INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27.01.2011 r. (data wpływu 04.02.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla usługi wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym świadczonej na rzecz spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku dla usługi wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym świadczonej na rzecz spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza nabyć lokal mieszkalny, który będzie objęty małżeńską wspólnością majątkową. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, prowadzi ją małżonek, zaś lokal mieszkalny będzie ich majątkiem prywatnym, niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni zamierza wynająć lokal mieszkalny spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, Umowa najmu lokalu mieszkalnego zostanie zawarta przez strony na czas nie określony z zastrzeżeniem, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie mogła wykorzystywać lokal wyłącznie na cele mieszkalne.

Na podstawie umowy najmu spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie wynajmowała lokal osobom trzecim. W zależności od potrzeb rynkowych będzie świadczyła w nim usługi kwalifikowane jako usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub usługi krótkotrwałego zakwaterowania (wynajem lokalu mieszkalnego na kilka dni turystom i biznesmenom) wymienione pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT sklasyfikowane wg PKWiU 55 „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie świadczyła usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT w treści ustawy ustalonej nowelizacją z dnia 26 października 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni będzie Ona świadczyła usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni zamierza wynająć lokal mieszkalny na czas określony i zastrzec w umowie, iż spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie mogła wykorzystywać lokal wyłącznie na cele mieszkaniowe. Usługi najmu świadczone przez Wnioskodawczynię, w Jej opinii, spełniają warunki sklasyfikowania ich jako usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, gdyż najemcą będzie tylko jeden podmiot w postaci spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który będzie wykorzystywał lokal wyłącznie na cele mieszkalne. Na klasyfikację świadczonych usług nie powinien mieć wpływu fakt, iż najemca będzie świadczył w lokalu usługi krótkotrwałego zakwaterowania, gdyż zachowany zostanie mieszkalny charakter lokalu.

Wnioskodawczyni zwraca uwagę, iż z powołanego wyżej przepisu ustawy VAT wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). Wskazanym stanie faktycznym zostały ona spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy).

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, stawka podatku wynosi 23%, natomiast stosownie do pkt 2 tego artykułu stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Celem innym niż mieszkaniowy jest cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,

• charakter mieszkalny nieruchomości,

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest spółka wykorzystująca lokal mieszkalny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (wynajem dla osób trzecich) cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

Zatem w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy nieruchomości mieszkalnej na cele gospodarcze spółki, wówczas na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy nie korzysta ze zwolnienia podatkowego. Tym samym winien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Ponadto wskazać trzeba, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta (turysty, gościa hotelowego), który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz konsumenta. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zwolnienie z podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia, zgodnie z paremią exceptiones non sunt extendendae.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni ma zamiar zakupić w celu wynajmu lokal mieszkalny. Najemcą na czas nieokreślony będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która wynajmie lokal osobom trzecim. Przy czym z zawartej umowy ma wynikać wynajem na cel mieszkaniowy. W zależności od potrzeb rynkowych spółka będzie świadczyła usługę wynajmu lokalu na cele mieszkalne bądź usługi krótkotrwałego zakwaterowania (wynajem lokalu mieszkalnego na kilka dni turystom i biznesmenom) sklasyfikowane wg PKWiU 55 jako „usługi związane z zakwaterowanie”, które są wymienione pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym usługi wynajmu będą zatem świadczone przez Wnioskodawczynię na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie świadczyć usługę wynajmu na cele mieszkaniowe lub usługi krótkoterminowego wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz osób fizycznych (działalność hotelarska).

Wobec powyższego, wynajem lokalu na rzecz osoby prawnej – co do zasady – nie może być dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż osoba prawna, w odróżnieniu od osoby fizycznej, nie ma potrzeb mieszkaniowych. Przedmiotowy lokal, o charakterze mieszkalnym, nie będzie również przeznaczony na potrzeby mieszkaniowe pracowników spółki wynajmującej lokal. W rezultacie, usługa wynajmu wskazanego lokalu będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętego lokalu (lokal mieszkalny), natomiast lokal nie będzie przeznaczony przez Wnioskodawczynię na cele mieszkaniowe. W konsekwencji powyższego usługa świadczona przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki będzie wynajmem lokalu mieszkalnego na cele działalności gospodarczej najemcy i tym samym nie będzie spełniała przesłanki wynajmu na cel mieszkalny. Zatem, Wnioskodawczyni nie posiada prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy i na podstawie art. 146a pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy winna świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, iż należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodać należy, iż niniejsza interpretacja nie dotyczy opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę (spółkę z ograniczona odpowiedzialnością) przedmiotowego lokalu mieszkalnego na rzecz osób trzecich.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.