INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ujęcia budynku warsztatowego w spisie z natury, dokonanym na dzień likwidacji działalności oraz prawidłowości sposobu wyceny przyjętej do określenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ujęcia budynku warsztatowego w spisie z natury, dokonanym na dzień likwidacji działalności oraz prawidłowości sposobu wyceny przyjętej do określenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wskazała, iż jako osoba fizyczna będąca podatnikiem podatku od towarów i usług w latach 2005-2006 wybudowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej budynek usługowy. Działka, na której powstał budynek jest jej własnością. Budynek ten został wytworzony we własnym zakresie. Zakupiono na podstawie faktur VAT tylko materiały i niektóre usługi. Wszelkie prace budowlane wykonano samodzielnie. Od zakupionych na potrzeby budowy materiałów i ewentualnych usług przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i podatnik z tego prawa skorzystał. Budynek został oddany do używania dnia 31 grudnia 2006 r. Używany był w ramach wykonywanej działalności gospodarczej nieprzerwanie do dnia likwidacji działalności (okres 4,5 roku). W chwili likwidacji działalności budynek warsztatowy został ujęty w spisie z natury. Podstawą opodatkowania zgodnie z obowiązującymi przepisami jest koszt wytworzenia określony w momencie dokonywania spisu. Podatnik jako podstawę opodatkowania określił koszt wytworzenia wynoszący 7/10 wartości początkowej oddanego do używania budynku. Przyjęto zasadę, iż wykorzystane w chwili budowy materiały straciły swe właściwości, a więc ich wartość w dniu spisu uległa zmniejszeniu.

W uzupełnieniu wniosku, w piśmie z dnia 8 lutego 2011 r., Wnioskodawczyni wskazała, iż budynek będący przedmiotem wniosku został oddany do używania i przyjęty do ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2006 r. Od dnia 1 stycznia 2007 r. do chwili likwidacji dokonywano odpisów amortyzacyjnych według stawki amortyzacyjnej 2,5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy budynek warsztatowy powinien zostać ujęty w spisie z natury dokonanym na dzień likwidacji działalności...
2. Czy przyjęty do określenia podstawy opodatkowania sposób wyceny jest prawidłowy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest ujęcie budynku w spisie z natury sporządzonym na dzień likwidacji. Zainteresowana uważa, że w opisanej sytuacji prawidłowe będzie określenie kosztu wytworzenia w ten sposób, że wartość początkową wytworzonego budynku pomniejsza się o częściową utratę wartości związaną z kilkuletnim używaniem. W konkretnej sytuacji przyjęto, że umniejszenie wartości wynosi 1/10 za każdy pełny rok użytkowania budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., wprowadzonym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do zapisu art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy – przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 6 ustawy).

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, w przypadku likwidacji działalności przez podmioty wymienione w art. 14 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, opodatkowaniu podlegają towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów i w stosunku do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Uzasadnieniem tej regulacji ustawowej jest cel jakiemu służyć ma podatek VAT – opodatkowanie konsumpcji. Jeżeli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które następnie zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to obciąża go podatek należny.

Zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zatem podstawą opodatkowania dla towarów wyszczególnionych w spisie z natury jest cena nabycia bądź koszt ich wytworzenia, określone w momencie ich dostawy, tj. w momencie ujęcia powyższych towarów w remanencie likwidacyjnym, sporządzanym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Oznacza to, że podstawą opodatkowania, a więc wartością w jakiej należy wykazać wartość towaru w spisie z natury, jest cena nabycia (koszt wytworzenia), skorygowana na dzień, w którym należy sporządzić spis z natury (tj. dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu), czyli cena jaką zapłaciłby Wnioskodawca za przedmiotowe towary w dniu dostawy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że na dzień likwidacji działalności Wnioskodawczyni posiadała budynek warsztatowy. Budynek ten został wytworzony we własnym zakresie. Zakupiono na podstawie faktur VAT tylko materiały i niektóre usługi. Wszelkie prace budowlane wykonano samodzielnie. Od zakupionych na potrzeby budowy materiałów i ewentualnych usług przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i podatnik z tego prawa skorzystał. Budynek został oddany do używania dnia 31 grudnia 2006 r. Używany był w ramach wykonywanej działalności gospodarczej nieprzerwanie do dnia likwidacji działalności (okres 4,5 roku).

W oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, tj. towarów i usług wykorzystanych do budowy budynku przeznaczonego na prowadzenie działalności, który na dzień likwidacji działalności gospodarczej znajdował się na stanie firmy, to będzie ona zobowiązana do wykazania budynku w spisie z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Za podstawę opodatkowania należy przyjąć aktualną, a nie historyczną wartość budynku, czyli koszt wytworzenia określony na dzień sporządzenia spisu. Przy likwidacji działalności, art. 29 ust. 10 ustawy, do którego przepis art. 14 ust. 8 tej ustawy wprost odsyła, pozwala uwzględnić realną wartość towarów podlegających spisowi, zatem wartość uwzględniającą ich zużycie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, co do obowiązku ujęcia przedmiotowego budynku w spisie z natury oraz przyjęciu do określenia podstawy opodatkowania kosztu wytworzenia ustalonego w ten sposób, że wartość początkowa wytworzonego budynku zostanie pomniejszona o częściową utratę wartości w związku z kilkuletnim używaniem, o ile przyjęty wskaźnik utraty wartości uwzględnia rzeczywiste zużycie budynku, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.