INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.01.2011 r. (data wpływu 28.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z udzielonymi pracownikom spółki oraz członkom ich rodzin rabatami w ramach realizowanego w Spółce programu lojalnościowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.01.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z udzielonymi pracownikom spółki oraz członkom ich rodzin rabatami w ramach realizowanego w Spółce programu lojalnościowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) z siedzibą w W. jest osobą prawną, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PDOF). Spółka prowadzi działalność handlową poprzez sieć sklepów (obecnie około 80 sklepów) zlokalizowanych w centrach handlowych innych budynkach handlowych sprzedając odzież, akcesoria oraz kosmetyki.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez H. wszyscy pracownicy spółek H. na świecie oraz osoby zamieszkujące z nimi w jednym gospodarstwie domowym takie jak mąż żona lub partner (określane dalej łącznie jako członkowie ich rodzin) mogą uczestniczyć w programie lojalnościowym. Obecnie w Polsce program obejmuje ok. 4000 osób. Celem programu lojalnościowego w Polsce jest przede wszystkim stworzenie grupy zakupowej składającej się z pracowników spółek H. w Polsce oraz członków ich rodzin co w ocenie Spółki skutkuje zwiększeniem wolumenu sprzedaży towarów handlowych oferowanych przez Spółkę. Zgodnie z założeniami, uczestnictwo w programie jest możliwe po wyrażeniu przez daną osobę woli uczestnictwa - podstawą jest złożenie pisemnego wniosku wedle wzoru ustalonego przez Spółkę. Po zgłoszeniu uczestnictwa w programie każdy pracownik oraz członek jego rodziny otrzymuje imienną elektroniczną kartę rabatową, przy pomocy której może dokonać zakupów z rabatem w każdym sklepie Spółki. Wydawanie kart imiennych ma celu wyeliminowanie przypadków, w których osoba nie upoważniona (nie uczestnicząca w programie) posługuje się kartą w celu uzyskania rabatu. „wysokość rabatu jest taka sama dla każdego z kilku tysięcy uczestników programu i wynosi 25 procent wartości ceny sprzedaży. Identyczna wysokość rabatu jest udzielana także innym wybranym klientom np. w związku z otwarciem nowego sklepu. Wartość zakupów oraz wysokość rabatu jest monitorowana przez system komputerowy prowadzony przez Spółkę.

Otrzymana karta nie jest ani kartą płatniczą, ani kartą kredytową ani też innym środkiem płatniczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizowanym programem lojalnościowym, adresowanym do pracowników Spółki zatrudnionych zarówno na umowę o pracę jak i umowę zlecenia, jak i członków ich rodzin udzielane w ramach tego programu rabaty stanowią dla nich przychód, jako częściowo nieodpłatne świadczenie, od których Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowanie dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczania społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 - 14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

W świetle zapisu art. 42a wy. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty nełeżności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 62 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Biorąc po uwagę przedstawiony stan faktyczny, zdaniem Spółki skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. „Ceną” - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r., Nr 97, poz. 1050 ze zm.) - jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, a udzielony rabat nie powinien być rozpatrywany w kategorii przychodu konsumenta. Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą. Należy zauważyć że grono beneficjentów programu w którym uczestniczą pracownicy Spółki - osób korzystających z rabatów, nie jest ograniczone „wyłącznie” do pracowników Spółki. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki, wraz z innymi uprawnionymi także tymi nie będącymi pracownikami Spółki jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników programu. Zdaniem Spółki stanowisko takie znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r. (IPPB2/415-714/09-3/MK), w której stwierdzono, że: w przypadku utworzenia przez Spółkę nowego programu Iojainościowego, którego grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u uczestników programu, nie powstanie”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 29 grudnia 2010 r. (IPPB2/415-920/10-2/AK). W związku z powyższym w ocenie Spółki, po stronie pracowników Spółki nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu jak również nie powstaje przychód z innych źródeł po stronie pozaetatowych uczestników programu - członków rodzin pracowników, pracowników innych spółek grupy H. i członków ich rodzin.

Wobec powyższego Spółka nie jest zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.