INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za ustanowienie użytkowania na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za ustanowienie użytkowania na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości P. oznaczonej jako działka nr 126 obr 213. Nieruchomość jest gruntem rolnym i wchodzi w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego. Na podstawie ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w P. z dnia 15 kwietnia 2010 r. pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości gruntowej a Spółką, zostało ustanowione prawo odpłatnego użytkowania części nieruchomości gruntowej, o powierzchni 0,2 ha, na której zlokalizowany jest odwiert wraz z obiektami towarzyszącymi. W ramach ustanowionego użytkowania Spółka uzyskała prawo dojazdu, wykonywania eksploatacji, a następnie rekonstrukcji lub likwidacji tego odwiertu. Użytkowanie zostało ustanowione na okres 10 lat od dnia 01.01.2010 r. do 31.12.2010 r. Z tytułu ustanowienia użytkowania Wnioskodawca otrzymał wypłacone jednorazowo wynagrodzenie w kwocie 50.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone na podstawie ugody sądowej wynagrodzenie z tytułu ustanowienia użytkowania na gruncie wchodzącym w skład gospodarstwa rolnego w celu eksploatacji, rekonstrukcji lub likwidacji odwiertu przez Spółkę podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wynagrodzenie wypłacone na warunkach opisanych powyżej podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 120 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo tego, iż w powołanym przepisie jest mowa o odszkodowaniu za ustanowienie na gruntach, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, służebności gruntowej, to należy uznać, iż zwolnienie obejmuje również wynagrodzenie za ustanowienie użytkowania na takich gruntach. Zarówno służebność gruntowa jak i użytkowanie są ograniczonymi prawami rzeczowymi, których przedmiotem jest korzystanie z cudzej rzeczy, najczęściej za ekwiwalent pieniężny w postaci wynagrodzenia. Cel, w jakim zostało ustanowione użytkowanie na rzecz Spółki mógłby równie dobrze zostać osiągnięty w drodze ustanowienia służebności gruntowej lub służebności przesyłu. Ustanowienie użytkowania zagwarantowało przedsiębiorcy prawo do korzystania z gruntu i umiejscowionych na nim urządzeń przesyłowych, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń, a właściciel nieruchomości otrzymał w zamian za ograniczenie swojego prawa ekwiwalent pieniężny. Zdaniem Wnioskodawcy nieuzasadnione było by odmienne traktowanie pod względem podatkowym właściciela nieruchomości rolnej obciążonej użytkowaniem a inaczej właściciela nieruchomości rolnej obciążonej służebnością gruntową, zwłaszcza w sytuacji, gdy aktualnie nie ma możliwości ustanowienia służebności gruntowej w powyższym zakresie. Ustanowienie użytkowania związane jest z inwestycją dotyczącą urządzeń gazowych, a zatem spełnia wymóg określony w art. 21 ust. 1 pkt 120 w/w ustawy. Jak zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 21 października 2009 r. (sygn. akt I SA/Sz 4673/09) użyte przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy podatkowej pojęcie „odszkodowanie za ustanowienie służebności gruntowej” odpowiada pojęciu wynagrodzenia, ekwiwalentu, zapłaty, należności. Sąd wyjaśnił iż w omawianym przepisie chodzi o świadczenia pieniężne otrzymane przez osobę fizyczną będącą posiadaczem gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, stanowiące odszkodowanie, czyli rekompensatę (ekwiwalent) za ograniczenie swojego prawa własności takich gruntów na rzecz przedsiębiorcy realizującego określoną inwestycję.

Jak stwierdził Sąd takie wynagrodzenie stanowi odszkodowanie (ustalone z góry szacunkowo) za szkody jakie poniesie posiadacz gruntów rolnych wskutek realizacji inwestycji. Wynagrodzenie ustalone na rzecz Wnioskodawcy w drodze ugody sądowej za ustanowienie użytkowania, ma taki sam charakter prawny i ekonomiczny jak odszkodowanie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a należy uznać iż są to pojęcia tożsame, równoznaczne i mogą być używane zamiennie.

Biorąc powyższe pod uwagę, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż uzyskane na mocy ugody sądowej wynagrodzenie za ustanowienie na gruntach rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego użytkowania na rzecz Spółki celu umożliwienia przedsiębiorcy przemysłowemu korzystania z urządzeń gazowych podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,(t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji zaniechano poboru podatku.

Ponadto zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowo-administracyjnym poglądem przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, z zastosowaniem wykładni językowej. Wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. W przytaczanym art. 21 ust. 1 pkt 120 cyt. ustawy ustawodawca wykazał warunki, które tylko spełnione łącznie uprawniają do korzystania ze zwolnienia.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 120 cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

-w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji związanych z budową urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651).

Jednocześnie w myśl powołanego wyżej art. 143 ust. 2 przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Mając na względzie powyższe, rozstrzygnięcie rozpatrywanej sprawy jest uzależnione od tego czy wynagrodzenie, w przypadku, gdy zostało wypłacone za ustanowienie użytkowania mieści się w dyspozycji zwolnienia unormowanego we wzmiankowanym art. 21 ust. 1 pkt 120 cyt. ustawy o podatku dochodowym. Pozostałe bowiem przesłanki stosowania zwolnienia wskazane w przepisie zostały skonsumowane.

Zagadnienia związane z ustanowieniem służebności gruntowej uregulowane zostały w przepisach prawa cywilnego. Zgodnie z art. 244 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka. Przytoczony katalog ograniczonych praw rzeczowych ma charakter zamknięty, a każde z nich jest odrębnie unormowane.

Stosownie do art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

Użytkowanie normuje natomiast art. 252 Kodeksu cywilnego stanowiący, iż rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Mając na względzie powyższe wskazać należy, że skoro w art. 21 ust. 1 pkt 120 cyt. ustawy o podatku dochodowym nie wskazano użytkowania, jako prawa za ustanowienie, którego wynagrodzenie wolne jest od opodatkowania, należy traktować to za świadomy zabieg ustawodawcy. Niespełnienie jednego z warunków korzystania ze zwolnienia (inne niż wskazane w przepisie ograniczone prawo rzeczowe) czyni bezprzedmiotowym podnoszony przez Wnioskodawcę argument o odszkodowawczym charakterze wypłaconego wynagrodzenia. Odnośnie natomiast przytoczonego we wniosku orzeczenia zauważa się, iż zgodnie z art. 87 Konstytucji Rzeczpospolitej (t.j. Dz. U. 1997 Nr, 78 poz.483) orzeczenia sądów nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, a jedynie rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy. Dodatkowo przytoczone orzeczenie odnosiło się do rozstrzygnięcia charakteru prawnego służebności przesyłu, a także zakresu pojęciowego słowa „odszkodowanie”. Tym samym rozstrzygany przez sąd stan faktyczny był inny niż prezentowany przez Wnioskodawcę, w związku z czym nie może nawet pomocniczo zostać wykorzystany do analizy prezentowanej we wniosku sprawy. Wobec powyższego wskazana we wniosku kwota podlegać będzie opodatkowaniu a otrzymane wynagrodzenie będzie stanowić przychód "z innych źródeł", o którym mowa w art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym i należy je wykazać w zeznaniu PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu(poniesionej straty) składanym za rok podatkowy, w którym zostało wypłacone. Ponadto informuje się, że pomimo wskazania przez Wnioskodawcę, że użytkowanie zostało ustanowione na okres 10 lat od dnia 01.01.2010 r. do 31.12.2010 r. to całokształt przedstawiony w stanie faktycznym wskazuje na okres od 01.01.2010 r. do 31.12.2020 r. Powyższe nie wpływa jednak na rozstrzygnięcie w przedmiocie interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy organ pragnie jednocześnie nadmienić, że dokumenty załączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.