INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2010r. (data wpływu 10 listopada 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 31 stycznia 2011r. (data wpływu 2 lutego 2011r.) oraz z dnia 31 stycznia 2011r. (data wpływu 22 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwoty, po przekroczeniu której Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 25 października 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwoty, po przekroczeniu której Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 stycznia 2011r. (data wpływu 2 lutego 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1069/10/AL z dnia 26 stycznia 2011r. oraz pismem z dnia 31 stycznia 2011r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1069/10/AL z dnia 9 lutego 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od wielu lat. Jest podatnikiem zwolnionym od podatku VAT. W roku ubiegłym obrót Wnioskodawcy nie przekroczył 50.000 zł.

W dniu 31 stycznia 2010r. Wnioskodawca zamknął działalność. W dniu 4 maja 2010r. Wnioskodawca ponownie otwarł tę sama działalność.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż od 2003r. do 31 stycznia 2010r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie projektowania i nadzorów budowlanych jako podmiot zwolniony z VAT.

W Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego działalności prowadzonej do dnia 31 stycznia 2010r. jako podatnik „VAT zwolniony”.

31 stycznia 2010r. Wnioskodawca dokonał likwidacji działalności poprzez wykreślenie na podstawie decyzji Urzędu Miasta.

Na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca rozpoczął w dniu 4 maja 2010r. działalność w zakresie projektowania i nadzoru budowlanego.

W okresie od dnia 31 stycznia do dnia 4 maja 2010r. Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności.

Wnioskodawca dokonał w Urzędzie Skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot „VAT zwolniony” (dot. działalności rozpoczętej od dnia 4 maja 2010r.).

Za okres 1-31 stycznia 2010r. Wnioskodawca uzyskał przychód w wysokości 5.950zł. Od dnia 4 maja do końca roku 2010r. uzyskał przychód w wysokości 102.459 zł.

Oznaczenie rodzaju prowadzonej działalności (wg PKD 2007):

71.11.Z – działalność w zakresie architektury,

71.12.Z – działalność w zakresie inżynierii (bez doradztwa technicznego).

Jako próg wejścia do VAT Wnioskodawca przyjął kwotę 74.795 zł wg wyliczenia:

100.000zł : 365 dni = 273,973zł.

365 dni – 92 dni = 273 dni

273dni x 273.973 = 74.795 zł.

(92 dni – czas bez działalności od 1 luty do 3 maj 2010r.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2011r.):

Jaka kwota (próg wejścia do VAT) obowiązuje Wnioskodawcę, po przekroczeniu której jest zobowiązany do rejestracji VAT... Jaka jest wysokość tej kwoty w wypadku Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2011r.): kwota wejścia do VAT wynosi wartość przychodu przekraczająca 74.795 złotych. Zgłoszenia wejścia do VAT Wnioskodawca dokonał w dniu 25 października 2010r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejszą interpretację indywidualną wydano w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. ponieważ Wnioskodawca wskazał, iż przedmiot wniosku stanowi zaistniały stan faktyczny.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzymał brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2 ustawy o VAT).

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (art. 113 ust. 4 ustawy o VAT).

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.
   
   

Przepis ust. 5 stosuje się również do podatników, którzy rezygnują ze zwolnienia, o którym mowa w:

1. ust. 1 lub
2. ust. 9 - w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy wykonali pierwszą czynność

-pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia (art. 113 ust. 7 ustawy o VAT).

Stosownie do postanowień art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy o VAT).

W przypadku gdy między podatnikiem, o którym mowa w ust. 1 lub 9, a kontrahentem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4, który wpływa na wykazywaną przez podatnika w transakcjach z tym kontrahentem wartość sprzedaży w ten sposób, że jest ona niższa niż wartość rynkowa, dla określenia momentu utraty mocy zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 5 i ust. 10, uwzględnia się wartość rynkową tych transakcji (art. 113 ust. 12 ustawy o VAT).

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ustawy o VAT).

Natomiast stosownie do postanowień art. 96 ust. 5 ust. 1 i 2 ustawy o VAT jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa.
   
   

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca od 2003r. do 31 stycznia 2010r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie projektowania i nadzorów budowlanych jako podmiot zwolniony z VAT.

dniu 31 stycznia 2010r. Wnioskodawca dokonał likwidacji działalności poprzez wykreślenie na podstawie decyzji Urzędu Miasta.

Na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca rozpoczął w dniu 4 maja 2010r. działalność w zakresie projektowania i nadzoru budowlanego. Jednocześnie Wnioskodawca dokonał w Urzędzie Skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot „VAT zwolniony”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stany faktyczny należy rozstrzygnąć kwestię czy Wnioskodawca może być, w świetle przepisów ustawy o VAT, uznany za podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, czy też jest z racji wcześniej prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikiem podatku od towarów i usług kontynuującym sprzedaż.

Stosownie do treści art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują zatem odrębnie kategorii podatnika rozpoczynającego sprzedaż (działalność) i nie precyzują kiedy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług rozpoczynającym, a kiedy z podatnikiem kontynuującym działalność gospodarczą.

Jak wynika z treści art. 96 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15 – z uwzględnieniem wyjątków określonych w przepisie art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, są obowiązane przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej, wymienionej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”.

W tym miejscu należy podkreślić, że zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyniku likwidacji działalności przez osobę fizyczną, a następnie ponowne rozpoczęcie ich wykonywania, bez względu na to, czy o tym samym profilu czy innym, powoduje, iż mamy do czynienia z tym samym podatnikiem posługującym się tym samym Numerem Identyfikacji Podatkowej (NIP). Wznowienie działalności po przerwie spowodowanej likwidacją działalności (jej wyrejestrowaniem) w rozumieniu odrębnych przepisów, nie ma wpływu na byt osoby fizycznej jako podatnika podatku od towarów i usług. Ustanie bytu prawnopodatkowego w zakresie podatku od towarów i usług powoduje bowiem zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, np. zlikwidowanie działalności prowadzonej jednoosobowo jako osoba fizyczna i podjęcie w formie spółki cywilnej lub odwrotnie, a nie zaniechanie na pewien czas wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, w odniesieniu do powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca, w momencie ponownego podjęcia działalności gospodarczej w tym samym roku podatkowym od dnia 4 maja 2010r., był podmiotem kontynuującym działalność gospodarczą, a nie podmiotem rozpoczynającym wykonywanie działalności gospodarczej.

Jak wynika ze stanu faktycznego rodzaj działalności gospodarczej rozpoczętej przez Wnioskodawcę w 2003r. a wykonywanej przez niego do dnia 31 stycznia 2010r. był identyczny z charakterem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę od dnia 4 maja 2010r. – tj. w zakresie projektowania i nadzoru budowlanego.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, jako „próg wejścia do VAT” kwotę 74.795zł wg wyliczenia:

100.000zł : 365 dni = 273,973zł.

365 dni – 92 dni = 273 dni

273dni x 273.973 = 74795 zł.

(92 dni – czas bez działalności od 1 luty do 3 maj 2010r.)

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca do wyliczenia powyższej kwoty, zobowiązującej do opodatkowania sprzedaży nie ujął okresu od dnia 1 lutego 2010r. do dnia 3 maja 2010r. tj. okresu, w którym faktycznie nie powadził działalności gospodarczej.

W świetle przytoczonych powyżej wywodów, tut. organ stoi na stanowisku, iż okres ten winien być przez Wnioskodawcę liczony do obliczenia wartości sprzedaży, przy osiągnięciu której Wnioskodawca był zobowiązany do jej opodatkowania, bowiem jak wskazano powyżej Wnioskodawca jest podmiotem kontynuującym, a nie nowo rozpoczynającym działalność gospodarczą.

Reasumując Wnioskodawca winien dokonać obliczenia kwoty ze sprzedaży, po przekroczeniu której był zobowiązany do jej opodatkowania, biorąc pod uwagę wszystkie dni 2010r., począwszy od dnia 1 stycznia 2010r.

Zatem Wnioskodawca winien był sam kontrolować od dnia 1 stycznia 2010r. wielkość sprzedaży i w momencie przekroczenia kwoty obrotu w wysokości 100.000 zł z tytułu tej sprzedaży dokonać aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego w przypadku gdy był zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony lub dokonać zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT czynny, jeśli w ogóle takiego zgłoszenia nigdy nie złożył.

Jednocześnie tut. organ nie może dokonać oceny wyliczeń przedstawionych przez Wnioskodawcę, gdyż rolą tut. organu jest interpretacja przepisów prawa podatkowego a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń, bowiem to Wnioskodawca dysponuje odpowiednią dokumentacją, na podstawie której jest w stanie określić moment (datę), w którym nastąpiło przekroczenie limitu uprawniającego do zwolnienia z VAT.

Ponadto w podatku od towarów i usług nie istnieje pojęcie przychodu lecz obrotu. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż jako kwotę wejścia do VAT należy przyjąć wartość przychodu przekraczającą 74.795 zł, gdzie do wyliczenia tejże wartości Wnioskodawca pominął okres od dnia 1 lutego do dnia 3 maja 2010r., należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (np. w sytuacji gdyby Wnioskodawca wykonywał usługi określone w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT – tj. np. usługi doradztwa) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.