INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2010 r. (data wpływu 24 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przedmiocie zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 lutego 2011 r. nr ILPB1/415-1343/10-2/AGr wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 lutego 2011 r., natomiast w dniu 9 lutego 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 31 października 2007 r. Kredytobiorca (osoba prowadząca działy specjalne produkcji rolnej) zawarł z Bankiem (dalej: Wnioskodawcą) Porozumienie dotyczące spłaty wierzytelności kredytowej (kapitał – 369.752,00 zł; odsetki wymagalne – 270.822,12 zł; koszty -7.210,59 zł), wynikające z umowy kredytowej zawartej w dniu 27 lipca 2001 r., z późniejszymi aneksami. Warunki porozumienia przewidują, iż odsetki zaległe w kwocie 170.822,12 zł zostaną umorzone przez Bank - po spłacie przez Kredytobiorcę kapitału, odsetek wymagalnych w kwocie 100.000 zł, kosztów egzekucji oraz naliczonych odsetek bieżących od dnia wejście w życie Porozumienia do dnia spłaty kapitału.

W grudniu 2010 r. Kredytobiorca dokona ostatecznej spłaty i wypełni warunki zawartego Porozumienia w związku z powyższym Bank umorzy mu kwotę odsetek zaległych w wysokości 170.822,12 zł (słownie: stosiedemdziesiąttysięcyosiemsetdwadzieściadwazłote 12/100).

Kwota odsetek zaległych – 270.822,12 zł wykazana w Porozumieniu jest sumą naliczonych odsetek bieżących wynikających z umowy kredytowej oraz odsetek karnych.

Warunki porozumienia wskazują, że spłata 100.000,00 zł z 270.822,12 zł ogółem odsetek naliczonych do dnia podpisania porozumienia spowoduje umorzenie pozostałych.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że w przypadku gdy zobowiązanie kredytowe tj. 369.752,00 zł byłoby w całości niewymagalne i za okres do dnia podpisania Porozumienia naliczone byłyby wyłącznie odsetki bieżące (a nie karne) - kwota odsetek bieżących wynosiłaby za ten okres 134.931,79 zł.

Kredytobiorca ustala dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w przedmiocie zdarzenia przyszłego.

Czy kwota umorzonych Kredytobiorcy odsetek stanowi dla niego przychód i czy w związku z tym Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 42a sporządzić w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego informację o wysokości przychodu (PIT-8C)...

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota umorzonych odsetek zaległych stanowi w myśl art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Przepis ten poprzez zawarcie w swojej treści terminu „w szczególności” nie zawiera katalogu zamkniętego, a jedynie podaje przychody o charakterze przykładowym. w opinii Wnioskodawcy mamy do czynienia z powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zatem przychodu z tzw. innych źródeł, doprecyzowanego w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 42 ww. ustawy powyższe przysporzenie należy wykazać w informacji PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg miejsca zamieszkania podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• działy specjalne produkcji rolnej (pkt 4)
• inne źródła (pkt 9).

Działami specjalnymi produkcji rolnej, w myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy, są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. o przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. u. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, iż otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód).

Odmiennie należy traktować odsetki od kredytu, które są opłatą za korzystanie ze środków finansowych kredytodawcy. Wysokość odsetek (w sposób niebudzący wątpliwości, co do wysokości), jak i zasady oraz terminy spłaty kredytu wraz z odsetkami określone są w umowie kredytowej.

Umorzenie kwot niezapłaconych odsetek od kredytu, których termin płatności upłynął jest przysporzeniem, skutkującym powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu. Dotyczy to zarówno odsetek skapitalizowanych (które faktycznie po skapitalizowaniu stają się kwotą długu), jak i odsetek wymagalnych, czyli takich, których w myśl postanowień umowy kredytowej termin płatności upłynął.

Z kolei tzw. odsetki karne, czyli przypadające od nieterminowo regulowanych zobowiązań wynikających z umowy, należy rozpatrywać w zależności od treści umowy i szczegółowego określenia sposobu ich naliczania. Jeżeli umowa kredytowa jednoznacznie określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu i wiąże nimi strony umowy, wówczas odsetki te należy traktować w sposób analogiczny jak odsetki wymagalne. Jeżeli zaś umowa kredytowa daje wierzycielowi jednostronne prawo, z którego może skorzystać lub nie, do naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat kredytów – wówczas odstąpienie przez wierzyciela od naliczania takich odsetek nie stanowi przysporzenia dla kredytobiorcy.

Zwolnienie Kredytobiorcy od zapłaty przedmiotowych odsetek od kredytu rodzi ten skutek, że nie musi on ponosić wydatków, które na nim ciążą. w sensie podatkowym stanowi to realne przysporzenie, mające wymiar finansowy i skutkuje to powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, iż w następstwie umorzenia przez Bank (Wnioskodawcę) przedmiotowych odsetek, doszło po stronie Kredytobiorcy do powstania, podlegającego opodatkowaniu, przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. w związku z powyższym, na Wnioskodawcy jako płatniku, spoczywać będzie obowiązek wystawienia informacji PIT-8C o uzyskanym przez Kredytobiorcę przychodzie z innych źródeł, zgodnie z art. 42a ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ nadmienia, iż przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał przepis art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uznać należy za oczywistą omyłkę. Mając bowiem na uwadze treść cytowanego przepisu, tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawca określając własne stanowisko w sprawie miał na uwadze przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, w przedmiocie zaistniałego stanu faktycznego rozstrzygnięto w dniu 25 lutego 2011 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1343/10-4/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.