INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2011 r. (data wpływu 17.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka leasinguje w formie leasingu operacyjnego samochody służbowe dla części pracowników, których praca charakteryzuje się koniecznością odbywania częstych podróży służbowych.

Polityka Korzystania z Samochodów Służbowych określa następujące zasady:

• Pracownik, któremu przysługuje prawo do korzystania z Samochodu Służbowego jest uprawniony do korzystania z Samochodu Służbowego również dla celów prywatnych. Dla Pracowników korzystających z Samochodu Służbowego ustala się średni miesięczny limit korzystania z Samochodu Służbowego dla celów prywatnych w wysokości 600 km.

• Korzystanie z Samochodu Służbowego dla celów prywatnych stanowi nieodpłatne świadczenie traktowane w Polsce jako przychód ze stosunku pracy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również jest obciążone składkami na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne.

• Kwota dodatkowego przychodu Pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia (tj. korzystania z Samochodu Służbowego dla celów prywatnych) jest określana jako miesięczny ryczałt obliczany jako iloczyn miesięcznego limitu kilometrów przeznaczonego do użytku w celach prywatnych oraz stawki określonej w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002, Nr 27, poz. 271, ze zm.).

• W przypadku przekroczenia miesięcznego limitu ustalonego dla korzystania z Samochodu Służbowego dla celów prywatnych Pracownik jest zobowiązany przedstawić Oddziałowi oświadczenie do 7 dnia następnego miesiąca, dotyczące wysokości przekroczonego limitu. Wzór oświadczenia stanowi Załącznik nr 6 do niniejszej Polityki.

• W przypadku, gdy limit kilometrów na korzystanie z Samochodu Służbowego w celach prywatnych zostanie przekroczony, kwota dodatkowego przychodu Pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia za dany miesiąc zostanie powiększona przy odpowiednim zastosowaniu zasad opisanych powyżej.
  
  

Spółka odliczała VAT od pełnej kwoty raty leasingowej aż do osiągnięcia progu 6.000 PLN za samochód i przy uwzględnieniu struktury sprzedaży. Jednocześnie spółka nie naliczała VAT w formie faktury wewnętrznej. Sytuacja ta została zidentyfikowana jako błąd i spółka dąży do ustalenia prawidłowego podejścia w celu skorygowania rozliczeń VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla stanu prawnego na lata 2009-2010 prawidłowe jest podejście, że jeśli spółka jest w stanie określić w jakiej części samochód jest wykorzystywany do wykonywania czynności nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, to jest to przesłanka wykluczająca prawo do odliczenia podatku VAT od tej części raty leasingowej, która dotyczy użytkowania samochodu niezwiązanego z działalnością gospodarczą. A zatem, nie dochodzi w takiej sytuacji do nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika w rozumieniu art. 8 ust 2 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 2 ustawy VAT, jako odpłatne świadczenie usług traktuje się również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy VAT prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi w zakresie w jakim towary lub usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, gdy spółka jest w stanie dokładnie określić w jakiej części samochód jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakiej jego wykorzystywanie nie będzie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, pozwala, co do zasady na przyjęcie stanowiska, iż jest to przesłanka wykluczająca prawo do odliczenia podatku VAT w części niezwiązanej z działalnością gospodarczą. Zatem, stanowisko, iż nie dochodzi w takiej sytuacji do nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy VAT wydaje się być uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie prawa do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższych regulacji wynika, iż każde nieodpłatne świadczenie usług jest zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, jeżeli nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tą usługą.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą jednocześnie zostać spełnione dwa warunki, dotyczące braku związku świadczonych usług z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz przysługującego prawa do obniżenia w całości lub w części kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z daną usługą.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka leasinguje w formie leasingu operacyjnego samochody służbowe dla części pracowników, których obowiązki wiążą się z koniecznością odbywania częstych podróży służbowych. Pracownik, któremu przysługuje prawo do korzystania z samochodu służbowego jest uprawniony do korzystania z niego również dla celów prywatnych.

Należy zauważyć, iż użytkowanie samochodu dla celów prywatnych odbywa się w interesie pracownika i jest związane z korzyściami osobistymi tego pracownika, nie zaś z prowadzonym przez pracodawcę przedsiębiorstwem. Zatem spełniony jest pierwszy z wyżej wymienionych warunków dotyczący opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług, bowiem użytkowanie samochodów dla celów prywatnych niewątpliwie nie jest związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Odnosząc się do warunku drugiego, tj. prawa do obniżenia w całości lub w części kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z daną usługą wskazać należy, iż zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, o czym stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanej ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 3 w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 7 w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ze wskazanych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Zasada powyższa wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabywa samochody z zamiarem wykorzystywania ich zarówno do czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazuje, iż jest w stanie dokładnie określić, w jakiej części samochód będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakiej jego wykorzystanie nie będzie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, iż w przypadku, jeśli jest w stanie dokładnie określić, w jakiej części samochód jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakiej do niepodlegających opodatkowaniu, prawo do odliczenia, zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 w związku z ust. 7 ustawy, przysługuje wyłącznie od tej części raty leasingowej, która dotyczy użytkowania samochodu w ramach wykonywania czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, z uwagi na brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracowników, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.