INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca zakupił od krajowej firmy samochód marki Mercedes. Samochód ten na gruncie przepisów o VAT spełnia równocześnie dwa warunki odnośnie odliczenia podatku VAT naliczonego:

• jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg,
• dla potrzeb odliczenia VAT wykonano dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów. W załączeniu do zaświadczenia określono, że jest to samochód ciężarowy o ładowności 575 kg i posiadający 2 miejsca do siedzenia. Jest to samochód z tzw. kratką.
  
  

Dodatkowe badanie techniczne pojazdu wykonano z powodu braku homologacji uprawniającej na podstawie art. 86 ust. 3, 4 do odliczenia VAT w pełnej wysokości.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że pojazd spełnia wymagania określone w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Posiada dodatkowe badania techniczne przeprowadzone przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację.

Adnotacja w dodatkowym badaniu technicznym polega na tym, że zapisano w nim dwa miejsca do siedzenia. Po dniu 31 grudnia 2010 r. w pojeździe nie dokonano żadnych zmian.

Zmiany polegające na zamontowaniu dodatkowego rzędu siedzeń (dwóch miejsc dodatkowo) Wnioskodawca ma zamiar dokonać po wydaniu interpretacji.

Podobne samochody sprzedawane poprzez firmy dealerskie, zakupione w roku 2010 miały prawo do odliczenia VAT w pełnej wysokości.

Dopuszczalna masa całkowita samochodu nie przekracza 3,5 tony. Firma Wnioskodawcy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Samochód jest i będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Cała sprzedaż Zainteresowanego opodatkowana jest stawką VAT 23%, ponieważ Wnioskodawca jest hurtownią chemii budowlanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy na podstawie dokumentów, w posiadaniu których jest Zainteresowany, ma on prawo do odliczenia VAT w pełnej wysokości z faktury zakupu tego samochodu...
2. Czy na zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu konieczna jest adnotacja, że „zaświadczenie wydano dla potrzeb urzędu skarbowego” oraz powołanie się w nim na odpowiedni artykuł z przepisów o VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo w 2010 r. do pełnego odliczenia VAT, ponieważ spełnia warunki: ładowność ponad 500 kg oraz wykonanie dodatkowego badania technicznego – art. 86 ust. 3, 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 tegoż artykułu).

Z obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. przepisów art. 86 ust. 3-5 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynikało, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem był ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł (ust. 3 tego artykułu).

Z ust. 4 tego przepisu wynikało, iż przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1–4 stwierdzało się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Analizując powyższe przepisy należy wskazać, iż mimo zaistniałej z dniem 1 stycznia 2011 r. zmiany przepisów, zaświadczenia wydane przez okręgowe stacje kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego do końca 2010 r., nie tracą swojej ważności i nie zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają te zaświadczenia, nie uległy bowiem zmianie po 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile nie zostaną dokonane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których nie spełniałby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku VAT precyzyjnie określają, jaką adnotację powinno zawierać zaświadczenie wydane przez stację kontroli pojazdów. Jest to informacja o spełnieniu lub nie wymagań wskazanych w art. 86 ust. 4 pkt 1–4 ustawy. Natomiast powyższe przepisy w żaden sposób nie odnoszą się do obowiązku wskazywania dla czyich potrzeb przedmiotowe zaświadczenie jest wydawane, bowiem z punktu widzenia możliwości odliczenia podatku nie ma to znaczenia. Zatem w przedmiotowej sprawie wystarczająca będzie adnotacja, że samochód, którego dotyczy zapytanie spełnia warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca zakupił od krajowej firmy samochód marki Mercedes. Samochód ten na gruncie przepisów o VAT spełnia równocześnie dwa warunki odnośnie odliczenia podatku VAT naliczonego:

• jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg,
• dla potrzeb odliczenia VAT wykonano dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów. W załączeniu do zaświadczenia określono, że jest to samochód ciężarowy o ładowności 575 kg i posiadający 2 miejsca do siedzenia. Jest to samochód z tzw. kratką. Dodatkowe badanie techniczne pojazdu wykonano z powodu braku homologacji uprawniającej na podstawie art. 86 ust. 3, 4 do odliczenia VAT w pełnej wysokości.
  
  

Pojazd spełnia wymagania określone w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Posiada dodatkowe badania techniczne przeprowadzone przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację.

Adnotacja o spełnieniu wymagań w dowodzie rejestracyjnym, polega na tym, że zapisane są w nim dwa miejsca do siedzenia (jeden rząd).

Po dniu 31 grudnia 2010 r. w pojeździe nie dokonano żadnych zmian.

Dopuszczalna masa całkowita samochodu nie przekracza 3,5 tony. Firma Wnioskodawcy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Samochód jest i będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Cała sprzedaż Zainteresowanego opodatkowana jest stawką VAT 23%.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z kolei, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że po dniu 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawcy nadal przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu. Bowiem Zainteresowany nabywając ten samochód 31 grudnia 2010 r. spełniał wymagania do pełnego odliczenia podatku wynikające z przepisu art. 86 ust. 4 w zw. z ust. 5. Ponadto, do dnia złożenia wniosku nie dokonał w ww. samochodzie żadnych przeróbek, które mogłyby spowodować zmiany w tym pojeździe skutkujące koniecznością posiadania aktualnego zaświadczenia wydanego przez stację kontroli pojazdów. W związku z tym Zainteresowany realizować będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego, które nabył w 2010 r. Ponadto, dla określenia prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu ww. samochodu nie jest konieczna adnotacja na zaświadczeniu wydanym przez stację kontroli pojazdów, że „zaświadczenie wydano dla potrzeb urzędu skarbowego”.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisami podatnicy nie mają już obowiązku dostarczenia do naczelnika urzędu skarbowego kopii zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla wyżej wskazanych pojazdów. Zaświadczenia te (podobnie jak i zaświadczenia wydane przed 1 stycznia 2011 r.) podatnicy przechowują (wraz z innymi dokumentami związanymi z rozliczeniem podatku) do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, że w zakresie dokumentowania dokonanych przeróbek w samochodzie ciężarowym oraz ewentualnej korekty podatku VAT w dniu 17 maja 2011 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-298/11-5/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.