INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. nr ILPB1/415-1336/10-2/AGr wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 lutego 2011 r., natomiast w dniu 8 lutego 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu i sprzedaży żywych zwierząt trzody chlewnej oraz bydła.

Z dniem 1 lipca 2009 r. weszła w życie ustawa z 22 maja 2009 r. o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 97, poz. 799), która reguluje tworzenie, zadania, zasady finansowania, organizację i funkcjonowanie funduszy promocji produktów rolno- spożywczych.

W związku z powyższym od dnia 1 lipca 2009 r. zakłady mięsne potrącają składkę na fundusz promocji mięsa wieprzowego i wołowego w wysokości 0,1% od wartości netto zbytego towaru, zgodnie z ww. ustawą.

Jedne Zakłady przesyłają oświadczenie o wysokości potrąconej składki w zapłacie za daną fakturę, inne - umieszczają adnotację na rozliczeniach uboju zwierząt.

Spółka wystawia dostawcom zwierząt (rolnikom) fakturę VAT RR na pełną wartość zakupionych towarów (trzody i bydła), bez pomniejszania wystawionej faktury VAT RR o 0,1% od wartości netto zakupów.

Uzupełniając wniosek podano, że wartość netto na fakturze wystawionej zakładom mięsnym opiewa na pełną wartość sprzedanych towarów. Natomiast zakłady mięsne naliczają Fundusz Promocji Mięsa i jest on księgowany oddzielnie. Wpłaty za towar od zakładów mięsnych zostają pomniejszone o naliczony przez nie Fundusz Promocji Mięsa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy składka na Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego i Wołowego, potrącana przez zakłady mięsne, stanowi koszt uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 lipca 2009 r. weszła w życie ustawa, która reguluje tworzenie, zadania, zasady finansowania, organizację i funkcjonowanie funduszy promocji produktów rolno-spożywczych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o funduszach promocji produktów rolno -spożywczych (Dz. U. Nr 97, poz. 799) w celu wspierania marketingu rolnego, wzrostu spożycia i promocji produktów rolno-spożywczych tworzy się następujące fundusze promocji:

1. Fundusz Promocji Mleka;
2. Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego;
3. Fundusz Promocji Mięsa Wołowego;
4. Fundusz Promocji Mięsa Końskiego;
5. Fundusz Promocji Mięsa Owczego;
6. Fundusz Promocji Ziarna Zbóż i Przetworów Zbożowych:
7. Fundusz Promocji Owoców i Warzyw;
8. Fundusz Promocji Mięsa Drobiowego;
9. Fundusz Promocji Ryb.
   
   

Na podstawie art. 3 ust. 2 ww. ustawy wpłaty na fundusze promocji, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-9, są naliczane, w wysokości 0,1% wartości netto, od następujących rzeczy ruchomych, będących przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług:

1. świnie żywe,
2. bydło i cielęta żywe,
3. konie żywa,
4. owce żywe,
5. zboża,
6. owoce i warzywa,
7. drób żywy,
8. ryby

   - zwanych dalej „towarami”.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2 tej ustawy, do naliczania, pobierania i przekazywania wpłat na Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego i Wołowego są obowiązani:

1. przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie uboju świń, bydła i cieląt
2. przedsiębiorcy będący podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, którzy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żywych zwierząt, o których mowa w lit. a.

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 4 ww. ustawy, wpłaty na fundusze promocji, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-9, są naliczane i pobierane od podmiotów, które zbywają towary na rzecz podmiotów, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5, pkt 6 lit. a, pkt 7 oraz pkt 8 lit a.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy podmioty, o których mowa m.in. w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2:

1. naliczają i pobierają od podmiotów, które zbywają na ich rzecz towary, wpłaty na fundusze promocji z należności za te towary na podstawie faktur, nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich wystawienia,
2. potwierdzają, w formie pisemnego oświadczenia, naliczenia i pobrania wpłat na fundusze promocji.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika więc, iż przedsiębiorcy zobowiązani są do naliczenia i pobrania wpłaty na Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego i Wolowego, i dokonują tego niezależnie od formy prawnej i sposobu prowadzenia rozliczeń podatkowych swojego dostawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w calu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika: kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.
2. odpisy i zwiększenie, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Fundusze Promocji Wieprzowiny i Wołowiny są tworzone na podstawie ustawy o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych. Wobec tego powstają z mocy prawa, zatem nie są funduszami tworzonymi przez podatnika w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpisy i wpłaty na ten fundusz mają więc charakter obligatoryjny i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z dniem 1 lipca 2009 r. weszła w życie ustawa z 22 maja 2009 r. o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 97, poz. 799), która tworzy 9 odrębnych funduszy promocji. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy w celu wspierania marketingu rolnego, wzrostu spożycia i promocji produktów rolno-spożywczych tworzy się następujące fundusze promocji:

1. Fundusz Promocji Mleka;
2. Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego;
3. Fundusz Promocji Mięsa Wołowego;
4. Fundusz Promocji Mięsa Końskiego;
5. Fundusz Promocji Mięsa Owczego;
6. Fundusz Promocji Ziarna Zbóż i Przetworów Zbożowych;
7. Fundusz Promocji Owoców i Warzyw;
8. Fundusz Promocji Mięsa Drobiowego;
9. Fundusz Promocji Ryb.
   
   

Na podstawie art. 3 ust. 2 ww. ustawy wpłaty na fundusze promocji, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-9, są naliczane, w wysokości 0,1% wartości netto, od następujących rzeczy ruchomych, będących przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług:

1. świnie żywe,
2. bydło i cielęta żywe,
3. konie żywe,
4. owce żywe,
5. zboża,
6. owoce i warzywa,
7. drób żywy,
8. ryby

   - zwanych dalej „towarami”.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy do naliczania, pobierania i przekazywania wpłat na:

1. Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego są obowiązani:
   1. przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie uboju świń,
   2. przedsiębiorcy będący podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, którzy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żywych świń;
2. Fundusz Promocji Mięsa Wołowego są obowiązani:
   1. przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie uboju bydła lub cieląt,
   2. przedsiębiorcy będący podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT, którzy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żywych zwierząt, o których mowa w lit. a.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 4 ww. ustawy wpłaty na fundusze promocji, których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-9, są naliczane i pobierane od podmiotów, które zbywają towary na rzecz podmiotów, o których mowa m.in. w ust. 3 pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy podmioty, o których mowa m.in. w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2:

1. naliczają i pobierają od podmiotów, które zbywają na ich rzecz towary, wpłaty na fundusze promocji z należności za te towary na podstawie faktur, nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich wystawienia,
2. potwierdzają, w formie pisemnego oświadczenia, naliczenie i pobranie wpłat na fundusze promocji, które zawiera w szczególności:
   1. nazwę, siedzibę i adres albo imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres podmiotu obowiązanego do wpłat na dany fundusz promocji oraz podmiotu, od którego naliczono i pobrano tę wpłatę,
   2. określenie wartości i rodzaju towaru, stanowiącego podstawę wpłaty,
   3. kwotę pobraną z tytułu wpłaty na dany fundusz promocji od zbytego towaru.
   
   

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych przepisów prawa uznać należy, iż Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składkę na Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego i Wołowego, potrąconą przez Zakłady Mięsne, o której mowa w przepisach ustawy o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych, na podstawie otrzymanego od skupującego oświadczenia, o którym mowa w powołanym wyżej art. 3 ust. 5 pkt 1 lit. b) ww. ustawy. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.