INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2011r. (data wpływu 24 stycznia 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2011r. (data wpływu 20.04.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 06.04.2011r. znak IPPP2/443-79/11-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (zwany dalej: „Wnioskodawcą” bądź „Spółką”) prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa finansowego, dotyczącego produktów hipotecznych (takich jak kredyty hipoteczne, kredyty konsolidacyjne, kredyty refinansowe) oraz innych produktów finansowych, takich jak lokaty, ubezpieczenia oraz jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych.

Wnioskodawca pełni rolę brokera wspomnianych produktów finansowych. Oznacza to, że Wnioskodawca oferuje potencjalnym klientom do sprzedaży produkty finansowe innych instytucji finansowych, takich jak banki, zakłady ubezpieczeń majątkowych i fundusze inwestycyjne (zwanych dalej „Bankami”).

W tym celu Wnioskodawca zawarł umowy z Bankami, na podstawie których świadczy dla Banków usługi pośrednictwa w sprzedaży ww. produktów finansowych. Na podstawie umów zawartych przez Wnioskodawcę z Bankami określono następujący zakres czynności, do których obowiązany jest Wnioskodawca:

1. wyszukanie potencjalnego klienta;
2. poinformowanie potencjalnego klienta o tym, iż Wnioskodawca działa za zezwoleniem Banku oraz wyłącznie w ramach uprawnień przyznanych mu umową,
3. rozpoznanie potrzeb finansowych, inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klienta;
4. dokonanie wstępnej weryfikacji zdolności kredytowej klienta;
5. należyte identyfikowanie klienta, w szczególności w zakresie określonym ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowania terroryzmu;
6. przekazanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez Banki, w szczególności o warunkach udzielania kredytów i pożyczek, zawierania umów ubezpieczenia, zasadach uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych;
7. wydanie klientowi druków i formularzy niezbędnych do złożenia wniosku kredytowego, ubezpieczeniowego, zlecenia lub dyspozycji;
8. pomoc klientowi w prawidłowym wypełnieniu druków i formularzy niezbędnych do złożenia wniosku kredytowego, ubezpieczeniowego, zlecenia lub dyspozycji;
9. przyjęcie wniosków kredytowych i dokumentów wymaganych przez Bank w celu udzielenia kredytu lub pożyczki, jak również zleceń i oświadczeń woli związanych z uczestnictwem w funduszach inwestycyjnych oraz wniosków o zawarcie umowy ubezpieczenia;
10. potwierdzanie za zgodność z oryginałem składanych przez klienta dokumentów;
11. dokonanie wstępnej weryfikacji wniosków kredytowych, zleceń, dyspozycji oraz dostarczonych przez klienta dokumentów;
12. bieżące odnotowywanie wykonywanych czynności w systemie informatycznym;
13. niezwłoczne przesłanie bankowi pełnej dokumentacji po podpisaniu wniosku kredytowego lub zlecenia przez klienta;
14. dokonanie w razie potrzeby wglądu do księgi wieczystej nieruchomości, stanowiącej cel finansowania poprzez udzielenie kredytu lub przedmiot zabezpieczenia udzielenia kredytu oraz sporządzania notatek służbowych potwierdzających stan prawny księgi wieczystej;
15. w przypadkach określonych przez Bank dokonywanie inspekcji kredytowanej nieruchomości;
16. informowanie klienta wnioskującego o produkt o decyzji podjętej przez Bank, dotyczącej udzielenia bądź nieudzielenia klientowi produktu oraz warunków podjętej decyzji;
17. pisemne poświadczanie własnoręczności podpisu i tożsamości klientów podpisujących umowy o produkt;
18. zastosowanie środków zapewniających ochronę przetwarzanych danych osobowych odpowiednią do zagrożeń oraz kategorii danych objętych ochroną a w szczególności zabezpieczenia danych przed ich udostępnieniem osobom nieupoważnionym, zabraniem przez osobę nieuprawnioną przetwarzaniem z naruszeniem przepisów oraz zmianą, utratą, uszkodzeniem lub zniszczeniem.
    
    

Opis czynności przedstawiony wyżej może nieznacznie różnić się w poszczególnych umowach z Bankami, są to jednakże różnice terminologiczne, które nie wpływają na zakres usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz banku.

Wnioskodawca oferuje produkty finansowe banków poprzez własne placówki sprzedaży oraz sieć agentów, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy (zwanymi dalej „Doradcami”). Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca pełni rolę Agenta-Koordynatora działań poszczególnych Doradców. Do obowiązków Agenta-Koordynatora należy koordynowanie działań podejmowanych przez Doradców, przesyłanie do banku podpisanych przez klienta wniosków kredytowych oraz informacji o klientach pozyskanych przez Doradców.

Zakres usług Doradców jest zbliżony (analogiczny lub węższy) do zakresu usług Wnioskodawcy świadczonego na rzecz Banku.

Zarówno w przypadku pozyskania klienta przez Wnioskodawcę, jak i Doradców, z punktu widzenia Banku traktowane jest to, jak usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Banku. Wnioskodawcy należy się zatem odpowiednie wynagrodzenie od Banku z tytułu świadczenia w/w. usług. Jeśli pozyskanie klienta było wynikiem działania Doradcy, Wnioskodawca wypłaca stosowne wynagrodzenie Doradcy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Spółka w ramach wykonywania czynności polegających m. in. na rozpoznawaniu potrzeb ubezpieczeniowych klientów i przekazywaniu informacji o warunkach zawierania umów ubezpieczenia wykonuje w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń czynności agencyjne w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. 2003, Nr 124, poz. 1154), zwanej dalej „Ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym”.

Spółka zawarła z zakładami ubezpieczeń umowy agencyjne. W związku z powyższym, przed zakładami ubezpieczeń występuje w roli agenta. Natomiast czynności agencyjne Spółka wykonuje przy pomocy osób fizycznych wpisanych do Rejestru Agentów Ubezpieczeniowych prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Osoby te spełniają kryteria, o których mowa w art. 9 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Spółka w ramach wykonywania czynności polegających m. in. na rozpoznawaniu potrzeb ubezpieczeniowych klientów i przekazywaniu informacji o warunkach zawierania umów ubezpieczenia w imieniu i na rzecz osób poszukujących ochrony ubezpieczeniowej nie wykonuje czynności brokerskich, o których mowa w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że art. 43 ust. 1 pkt 37), 38) i 41) Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., zwanej dalej „Ustawą o VAT”) nie posługuje się terminem „czynności agencyjne” ani „czynności brokerskie”. W szczególności, przepis art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT nie uzależnia opodatkowania, bądź zwolnienia z VAT usług od tego, czy są „czynnościami agencyjnymi” bądź „czynnościami brokerskimi”.

W związku z autonomią prawa podatkowego w systemie polskiego prawa, przepisy ustawy o VAT posługują się swoimi własnymi definicjami, takimi jak w art. 43 ust. 1 pkt 37) „usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji”.

Z tego względu, klasyfikacja danych usług z punktu widzenia ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, aczkolwiek posiada walor pomocniczy, nie powinna samodzielnie przesądzać o tym, czy dana usługa, bądź jej część, jest opodatkowana, czy zwolniona z VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę opisane w pkt 3 oraz 6 t.j.

• rozpoznanie potrzeb finansowych, inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klienta świadczone przez Spółkę na rzecz Banku
• przekazanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez Banki, w szczególności o warunkach udzielania kredytów i pożyczek, zawierania umów ubezpieczenia, zasadach uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych

- podlegają zwolnieniu na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm., zwanej dalej „ustawą o VAT”)...

W ocenie Spółki, świadczone przez nią usługi na rzecz instytucji finansowej polegające na rozpoznaniu potrzeb finansowych, inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klienta podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Spółka, stanowisko swoje uzasadnia tym, iż zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 37, 38 41 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku:

1. usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;
2. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;
3. usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 13 zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 art. 43. Przepisu art. 43 ust. 13 nie stosuje się jednak do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W ocenie Spółki czynności polegające na rozpoznawaniu potrzeb finansowych, inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klienta stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez Bank. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z Bankiem na określony produkt przez ten Bank oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z Bankiem poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty. Zaproponowanie klientowi odpowiedniego produktu uzależnione jest przede wszystkim od zbadania jego indywidualnych potrzeb oraz kondycji finansowej. Znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta usługi oferowanej przez Bank, jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z Bankiem. Działania Spółki mają na celu przede wszystkim intensyfikację sprzedaży produktów oferowanych przez instytucje finansowe, w stosunku do których Spółka działa w roli agenta. Wolumen transakcji, jakich dokonuje Bank z klientami pozyskanymi przez Spółkę, determinuje również jej wynagrodzenie. Tylko skuteczne nabycie określonego produktu przez klienta, warunkuje powstanie jakichkolwiek rozliczeń pomiędzy Spółką a Bankiem, w szczególności w postaci wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu doprowadzenia do zawarcia umowy. Z tego też względu, czynności polegające na rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb finansowych, inwestycyjnych bądź ubezpieczeniowych potencjalnych klientów, przekazywanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez Bank, w szczególności o warunkach udzielania kredytów i pożyczek są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez klienta odpowiednich umów z Bankiem. Czynności te stanowią integralną standardową część procesu sprzedaży produktu głównego oferowanego przez Bank. Należy wskazać, iż jeżeli sprzedaży określonego produktu finansowego dokonywał by Bank samodzielnie, podejmował by on analogiczne czynności. W takiej sytuacji przedmiotowe czynności podlegały by zwolnieniu z VAT jako usługi finansowe.

Traktowanie tych czynności jako odrębnej usługi w oderwaniu od czynności głównej do której Spółka dąży (t.j. zawarcie rzez klienta umów na określony produkt) jest z punktu widzenia Spółki oraz Banku niecelowe.

Spółka zmierzając bowiem do zawarcia urnowy głównej, podejmuje w tym celu niezbędne czynności.

Uznanie omawianych czynności, jako odrębnej od sprzedaży produktu finalnego usługi, powodowało by, iż miały by one charakter sztuczny i byłyby nieuzasadnione z punktu widzenia gospodarczego czy ekonomicznego.

Ogólnie przyjęta została zasada, zgodnie z którą świadczenie, które obejmuje z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. Jeżeli zatem wykonywana usługa stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować należy ją jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Dla potrzeb VAT wykonanie szeregu czynności, które są ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, należy potraktować zatem jako jedną czynność opodatkowaną (wyrok ETS z dnia 2 grudnia 2010 r., C-276/09 w sprawie Everthing Everywhere Ltd.; wyrok ETS z dnia 2 maja 1996r. C-231/94 w sprawie Faaborg Gelting Linien; wyrok ETS z dnia 25 lutego 1999 r. C-349/96 w sprawie CPP).

Dodatkowo, jak stwierdził ETS w wyroku w sprawie Levob (wyrok ETS z dnia 27 października 2001r., C-41/04) „jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.”

Powyższe stanowisko potwierdzają również krajowe organy skarbowe, przykładowo Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 września 2010r. IPPP1-443-773/10-2/Igo; Interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2009r. ILPP2/443-113/09-3/Gz; Postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 23 marca 2005 r., 1473/WV/443/13/7/2005/KC.

Zważając na powyższe, zdaniem Spółki wykonywanie przez nią czynności rozpoznania potrzeb finansowych, inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klienta, przekazywanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez Bank, w szczególności o warunkach udzielania kredytów i pożyczek wchodzą w skład usługi kompleksowej, to znaczy jej elementy składowe są powiązane ze sobą w ten sposób, że łącznie tworzą jednolite świadczenie, natomiast traktowane osobno nie stanowią usług, których nabywanie byłoby zasadne z punktu widzenia ekonomicznego i gospodarczego. Należy zwrócić uwagę na to, iż jeżeli czynności podejmowane przez Spółkę, wykonywane byłyby samodzielnie przez Bank, podlegały by one zwolnieniu w pełnym zakresie, gdyż stanowiłyby element usługi głównej.

Spółka w niniejszym wniosku pragnie również odwołać się do prawodawstwa wspólnotowego. Podczas prac przy Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Komisja Europejska opracowała projekt Rozporządzenia Rady ustanawiający przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (dalej: Rozporządzenie). Komisja Europejska świadoma dużego znaczenia usług finansowych, opracowała ww. projekt Rozporządzenia, który wprowadzał normy zmierzające do zapewnienia jednolitego stosowania zwolnienia z VAT usług finansowych.

Odnosząc się do usług będących przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku, Spółka chce zwrócić uwagę na treść art. 10 ust. 1 pkt c ww. projektu Rozporządzenia. W artykule tym, wskazano iż dla celów stosowania art. 135a ust. 9 Dyrektywy 2006/112/WE (ostatecznie nie uchwalone), dana działalność stanowi odrębną (zwolnioną od podatku) czynność pośrednictwa, jeśli działalność ta polegać będzie na udzielaniu porad odzwierciedlających specjalistyczną wiedzę w zakresie zwolnionych usług ubezpieczeniowych, finansowych. Treść powołanego wyżej przepisu, wskazuje na to, iż w przypadku usług, które polegają na doradztwie w zakresie produktów finansowych (na co wstępnie składa się również badanie potrzeb finansowych klientów), mamy do czynienia usługą z pośrednictwa finansowego, jednakże w intencji prawodawcy wspólnotowego, czynność taka powinna być w zwolniona od podatku VAT. Mając na uwadze powyższe, należałoby uznać usługi rozpoznawania potrzeb finansowych inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klientów, za usługi zwolnione z VAT.

Reasumując, czynności polegające na rozpoznaniu potrzeb finansowych, inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych klienta, należą do katalogu czynności niezbędnych, prowadzących do zawarcia umowy na konkretną usługę finansową oferowaną przez Bank. Jako element usługi głównej, powinny być w związku z tym oceniane przez pryzmat tej właśnie usługi. Biorąc pod uwagę, iż usługi finansowe zwolnione są od podatku VAT, to czynności, o których mowa powyżej, świadczone przez Spółkę na rzecz Banku w ramach kompleksowej usługi pozyskiwania klientów, powinny być również od podatku VAT zwolnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1 – usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 ustawy).

Według art. 4 pkt 1 ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) (…).

Stosownie do art. 6 ust. 2 za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa finansowego, dotyczącego produktów finansowych, m.in. takich jak ubezpieczenia. Wnioskodawca oferuje potencjalnym klientom do sprzedaży produkty finansowe innych instytucji finansowych, takich jak zakłady ubezpieczeń majątkowych. W tym celu Wnioskodawca zawarł umowy z zakładami ubezpieczeń, na podstawie których świadczy dla nich usługi pośrednictwa w sprzedaży tych produktów finansowych. Na podstawie umów zawartych przez Wnioskodawcę z zakładem ubezpieczeń określono zakres czynności, do których obowiązany jest Wnioskodawca: rozpoznanie potrzeb ubezpieczeniowych klienta oraz przekazanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez zakład ubezpieczeń, w szczególności o warunkach zawierania umów ubezpieczenia itp. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że w ramach wykonywania czynności polegających m.in. na rozpoznawaniu potrzeb ubezpieczeniowych klientów i przekazywaniu informacji o warunkach zawierania umów ubezpieczenia wykonuje w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń czynności agencyjne w rozumieniu ustawy pośrednictwie ubezpieczeniowym. Spółka zawarła z zakładami ubezpieczeń umowy agencyjne – w związku z powyższym występuje przed nimi w roli agenta.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz uzupełnienie do niego, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności takie jak np. rozpoznanie potrzeb ubezpieczeniowych klienta oraz przekazanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez zakład ubezpieczeń stanowią niewątpliwie elementy istotne dla czynności pośrednictwa, a Wnioskodawcy nadają status pośrednika ubezpieczeniowego. Co więcej Zainteresowany wskazał, iż w ramach wykonywania tych czynności wykonuje w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń czynności agencyjne w rozumieniu ustawy pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od 1 stycznia 2011r. usługi wymienione w przedmiotowym wniosku świadczone przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy z zakładem ubezpieczeń będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2 i Ad. 3 – usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych oraz inwestycyjnych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność zakresie pośrednictwa finansowego, dotyczącego produktów hipotecznych (takich jak kredyty hipoteczne, kredyty konsolidacyjne, kredyty refinansowe) oraz innych produktów finansowych, takich jak lokaty oraz jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Wnioskodawca oferuje potencjalnym klientom do sprzedaży produkty finansowe innych instytucji finansowych, takich jak banki i fundusze inwestycyjne (zwanych dalej „Bankami”). W tym celu Wnioskodawca zawarł umowy z Bankami, na podstawie których świadczy dla Banków usługi pośrednictwa w sprzedaży ww. produktów finansowych. Na podstawie umów zawartych przez Wnioskodawcę z Bankami określono zakres czynności, do których obowiązany jest Wnioskodawca: są to m.in. rozpoznanie potrzeb finansowych lub inwestycyjnych klienta, a także przekazanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez Banki, w szczególności o warunkach udzielania kredytów i pożyczek, zasadach uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych itp.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. Z przepisów tych wynika, iż zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe uregulowane w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. W ocenie tut. Organu podatkowego Zainteresowany wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych i inwestycyjnych, bowiem czynności te polegające na rozpoznaniu potrzeb finansowych i inwestycyjnych klienta stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez Bank. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z Bankiem na określony produkt przez ten Bank oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z Bankiem poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty. Zaproponowanie klientowi odpowiedniego produktu uzależnione jest przede wszystkim od zbadania jego indywidualnych potrzeb oraz kondycji finansowej. Znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta usługi oferowanej przez Bank, jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z Bankiem. Działania Spółki mają na celu przede wszystkim intensyfikację sprzedaży produktów oferowanych przez instytucje finansowe w stosunku do których Spółka działa w roli agenta. Wolumen transakcji, jakich dokonuje Bank z klientami pozyskanymi przez Spółkę, determinuje również jej wynagrodzenie. Tylko skuteczne nabycie określonego produktu przez klienta, warunkuje powstanie jakichkolwiek rozliczeń pomiędzy Spółką a Bankiem, w szczególności w postaci wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu doprowadzenia do zawarcia umowy. Z tego też względu, czynności polegające na rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb finansowych bądź inwestycyjnych potencjalnych klientów, przekazywanie klientowi rzetelnej informacji o produktach oferowanych przez Bank, w szczególności o warunkach udzielania kredytów i pożyczek oraz warunkach uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez klienta odpowiednich umów z Bankiem.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści złożonego wniosku - przedmiotowe usługi są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, pożyczek oraz w świadczeniu usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe uregulowane w ustawie z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi, Spółka ma prawo stosować do tych usług zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz 41 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.