INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.01.2011 r. (data wpływu 19.01.2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 29.03.2011 r. (data wpływu 04.04.2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23.03.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów ubezpieczenia wynajmowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów ubezpieczenia wynajmowanej nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 29.03.2011 r. (data wpływu 04.04.2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23.03.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka”, „Podatnik”) w ramach prowadzonej działalności dokonuje inwestycji w nieruchomości komercyjne. Tytułem świadczonych usług najmu Spółce przysługuje wynagrodzenie w postaci czynszu określonego jako iloczyn łącznej powierzchni i stawki wyrażonej w złotych polskich lub EUR na 1 m kwadratowy. Podatnik w ramach zawieranych umów najmu posiada klauzulę umowną przewidującą prawo żądania przez Spółkę od najemcy zwrotu niektórych wydatków ponoszonych w związku z eksploatacją budynku, np. kwoty ubezpieczenia przedmiotu najmu wykupionego przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak należy potraktować w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”) przedmiotowe płatności uzyskiwane przez Spółkę tytułem zwrotu uiszczonej składki ubezpieczeniowej...

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy.

Jednocześnie, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania stanowi obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W przedmiotowym przypadku, najemca obowiązany jest uiścić kwotę czynszu należnego Spółce oraz kwotę wydatków związanych z ubezpieczeniem przedmiotu najmu i poniesionych przez wynajmującego. Źródłem stosunku zobowiązaniowego łączącego Spółkę i najemcę jest w obu przypadkach umowa najmu, tj. zarówno, w przypadku czynszu, jak i zwrotu kwot wydatkowanych tytułem ubezpieczenia przedmiotu najmu.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, przyjmując, iż usługa najmu jest usługą kompleksową obejmująca również zwrot kosztów ubezpieczenia przedmiotu najmu należy uznać, iż całość świadczenia (czynsz i zwrot kosztów ubezpieczenia) powinna stanowić podstawę opodatkowania podlegającą opodatkowaniu według stawki podstawowej, tj. 23%. Podobne stanowisko zajmują w tej kwestii sądy administracyjne i Naczelny Sąd Administracyjny (Uchwała z dnia 8 listopada 2001 roku., sygn. I FPS 3/10). Wprawdzie powyższe wyroki i uchwała dotyczą umowy leasingu, ale na gruncie ustawy o VAT leasing i najem są traktowane analogicznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak szeroko zdefiniowanej definicji usługi wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonuje inwestycji w nieruchomości komercyjne. Tytułem świadczonych usług najmu przysługuje mu wynagrodzenie w postaci czynszu. Podatnik w ramach zawieranych umów najmu posiada klauzulę przewidującą prawo żądania przez Spółkę od najemcy zwrotu niektórych wydatków ponoszonych w związku z eksploatacją budynku, np. kwoty ubezpieczenia przedmiotu najmu wykupionego przez Spółkę.

Należy zauważyć, iż ubezpieczenie nieruchomości jest opłatą o charakterze majątkowym, tzn. jej uiszczenie uzależnione jest od posiadanego majątku, a nie od dochodów, które nieruchomość przynosi. Opłaty z tytułu własności nieruchomości są niezależne od tego, czy jest ona wynajmowana, czy też pozostaje niewykorzystana i dotyczą jej właściciela. Stanowią zatem koszty obciążające wynajmującego. W odniesieniu natomiast do wynajmu stanowią element rachunku kosztów zmierzający do ustalenia kwoty odpłatności za usługę wynajmu.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu nieruchomości, wówczas koszt ubezpieczenia stanowi element cenotwórczy usługi najmu.

W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż usługa najmu nieruchomości jest usługą złożoną, tzn. taką, która łączy w sobie usługę sensu stricte najmu obiektu i przyporządkowane do niej usługi, związane z zapewnieniem możliwości pełnowartościowego użytkowania użyczanego obiektu.

Kwota opłat z tytułu ubezpieczenia jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy najmu, na podstawie której doszło do udostępnienia obiektu. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pełną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej – usługi najmu – sama usługa ubezpieczenia utraciłaby swój sens.

W konsekwencji, opłata za ubezpieczenie stanowi część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą najmu, jest więc obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. Zatem opodatkowaniu będzie podlegała usługa najmu nieruchomości, w której jako element kalkulacyjny może znajdować się koszt przedmiotowego ubezpieczenia.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

W treści ustawy oraz przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powyższego wynika, iż zwolnione od podatku są usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości niemieszkalnych opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, płatności uzyskiwane przez Spółkę tytułem zwrotu uiszczonej składki ubezpieczeniowej, stanowią wraz z czynszem najmu obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z tytułu świadczenia usług najmu i podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla usług najmu, tj. wg stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1, bądź zwolnieniu po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje, iż z uwagi na fakt, że złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 14.01.2011 r. wpłynął do tut. Organu w dniu 19.01.2011 r., Podatnik winien wnieść opłatę w wysokości 40 zł (od dnia 20.09.2008 r. opłata za wydanie interpretacji indywidualnej wynosi bowiem 40 zł – art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej). Podatnik dokonał wpłaty w wysokości 75 zł za wydanie interpretacji indywidualnej w dniu 17.01.2011 r. Zatem kwota w wysokości 35 zł, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji Podatkowej zostanie zwrócona na numer konta bankowego widniejący na dowodzie wpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.