Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1533/12/KM
z 6 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (spółka jawna) dokonał sprzedaży materiałów budowlanych na rzecz Przedsiębiorstwa Wielobranżowego Jerzego C. w K. Dokonaną sprzedaż określają faktury VAT: FA/.../../... z dnia 30 września 2008 r. na kwotę brutto 46.230,38 zł, FA/.../../... z dnia 30 października 2008 r. na kwotę brutto 10.008,66 zł, FA/.../../.. z dnia 5 listopada 2008 r. na kwotę brutto 2.221,77 zł. Ww. wielkości stanowiły obrót opodatkowany, który odpowiednio wykazano w deklaracji VAT. W dniu 4 czerwca 2009 r. Wnioskodawca złożył w trybie nakazowym pozew o zapłatę do Sądu Rejonowego w przeciwko Jerzemu C. W dniu 11 stycznia 2010 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok, mocą którego zasądził na rzecz powoda kwotę 48.230,43 zł. Po uzyskaniu wyroku Wnioskodawca wystąpił do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym o podjęcie stosownych czynności egzekucyjnych. W dniu 14 września 2010 r. komornik sądowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 146 ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze. W międzyczasie z wniosku dłużnika, Sąd Rejonowy w dniu 9 lipca 2010 r. ogłosił upadłość, obejmującą likwidację majątku Jerzego C. prowadzącego działalność pod firmą wyżej wskazaną. Wnioskodawca, jako wierzyciel, chcąc uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym zgłosił swoje wierzytelności sędziemu komisarzowi w oznaczonym terminie. Pomimo tego, że komornik sądowy postanowił umorzyć postępowanie egzekucyjne, ze strony upadłego były zapewnienia, że wierzytelność w znacznym zakresie zostanie zaspokojona, gdyż zaliczono ją do trzeciej kategorii spraw. Na obecną chwilę wierzytelność przekwalifikowano do czwartej kategorii spraw i w wyniku tego wszelkie możliwe działania trwające prawie cztery lata podejmowane w celu wyegzekwowania należności nie przyniosły oczekiwanego rezultatu, dlatego też Wnioskodawca zamierza skorzystać z tzw. ulgi na złe długi. Dłużnik - Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Jerzy C. w upadłości likwidacyjnej jest nadal czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca, podejmując opisane czynności, wypełni wymogi art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w szczególności w zakresie ust. 2 pkt 5 tego artykułu i ma prawo do skorygowania deklaracji VAT o kwoty wynikające z nieściągalnych wierzytelności, czy okres czynności udokumentowanych postępowań sądowo-egzekucyjnych i innych nie wydłuża terminu możliwości skorzystania z ulgi na złe długi ?

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowanymi czynnościami (sądowe i egzekucyjne) podatnik wypełnił wymogi w zakresie udokumentowania nieściągalności wierzytelności, a przewlekłość postępowań w tym przedmiocie nie powinna pozbawiać podatnika uprawnień wynikających z działu IX rozdziału 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Zgodnie z art. 89a ust. 1 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Jak stanowi art. 89a ust. 4 ww. ustawy w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Z kolei z art. 89a ust. 6 ustawy wynika, że podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy, iż tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

W tym miejscu wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2013 r. obowiązuje w nowym brzmieniu przepis art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342).

Niemniej jednak zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

W niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy w brzmieniu dotychczasowym (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.), bowiem przedmiotem wniosku są wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona przed dniem wejścia w życie ww. ustawy.

W analizowanej sprawie stwierdzić należy, iż faktury - nieuregulowane przez kontrahenta (dłużnika) - zostały wystawione w 2008 r., a zatem od daty ich wystawienia przez Wnioskodawcę (licząc od końca roku, w którym zostały wystawione) upłynął już okres dwóch lat. W związku z tym Wnioskodawca nie może dokonać korekty podatku należnego wynikającego z faktur wystawionych kontrahentowi (dłużnikowi) w 2008 r., dokumentujących wierzytelności, gdyż nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ww. przepisie art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy.

Bez znaczenia zatem pozostać muszą wskazane przez Wnioskodawcę okoliczności, dotyczące przewlekłości postępowań sądowo-egzekucyjnych, mających na celu wyegzekwowanie należności, bowiem prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa, regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa. Ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny i kompleksowy reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi tzw. ulgi za złe długi, w tym precyzyjnie zostały wskazane przesłanki warunkujące prawo do skorygowania podatku należnego przez wierzyciela.

Skoro zatem niniejsza sprawa dotyczy kwestii związanych z prawem dokonania korekty, to podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.