INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011r. (data wpływu 21 marca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności z tytułu zawartych umów zlecenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności z tytułu zawartych umów zlecenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W zakładzie pracy Wnioskodawcy, zawierane są umowy zlecenie, z reguły na okres pół roku, czasami krótszy bądź dłuższy. Kwota wynagrodzenia nie jest określona kwotowo, tylko ma charakter prowizji (%). Umowy rozliczane są w cyklu miesięcznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką formę opodatkowania przyjąć w takim przypadku... Czy zasady ogólne, czy też zryczałtowaną formę opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ kwota na umowie zlecenie nie jest konkretnie określona, nie jest on w stanie przewidzieć jej wysokości po upływie terminu wykonania czynności, dlatego założono ogólną formę opodatkowania, a nie w formie podatku zryczałtowanego. Wnioskodawca zadał pytanie czy taki sposób postępowania jest poprawny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Katalog przychodów wchodzących do działalności wykonywanej osobiście ujęty został w art. 13 ww. ustawy.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 8 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Należy zaakcentować, iż o zakwalifikowaniu przychodów uzyskanych przez podatnika do źródeł przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, każdorazowo decydują postanowienia zawarte w treści konkretnej umowy.

W związku z powyższym art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatników obowiązek poboru zaliczki na podatek. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Analiza tej normy prawnej wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

1. suma należności określona w umowie lub umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, z tego samego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł,
2. należność ta musi być określona w okresach miesięcznych.
   
   

Zatem z treści tego przepisu należy wywieść, że chodzi o kwoty ściśle określone w umowie, a nie wypłacone oraz o to, że należność ta musi być określona w umowie w okresach miesięcznych.

Ustawą z dnia 25 listopada 2010r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226 poz. 1478) znowelizowano treść przedstawionego wyżej art. 30 ust. 1 pkt 5a, która ma zastosowanie do przychodów otrzymywanych po 31 grudnia 2010r. Mianowicie art. 1 ustawy zmieniającej ustanawia, iż od przychodów z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, należy pobrać 18 % podatku od przychodu.

Analizując treść zmienionego art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wywnioskować, iż opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają dochody (przychody) w sytuacji, gdy:

• kwota należności określona w umowie nie przekracza kwoty 200 zł,
• wysokość należności wprost wynika z umowy,
• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług (art. 155 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy podatkowej). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu, z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy. Płatnik, o którym mowa w art. 41 przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy).

Dodatkowo, płatnik w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną, według ustalonego wzoru o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawiera umowy zlecenia z reguły na okres pół roku, czasami krótszy bądź dłuższy. Kwota wynagrodzenia określana jest prowizyjnie a umowy są rozliczane w cyklu miesięcznym.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy umowy zlecenia zawarte z osobami niebędącymi pracownikami płatnika nie określają kwoty należności, a jedynie określają wynagrodzenie prowizyjne, jako zapłatę za wykonanie zlecenie - warunki do zastosowania zryczałtowanego opodatkowania na podstawie przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy o podatku dochodowym nie są spełnione. Aby przywołany przepis mógł mieć zastosowanie, z treści umowy, na podstawie której wypłacane jest wynagrodzenie winna wynikać kwota należności przysługująca z tego tytułu.

Reasumując, w przypadku umów zlecenia zawartych przez Wnioskodawcę, w których wprost nie określono należności za wykonane zlecenie, powołany przepis nie ma zastosowania. Zatem Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od ww. umów zlecenia winien odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, tj. według 18 % stawki podatku dochodowego z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, nawet w sytuacji, gdy ostatecznie wypłacona kwota z tytułu umowy zlecenia nie przekroczy bądź wyniesie równe 200 zł.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.