INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przepłaconych oraz w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci kart przedpłaconych oraz w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dokonuje zamówień przedpłaconych kart podarunkowych (płatniczych) w firmie zajmującej się wprowadzaniem i obsługą takich kart na rynku polskim (dalej zwanej „Wydawcą”). Wydawca wprowadza karty we współpracy z jednym z komercyjnych banków. Karty są bezimienne bez numeru PlN. Każda karta związana jest ze specjalnym rachunkiem technicznym prowadzonym przez bank. Przed użyciem karty rachunek wymaga zasilenia przez Wnioskodawcę, który wykorzystuje opisane karty jako formę nagradzania swoich pracowników. Karty te, po zasileniu przez Wnioskodawcę są następnie przekazywane określonym pracownikom. Pracownicy ci mogą przy użyciu kart dokonywać dowolnych zakupów w każdym punkcie usługowo – handlowym, który akceptuje karty. Mogą oni również dokonywać przy pomocy tych kart płatności w transakcjach internetowych.

Karty wydawane są z określonym terminem ważności, a Wnioskodawca w 2010 roku zasilał je kilkakrotnie i zamierza to czynić w przyszłości. Zasilenia odbywają się na podstawie zlecenia wydanego przez Wnioskodawcę w formie określonej przez Wydawcę. Pracownik jest upoważniony do dysponowania środkami udostępnionymi przy użyciu Karty do wysokości limitu indywidualnego Karty. Bank nie dokonuje na rzecz pracowników wypłat kwot wynikających z niewykorzystanego indywidualnego limitu kart. Środki Wnioskodawcy przeznaczone na zasilenie kart traktowane są jako świadczenie dokonywane w ramach działalności socjalnej, finansowanej zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Świadczenia te zostały i zostaną sfinansowane w całości ze środków Funduszu Świadczeń Socjalnych („ZFŚS”). Zasilanie karty stanowiło w 2010 roku i ma w przyszłości stanowić finansową pomoc dla pracowników przyznawaną trzykrotnie w ciągu roku. Wartość tych świadczeń uzależniona jest od sytuacji materialnej pracowników. Pracownicy każdego roku składają oświadczenia o wysokości dochodów na jednego członka rodziny.

W 2010 roku Wnioskodawca nie traktował kart jako świadczenia wolnego od podatku dochodowego do kwoty 380 zł, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - dalej zwanej „updof”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenia finansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz otrzymywane przez pracowników Wnioskodawcy w formie kart przedpłaconych, działających na zasadach wskazanych w opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako świadczenia pieniężne...
2. Czy pobranie przez Wnioskodawcę i wpłacenie w formie zaliczki podatku dochodowego od wartości świadczeń przekazanych pracownikom w formie kart przedpłaconych w 2010 r., bez uwzględnienia zwolnienia w odniesieniu do kwoty 380 zł, skutkowało powstaniem nadpłaty, a jeśli tak to komu przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty...

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania dotyczące zaistniałego stanu faktycznego. Natomiast w zakresie pytań dotyczących przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w dniu 15 marca 2010 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-1419/10-3/JK.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2009 r. Nr 125 poz. 1037) – wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi, świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Powyższy przepis ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione są następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

W związku z powyższym od dnia 1 stycznia 2009 r. zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j.: Dz. U. 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j.: Dz. U. 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) karta płatnicza – to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu – także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych. Zgodnie z treścią art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stwierdza, iż ww. świadczenia pieniężne, a więc otrzymane przez pracowników karty przedpłacone finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. do wysokości limitu określonego w tym artykule, pod warunkiem, że istotnie świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zwolnienie obejmuje świadczenia wypłacone od początku 2009 r. Limit w wysokości 380 zł określony w wyżej powołanym przepisie ma zastosowanie do wszystkich świadczeń pieniężnych rzeczowych sfinansowanych w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wnioskodawca powinien zsumować wszystkie świadczenia rzeczowe i pieniężne wypłacone pracownikowi od początku roku, które zostały sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i jeśli suma ta przekroczyła kwotę 380 zł, to od kolejnych wypłaconych świadczeń należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Ad. 2.

Zgodnie z treścią art. 72 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się w szczególności kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Jednakże nie w każdej z tych sytuacji płatnikowi przysługuje prawo do żądanie stwierdzenia nadpłaty. W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Natomiast stosownie do treści art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,

Jednak jak wynika z art. 76c ustawy – Ordynacja podatkowa, nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji.

W związku z powyższym, jeżeli płatnik nienależnie pobrał zaliczki od wypłaconych pracownikom świadczeń, wówczas zwolnienie uwzględni dopiero w rocznej informacji PIT-11, przygotowanej dla pracownika i właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Płatnik pomniejszy kwotę przychodu uzyskanego przez pracownika o wartość zwolnienia i wykaże zaliczki pobrane w ciągu roku, łącznie z zaliczkami od świadczeń zwolnionych, które odprowadził do urzędu skarbowego. Płatnik nie ma możliwości korygowania zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że przekazane na rzecz pracowników świadczenia korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., do wysokości limitu określonego w tym przepisie. Z uwagi na powyższe w odniesieniu do kwot przewyższających kwotę limitu 380 zł Wnioskodawca w informacji PIT-11 winien w poz. 36 wykazać kwotę przychodu wynikającą z różnicy pomiędzy ustawowym limitem a kwotą wypłaty pieniężnej, natomiast w poz. 40 wykazać kwotę faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy. Wnioskodawca z uwagi na wytyczne art. 76c ustawy Ordynacja podatkowa nie powinien korygować dotychczas wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy, zaś w deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-4R) wpisać dane o wysokości przychodów podlegających opodatkowaniu – z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik odzyska nadpłaconą zaliczkę wykazując nadpłatę w zeznaniu rocznym. Natomiast w sytuacji, kiedy Wnioskodawca wystawiając roczną informację PIT-11 dla pracownika i właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie postąpił zgodnie z powyższym, zobowiązany jest do sporządzenia korekt przedmiotowych deklaracji i przekazania ich pracownikom i właściwym naczelnikom urzędów skarbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.