. towary, które zostały przywiezione z państw lub terytoriów niebędących częścią obszaru celnego Wspólnoty i nie zostały dopuszczone do swobodnego obrotu.

Z powyższych przepisów wspólnotowych wynika, że zgodnie z założeniem procedury celnej tranzytu, jej zastosowanie w istocie skutkuje tym, że towar mimo, iż znajduje się na terytorium celnym Wspólnoty, nie może być na jej terytorium przedmiotem konsumpcji. Niekonsumpcyjny charakter towaru objętego taką procedurą wyłącza zatem powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT w przypadku dostaw tych towarów przed dokonaniem ostatecznej odprawy celnej.

W celu określenia miejsca dokonania importu towarów w sytuacji, gdy importowane towary objęte zostały procedurami, z którymi nie wiąże się powstanie długu celnego, polski ustawodawca wprowadził szczegółowe uregulowania.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju.

Powołany przepis wskazuje, że import towarów uważa się za dokonany na terytorium Polski tylko w przypadku, gdy na terytorium kraju przestają podlegać procedurom, którymi zostały objęte, przed dokonaniem przywozu, na terytorium innego państwa członkowskiego.

W rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do tego rozporządzenia, jak również deklaracji podatkowej VAT-7K, o której mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. Natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do tych deklaracji.

Ze wzoru deklaracji VAT-7 i VAT-7K, jak również objaśnień do nich wynika, że w poz. 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła towary od dostawcy z Chin, które na Jej zlecenie i koszt zostały przetransportowane z portu w Chinach do portu w Hamburgu i objęte procedurą tranzytu. Pozostające w tej procedurze towary przewieziono do Polski i pod nadzorem celnym złożono w siedzibie Spółki celem przeładunku i dalszej sprzedaży na Białoruś. Spółka posiada kserokopię tranzytowego dokumentu towarzyszącego T1 oraz deklarację skróconą czasowego składowania z pieczęcią Urzędu Celnego. Dla zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego i innych należności mogących powstać w związku z przywozem towarów, Spółka złożyła zabezpieczenie w postaci przelewu na konto Izby Celnej. Następnie, pod osłoną karnetu TIR, przedmiotowe towary zostały wywiezione transportem odbiorcy na Białoruś. Spółka posiada dokument CMR wystawiony przez firmę transportową. Po zamknięciu procedury tranzytu nastąpiło zwolnienie zabezpieczenia tj. Izba Celna dokonała przelewu wcześniej otrzymanej gwarancji na konto Spółki.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż dokonana przez Spółkę dostawa towarów objętych procedurą celną tranzytu, nie stanowi czynności opodatkowanej na terytorium Polski, zatem Spółka prawidłowo wykazała tę transakcję w poz. 21 deklaracji VAT-7, o ile dokonywała zakupów towarów, w stosunku do których przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.