INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2010 r. (data wpływu do biura KIP w Lesznie: 6 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ujmowania kwot „za pobranie” w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2010 r. Pan złożył do Izby Skarbowej w Bydgoszczy wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ujmowania kwot „za pobranie” w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy – działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – przekazał wniosek Pana do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił –w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest – w związku z § 6 ww. rozporządzenia – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do rejestru działalności gospodarczej. Działalność Zainteresowanego polega na wykonywaniu usług pocztowych i kurierskich (Wnioskodawca ma podpisaną umowę z firmą kurierską na wykonywanie usług kurierskich przez tą firmę). Klienci przychodzą do firmy Zainteresowanego z przesyłkami, paczkami itp., zapoznają się z regulaminem (dotyczącym dostawy przesyłki, pobrania i wartości, do której Wnioskodawca może przesyłać towar, który jest ich własnością – kwota 6000,00 zł).

Klient płaci Wnioskodawcy za usługę kurierską, którą Zainteresowany ewidencjonuje na kasie fiskalnej. Wnioskodawca wykonuje usługi kurierskie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i firm. Zainteresowany załącza do przesyłek listy przewozowe z numerem.

Wnioskodawca obsługuje również przesyłki za pobraniem. Klient w momencie nadania przesyłki dokonuje opłaty za usługę kurierską ze wskazaniem kwoty pobrania za przesyłkę. Firma dostarcza przesyłkę do odbiorcy, dokonuje pobrania kwoty, którą wpłaca na konto firmowe Wnioskodawcy.

Po wpłynięciu kwoty z pobrania na konto firmowe Wnioskodawcy, Zainteresowany weryfikuje je z listami przewozowymi. Powiadamia nadawcę przesyłki i ustala sposób odbioru (przelew na konto nadawcy lub odbiór osobiście). Gotówka z pobrań, która nie jest przychodem Wnioskodawcy widnieje na Jego koncie firmowym od kilku dni do tygodnia lub więcej. W momencie wypłaty kwoty pobrania, Zainteresowany wystawia dowód wpłaty lub przelew z konta. Odsetki od kapitału znajdującego się na koncie firmowym, Wnioskodawca ujmuje jako inny przychód.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy w jakiś sposób ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwoty „za pobranie”, które nie są przychodem Wnioskodawcy, będącym jedynie pośrednikiem w ich dostarczeniu...

Zdaniem Wnioskodawcy, pieniądze, które wpływają na konto firmowe z pobrań nie są przychodem Zainteresowanego. W zapisach w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie należy ich ujmować, a sposób rozliczenia dokonywać pozaksięgowo. Fakt ten nie ma wpływu na wysokość podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza jest jednym ze źródeł przychodów.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (przychód z działalności gospodarczej) uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie nie powstaje przychód w rozumieniu ww. przepisów, gdyż kwoty „za pobranie” otrzymane od firmy kurierskiej, a pobrane przez tę firmę od odbiorcy przesyłki, nie są kwotami należnymi Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży i świadczenia usług. Zainteresowany zobowiązany jest do przekazania otrzymanych kwot na rzecz nadawcy przesyłki. Zatem środki pieniężne „za pobranie”, które będą wpływać na rachunek firmowy Wnioskodawcy w związku ze zobowiązaniem do przekazania ich nadawcy przesyłki, nie będą stanowiły przychodu w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Przepis art. 24a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia – w drodze rozporządzenia – sposobu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów został określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zawarte w rozporządzeniu objaśnienia określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i rozchody.

Mając na uwadze, iż w przedmiotowej sprawie kwoty „za pobranie” nie stanowią przychodu Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać, że kwoty te nie powinny zostać wykazane w prowadzonej przez Niego podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Reasumując, nie należy w żaden sposób ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwot „za pobranie”, które nie są przychodem Wnioskodawcy, będącego jedynie pośrednikiem w ich dostarczeniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.